Tibo De Coessemaeker meteen beslissend na zijn comeback bij Sijsele One: “En toch ben ik niet zó tevreden”

Tibo De Coessemaeker is drie jaar na zijn laatste wedstrijd terug. © MD
Mark Devenyns
Mark Devenyns Basketbalmedewerker

De eerste competitiewedstrijd werd meteen een nagelbijter voor Sijsele One. Vooral na de rust miste de ploeg nog maturiteit om de wedstrijd ‘dood’ te maken. Het was uiteindelijk wachten op de slotseconden en een buzzershot om zekerheid over de eerste zege te krijgen. Opvallend: het was Tibo De Coessemaeker die zijn ploeg over de streep trok en zijn eerste wedstrijd sinds maart 2020 speelde.

Eind goed, al goed, maar geen partij voor hartlijders. Dat moest zelfs coach Gunther De Pauw achteraf toegeven: “Het zag er aanvankelijk goed uit, vooral toen we na de rust (44-37, red.) ook de eerste punten scoorden. Maar we incasseerden snel een 0-12 en overliepen eigenlijk onszelf: onnodige balverliezen, verkeerde beslissingen, makkelijke lay-ups die werden gemist, niets lukte nog.”

Spannend slot

De ontknoping had veel weg van een thriller: “Op 16 seconden van het einde stonden we 3 punten voor, maar dan scoorden de bezoekers uit Lier een driepunter. Wij hadden echter het voordeel van de laatste aanval, die gelukkig op de buzzer afgerond werd met een score van Tibo De Coessemaeker. Dat hij beslissend was zal voor de ploeg en voor zijn moreel ongetwijfeld deugddoend zijn. Het zelfvertrouwen kan er maar wel bij varen.”

Geliefd

De protagonist blijft er zelf bijzonder rustig bij, geheel in de stijl die ze in Sijsele van hun poulain gewoon zijn. “Het was inderdaad een game winner, maar over de hele wedstrijd ben ik niet zo tevreden. Ei zo na gaven we de winst nog uit handen. Je merkte dat de stress van de competitiestart ons in zijn greep had. Dat ikzelf het buzzershot loste, is van ondergeschikt belang. Dat we de eerste punten binnen hebben en dat ik überhaupt weer kan basketten, is veel belangrijker.”

“Ik speelde mijn laatste competitiewedstrijd in maart 2020, dat was verdorie nog vóór corona ons parten begon te spelen”

De Coessemaeker weet maar al te goed waarom hij één en ander relativeert. “Ik speelde mijn laatste competitiewedstrijd in maart 2020, dat was verdorie nog vóór corona ons parten begon te spelen. Die competitie werd niet beëindigd, maar ondertussen lag ik zelf in de lappenmand. Het sukkelstraatje bestond uit ettelijke scans, tal van doktersbezoeken, twee operaties en evenveel revalidaties. Achteraf kun je je afvragen of dat allemaal wel relevant was?”

Psychologie

Sinds augustus is hij echter weer aan het trainen, met voorzichtig succes. “Er kwam ook een klik in mijn hoofd. De kinesitherapeut verzekerde mij dat ik de knieblessure niet erger zou maken en zelf wou ik gewoon spelen, ik miste het spelletje al veel te lang. Soms ervaar ik tijdens de wedstrijd nog een scherpe pijn, vooral als ik laag ga zitten of bepaalde bewegingen maak. Het is alsof er een mes doorheen snijdt. Ook na een training of een wedstrijd ervaar ik nog steeds een reactie. Maar de hoop groeit dat er steeds een beetje beterschap komt en dat ik uiteindelijk relatief pijnvrij kan spelen.”

Voorzichtigheid

Toch is coach De Pauw zich ervan bewust dat de weg lang kan zijn. “Zowel de speler als de ploeg hebben nog veel groeimarge. Tibo wil rapper gaan dan verstandig is en ik begrijp dat. We moeten ons er echter voor hoeden om te forceren. Zijn hoofd gaat sneller dan zijn voeten en vooral dan zijn knie kan verduren. Dat geldt ook voor Donny Dewulf, die zowat de hele voorbereiding miste, maar nu klaar voor de dienst is. Dat we door omstandigheden ook komende zondag op eigen veld mogen aantreden, is een toevallige meevaller. De zaal in Quaregnon is niet beschikbaar en we draaiden heen- en terugmatch gewoon om. Een tweede zege zou fantastisch zijn.”

Positieve blik

Het laatste woord is voor de stralende De Coessemaeker: “Ik hoop dat ik de beste ‘transfer’ van dit seizoen word. Ik voel gewoon dat alles er nog in zit, maar spelritme en snelheid van uitvoering moeten nog stevig naar omhoog. Logisch toch dat ik na drie jaar inactiviteit nog niet het matchritme van derde nationale terug heb? Momenteel is de beperkende factor de pijn, maar ik wil enkel geloven dat ik daar week na week minder last van zal hebben.

Zondag 1 oktober om 17 u: Sijsele One – Quaregnon One.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier