KBBC De Panne loopt als een rode draad door het leven van de familie Carnier. Eva (22) en Hannah (24) spelen al jaren samen bij de dames A, waar nonkel Johan (61) trainer is. Ook vader Bernard (62) zet zich al jaren in voor de club. Tijd voor een familieportret.
Echte clubliefde bestaat nog. Respectievelijk 17 en 19 jaar zijn Eva en Hannah al bij KBBC De Panne actief. “Papa heeft altijd basketbal gespeeld, waardoor wij al op jonge leeftijd minibasket probeerden en de microbe te pakken kregen”, leggen de zusjes uit. “Dat was altijd bij De Panne en zal ook altijd zo blijven. De club voelt een beetje als familie en ligt ons na aan het hart.”
In de jeugdrangen speelden ze door het leeftijdsverschil nog niet samen, maar intussen spelen Eva en Hannah al zo’n zeven jaar vast bij de eerste damesploeg. “Het is fijn om een passie met je zus te kunnen delen. Je maakt niet alleen herinneringen als familie, maar ook als teamgenoten. Uiteraard zijn er ook soms wel eens onenigheden, maar wij zijn twee handen op één buik dus die zijn snel opgelost.”
Randactiviteiten
Ook op familiefeesten is basketbal natuurlijk een geliefkoosd onderwerp bij de familie Carnier. “Dat is onvermijdelijk”, lachen ze. “Met de damesploeg doen we ook ons best om ons te engageren voor de club. Zo organiseerden we laatst de full house day, waarbij het de bedoeling was dat de tribunes de hele dag gevuld werden. We zorgden ook voor randactiviteiten zoals een photo booth en een dessertenbuffet. Onze volledige familie werd ingeschakeld om te helpen bij het bakken en oma poseerde trots in onze photo booth.”
Lijm van de ploeg
Over wie de beste speelster is, blijven de dames diplomatisch. “We hebben beiden onze kwaliteiten”, knipogen ze. “Hannah smijt haar altijd volledig en een gebrek aan enthousiasme is er bijgevolg nooit. Daardoor is ze een vaste waarde op het veld en weet je altijd wat je aan haar hebt. Daarnaast zorgt ze altijd voor sfeer in de kleedkamer waardoor een zure nederlaag snel vergeten wordt”, voegt Eva eraan toe.
“Eva is guard en heeft de gave om haar ploeggenotes heel efficiënt en rustig aan te sturen. Daarnaast gaat ze er altijd voor de volle 100 procent voor. Bovendien is ze ook heel graag gezien in het team, dus voor mij is ze een beetje als de lijm van onze ploeg”, vertelt Hannah over haar zus.
Ook de sportieve ambities van de zusjes liggen in dezelfde lijn. “Basket maakt een belangrijk deel uit van mijn leven, maar het is niet zo dat ik torenhoge basketgerelateerde ambities heb”, zegt Eva, die politieke wetenschappen met een master in EU-studies studeert aan de UGent. “Mijn studies primeren op mijn hobby, maar langs de andere kant is het moeilijk om me een leven zonder basketbal voor te stellen. Ik kijk altijd uit naar de trainingen en matchen, waardoor ik zeker niet van plan ben om binnenkort te stoppen.”
Goede vriendinnen
Ook Hannah hoopt nog veel mooie jaren met het team te beleven. “Winnen is leuk, maar we zijn in de eerste plaats allemaal goede vriendinnen die ook veel niet-basketgerelateerde activiteiten samendoen. Ik hoop dan ook dat er nog veel mooie jaren met deze ploeg mogen volgen. Daarnaast geef ik samen met een van mijn medespeelsters training aan de U6 op zaterdagochtend. Het is geweldig om hen te laten kennismaken met de concepten passen, dribbelen of shotten. Ook dit is iets wat ik in de toekomst nog hoop te doen”, aldus Hannah, die als leerkracht en leerlingenbegeleidster werkt.
Misschien gaan de zusjes wel even lang door als hun vader en nonkel. Want als we het over clubliefde hebben, doen vader Bernard en nonkel Johan er nog een schepje bovenop. Johan is al zo’n 40 jaar als coach bij De Panne actief. “Ik ben samen met mijn broer op mijn negen jaar beginnen basketten omdat we van ons moeder niet mochten voetballen omdat we ons been zouden breken”, lacht Johan. “Mijn twee nichtjes zijn twee lieve meisjes met wie ik voor en na den basket altijd een leuke babbel kan hebben. Eenmaal tussen de vier lijnen zijn ze speelsters als een ander en behandel ik ze zoals alle andere speelsters.”
Ondervoorzitter
Johan nam het trainerschap van de dames A recent over van broer Bernard. “Tegenwoordig coach ik de U19 meisjes. Recent heb ik er nog een U12 jongensploeg bijgenomen. Daarnaast ben ik ook ondervoorzitter en materiaalmeester. Van achter de wedstrijdtafel zie ik bijna alle wedstrijden van de dames. Het maakt me trots om mijn dochters bij de dames A aan de slag te zien. Maar ook als dat niet het geval was geweest, dan zou ik even trots geweest zijn. Het leven draait niet rond basketbal alleen, al zit het inderdaad wel in de familie”, besluit vader Bernard.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
