Donderdag openden de Belgian Lions tegen Georgië hun EK 2022. Zonder Sam Van Rossom, 121 interlands achter de rug: hij koos voor het Spaanse Valencia, de tweede thuis inmiddels van de vroegere speler van BC Oostende (2005-2008). Een gesprek over zijn plots afscheid van de Belgian Lions, zijn liefde voor Oostende en Matteo en zijn visie op de BNXT League.
Na 121 wedstrijden kwam er dus een bruusk einde aan de interlandcarrière van Van Rossom. Hij legt uit. “Alles heeft te maken met Valencia. In de onderhandelingen over mijn contractverlenging bleek het drukke zomerprogramma van de nationale ploeg een zwaar struikelblok. Valencia wou me fris bij aanvang van de competitie. Maar ík wilde nog wel vol voor dit EK en de WK-kwalificaties gaan. Het was absoluut geen gemakkelijke keuze. Valencia is mijn tweede thuis geworden, mijn zoontje Matteo is er geboren, ik begin er aan mijn tiende seizoen… Je legt dat niet zomaar naast je neer. Ik besloot uiteindelijk om bij Valencia te blijven, maar het was heel zuur dat ik de Lions heb moeten opgeven. Ik besliste meteen definitief met de Lions te stoppen want als we het WK 2023 zouden halen, zou ik slechts aan één van de zes windows meegedaan hebben. Het zou niet correct zijn mijn plaats dan op te eisen tegenover iemand die aan zes windows deelnam. Het was wel heel mooi van bondscoach Dario Gjergja dat hij de deur voor mij blijft open houden. Ik was nog niet klaar met de Belgian Lions maar heb er nu vrede mee.”
Stek in Oostende
Toen de jonge Sam Van Rossom bij Oostende baskette, verbleef hij in Middelkerke. Bij zijn vertrek veertien jaar geleden naar Italië, verkocht hij zijn eigendom en kocht hij een appartement in Oostende. “Ja, ik ben hier blijven plakken. ’s Zomers is het in Oostende aangenaam vertoeven. Ook in Valencia woon ik al tien seizoenen nabij de zee. Deze zomer was ik hier zelfs meer dan twee maanden. Oostende geeft mij altijd alle faciliteiten om hier te trainen, niet evident voor een speler die niet meer tot de club behoort. Dat waardeer ik enorm. Het is ook leuk ex-ploegmaats tegen te komen. Ik spreek dan af met Quentin Serron, Simon Buysse en Jean Salumu.
Intussen zijn Sam, Belgian Cat Jana Raman en Matteo terug in Valencia. Matteo is ondertussen iets meer dan drie maanden oud. “Hij groeit als kool. Dat zijn ouders twee basketters zijn, zal daar wel iets mee te maken hebben. Hij verandert ons leven in positieve zin. We wilden al lang een baby maar als je allebei een sportieve carrière hebt, is dat niet evident Zo kon je de Olympische Spelen niet afnemen van Jana. We zijn blij dat Matteo er is. Ik leid nu het papa-leven.”
Maar er is ook nog steeds zijn basketcarrière in Spanje natuurlijk. Voor de vierde keer in zes seizoenen neemt Van Rossom straks met Valencia deel aan de Euroliga, de eerste continentale clubcompetitie. Sinds 2014 is het al zijn vijfde deelname. Het gewijzigde format van de Euroliga, waarbij alle ploegen tweemaal tegen mekaar spelen, maakt het heel zwaar voor de clubs
“In de Euroliga hebben de clubs met een A-licentie het voor het zeggen. Maar het blijft de meest hoogstaande competitie in Europa. Ik kijk er altijd naar uit om die competitie te spelen. Maar de reguliere competities van de Spaanse ACB én de Euroliga tellen samen 68 matchen. Voeg daarbij hun playoffs en de Copa del Rey en ploegen die voor de prijzen meedoen, spelen 80 tot 90 matchen per seizoen. Verdeel dat over negen maanden en je hebt een superdruk schema. Én dan hebben veel spelers ’s zomers nog een EK, WK of Olympische Spelen. Daaraan moet dringend iets gedaan worden! En voor de gewone basketleek is het ook moeilijk om alles te volgen: Euroliga, Eurocup, Champions League en FIBA Europe Cup.”
20 ploegen in de BNXT League is teveel. Ik verkies een volwaardige competitie met 12 à 14 teams
Toekomstmuziek
Sam Van Rossom volgt vanuit Spanje ook met interesse de BNXT League die in zijn eerste seizoen nog wat kinderziektes kende. Hij ziet er toekomstmuziek in.
“De BNXT vergroot de afzetmarkt, is in de Benelux voor mogelijke sponsors een commerciële meerwaarde. Maar het zal nog wel een paar jaar duren vooraleer het definitief format van die competitie gevormd is. Twintig ploegen is teveel. Ik verkies 12 à 14 ploegen die een volwaardige competitie spelen. Maar ik zie vooral voordelen. De mensen waren het beu: viermaal Oostende-Leuven, viermaal Oostende-Luik. Soms zelfs 9 keer dezelfde tegenstander. Het is een van de redenen waarom de zalen niet meer vollopen. Naast de voorspelbaarheid van de nationale competitie. Oostende is elf seizoenen op rij kampioen in België, dat is geen gezonde situatie. Hun verdienste, maar hoe kan dat? Waarom staat geen enkele challenger op die zegt: nu is het gedaan? Maar tegelijk is Oostende en wat Dario Gjergja er gedaan heeft een voorbeeld: met Belgen gewerkt, goede buitenlanders aangetrokken, jongeren laten doorstromen en hen de kans geven… Velen hebben een totaal verkeerd beeld van hem. Tijdens een wedstrijd is hij supercompetitief en hij heeft zijn manier om dat te uiten. Maar dat staat los van de visie die hij heeft. Ik ben overtuigd dat zijn visie de visie is die ploegen in België nodig hebben!”
De Belgische en Nederlandse kampioenen, Oostende en Den Bosch, speelden niet de finale van de BNXT League. Wel Leiden en Groningen en dat vindt Van Rossom op zich niet slecht. “Het verbreedt je top. Maar je hebt ook het format dat nog niet helemaal op punt staat. De Belgische kampioen zat voor de halve finale van de BNXT League tien dagen zonder wedstrijd, dat moet gefinetuned worden. En de halvering van de punten van de domestic league vind je nergens elders in het Europese basket: ik begrijp dat mensen dat niet fair noemen.”
Jeugdwerking
Van Rossom twijfelt ook of de BNXT volstaat om Belgische talenten in eigen land te houden. “Misschien moet je dieper graven en kijken naar de jeugdwerking van clubs. Waarom gaat er nu zoveel jeugd naar Amerikaanse colleges? Omdat ze het niet aantrekkelijk vinden hier. Al merk ik ook veel ongeduld bij de jeugd van tegenwoordig. Ik had het geluk in 2005 naar Oostende te komen in een overgangsjaar, een seizoen zonder Europees basket voor BCO. Ze begonnen met een rebuild en dat speelde in mijn voordeel. Maar de clubs werden financieel minder slagkrachtig en nu moeten er zes Belgen op het wedstrijdblad. Er komen sowieso meer kansen voor jongeren.” (PRO)
“Tweede ronde is het minimum”
EuroBasket 2022 is de 41ste editie van het Europees kampioenschap. 24 landen zijn in vier poules ingedeeld. België behoort met Spanje, Georgië, Montenegro, Turkije en Bulgarije tot groep A. De wedstrijden hebben plaats in de Georgische hoofdstad Tbilisi. De top-vier van elke poule plaatst zich voor de volgende fases in Berlijn.Van Rossom weegt de kansen. “Het doel moet absoluut de tweede ronde zijn. Spanje lijkt op papier iets te sterk, net als Turkije. De Lions hebben een hele goede dag en wat meeval nodig om deze matchen te winnen. Georgië is met Shengelia zijn speerpunt kwijt, maar speelt nog altijd thuis. Tegen Bulgarije en Montenegro moeten de Lions zeker winnen. Dit zijn ploegen van hetzelfde niveau als België, zeker niet te onderschatten maar wel haalbaar. Daarna volgt de groep des doods (wellicht Slovenië, Frankrijk, Duitsland of Litouwen, red.), maar in één wedstrijd weet je maar nooit.” Sam Van Rossom noemt de breedte van de ploeg de sterkte. “De speerpunten van de ploeg zijn Obasohan en Bako. Zij kunnen het verschil maken. Maar daarnaast zijn er nóg verschillende spelers met voldoende klasse en/of ervaring die een match kunnen beslissen.” Voor de medailles ziet Van Rossom een strijd tussen Slovenië, Servië, Frankrijk en Griekenland. “Met als outsiders Litouwen, Turkije en Duitsland.” (PRO)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
