Marcel Velghe werd dinsdag 70 jaar. Een verjaardag die hij nooit meer zal vergeten. Hij werd in de Gaverhal verrast door zijn familie en vrienden tijdens zijn wekelijkse pot basketbal met de Deerlijkse veteranenploeg. De basketbalfreak in hart en nieren genoot er met volle teugen van. “Fantastisch om dit mee te maken.”
Nietsvermoedend trok Kuurnenaar Marcel Velghe afgelopen dinsdag naar de sporthal in Deerlijk voor zijn wekelijkse afspraak met de basketvrienden. Nadat de zwarte en de witte teams verdeeld waren, ging het er onmiddellijk stevig tegenaan. Niet voor lang echter. Marcel had nog maar net zijn eerste korf vanop halve afstand gescoord toen tientallen familieleden en vrienden uit de cafetaria opdoken en de totaal verbouwereerde Marcel op een stevig applaus trakteerden en luidkeels ‘Happy Birthday’ begonnen te zingen. De verrassing was compleet.
Het matchke ging verder onder nooit geziene publieke belangstelling… De o’s en a’s weerklonken toen Marcel een zoveelste move inzette en twee nieuwe punten scoorde. Dat hij al eens een shotje en een lay-up miste die hij anders met de ogen dicht tot een goed einde brengt, kon de pret geenszins deren. Een time-out was het geschikte ogenblik voor Nick Simons van de veteranenploeg om Marcels echtgenote Marleen Vanluchene op het basketterrein te vragen en de jarige Marcel te huldigen.
Verrassing
Hij kreeg niet alleen woorden van dank en lof, maar ook een basketbal, gesigneerd door alle spelers en trainer-coach Dario Gjergja van BCO Filou Oostende, zijn favoriete basketbalclub die hij steevast gaat aanmoedigen tijdens alle thuiswedstrijden. Er werd nog een tijdje verder gebasket – ook enkele familieleden en oud-veteranen gingen voluit – en na een verkwikkende douche wachtte Marcel een nieuw hartverwarmend onthaal bij Linda en Marc in de cafetaria. Er volgden ontroerende dankwoorden ‘een papa en opa uit de duizend’ van de dochters en kleindochters, er werden allerlei hapjes geserveerd, de drank vloeide rijkelijk en het feestje kon beginnen…
“Zolang de gezondheid intact blijft, wil ik blijven basketten”
70 jaar worden, al 60 jaar basket spelen en een hart van goud… Oververdiend, klonk het bij iedereen. “Schitterend dat ik dit mag meemaken, een verjaardag om in te kaderen”, genoot Marcel met volle teugen. Hij woont in Kuurne met zijn vrouw Marleen Vanluchene, die jarenlang feestzaal Catte Coutter uitbaatte in de Kattestraat, heeft twee dochters (Tine en Nele) en vier kleindochters (Hannah, Zoë, Manon en Estée) en was tijdens zijn actieve carrière postbode in Deerlijk. “Ik ben van Beveren-Leie afkomstig en daar is mijn basketcarrière ook op 10-jarige leeftijd begonnen.”
Topteam
“We hadden een goede lichting en toen ik 17 was, mocht ik aansluiten bij de eerste ploeg. We klommen op van tweede provinciale naar tweede nationale. Het waren schitterende tijden in de oude kerk van Beveren-Leie. Voor de bezoekers was het geen sinecure om naar de ‘hel’ af te zakken. We werden steevast luidkeels aangemoedigd door een 600-tal supporters en hebben er heel wat heroïsche duels uitgevochten. Later volgde de fusie met Basket Team Waregem. Ook dat was een topperiode.”
“Roland Vergeylen was onze trainer-coach en Remi Furniere assistant-coach. Twee mensen van wie je heel wat van kon opsteken als je een beetje leergierig was. We hadden een fantastische ploeg: de broers Luc en Marc Desmet, Hans Deleersnijder, Rik Vervalle, Luc Rogge, Patrick Melsens, Luc Margodt, Rik Knockaert… en niet in het minst de talentrijke Amerikaan Rusty Blair. Onvergetelijke promotie en pijnlijke degradatie, we hebben het allemaal meegemaakt.”
Clubliefde
“Mijn kwaliteiten als basketter? Ik ben altijd guard geweest en kon mijn eerder kleine gestalte compenseren met snel voetenwerk, een redelijk sterk tactisch doorzicht en een betrouwbaar shot. Jammer dat de driepuntlijn in die tijd nog niet bestond. Ik ging ongetwijfeld heel wat bommen op mijn actief hebben staan… Maar iedereen die mij kent, weet dat ik altijd een onvoorwaardelijke clubspeler ben geweest. Clubliefde was en is me nog altijd heilig. Ik heb geen geld verdiend met basket, maar de ‘mooiste sport die er bestaat’ heeft me wel heel veel vriendschappen en kameraadschap opgeleverd. Zolang de gezondheid en fysieke paraatheid intact blijven, wil ik blijven basketten. Ik zie altijd uit naar dat wekelijks basketuurtje. Ik vermoed dat ik nog de trouwste aanwezige ben van onze fantastische groep…”
