Pas in allerlaatste instantie werd hij opgeroepen voor de nationale selectie voor het EK basket U18B, maar de zeventienjarige Spurs-speler Jules Isebaert heeft het vertrouwen niet beschaamd: hij presteerde goed, op een plek die niet echt de zijne is, en kwam naar huis met een fraaie zilveren medaille: “Een mooi resultaat, na een bochtig parcours.”
“De campagne was begonnen in mei, en ik was net naast de selectie gevallen”, vertelt Jules. “Dus was ik begin juli op vakantie naar Bordeaux getrokken. Daar kreeg ik op 7 juli een telefoontje: er was een geselecteerde speler uitgevallen, en of ik zo snel mogelijk de selectie kon vervoegen? Veel tijd om erover na te denken was er niet. Een dag later zat ik op de TGV naar België, en ‘s anderendaags stond ik al te trainen. Zo snel is het gegaan.”
“In een persoonlijk gesprek met coach Jean-Marc Jaumin kreeg ik te horen dat ik er vooral bij was voor mijn defensieve kwaliteiten – aanvallend kan ik ook wel uit de voeten, en dat is er nu en dan ook uitgekomen. Dat ik op de 4-spot moest spelen, terwijl ik een 2-3-speler ben, was een beetje aanpassen, maar ik heb het vertrouwen niet beschaamd, denk ik. Dat ex-Belgian Cat Marjorie Carpréaux teammanager was, viel uitstekend mee. Vooral de manier waarop ze zo motiverend op iedereen inpraatte.”
Aan het strand
“In onze eerste match hebben we Letland wel onderschat. Het leek alsof de energie ontbrak. In de tweede was Bulgarije de tegenstander, en daar zat het al veel beter. We wonnen met 76-75, na één verlenging. Die eerste winst gaf ons echter te vroeg het gevoel dat het wel ging loslopen tegen Zwitserland, dat we als de zwakste in de reeks beschouwden. In het eerste quarter waren we onkennelijk: we incasseerden een 30-4. Uiteindelijk keerden we nog tot 65-61 terug, maar verloren.”
“Het was erg goed voor ons dat Bulgarije won van Portugal. Zo konden we toch nog de tweede plaats in de poule halen, als we thuisland Portugal klopten. We hebben toen een vrije dag in de buurt van het strand doorgebracht, met een ochtendtraining in het zand en een beach work-out ‘s avonds. Voor de match tegen Portugal zat er méér volk in de zaal dan voor de finale. Maar we speelden met de juiste focus en wonnen, na een spannende match en alweer een verlenging: 79-71. We gingen door!”
“Daarna wonnen we vlot van Nederland – de winnaar van de andere poule – en van Oostenrijk. We hadden dus blijkbaar de zwaarste poule getroffen.”
Tweede op 22
“In de finale was Letland alweer de tegenstander. We boden goed weerwerk, maar zij waren finaal iets sterker. Nu, met een tweede plaats hebben we – na een bochtig parcours – toch een mooi resultaat neergezet, als je weet dat er maar liefst 22 internationale ploegen aanwezig waren.” Jules speelde in die finale 17 minuten, scoorde 4 punten en plukte 4 rebounds.
“Persoonlijk mag ik best tevreden zijn met de speelkansen die ik heb gekregen. Dat ik getoond heb dat ik mijn plaats in de selectie wel waard was, doet me veel plezier. Net als de vele berichtjes van medespelers, mensen van de club en jongens met wie ik vroeger heb gespeeld.”
Strijden bij Spurs
Dat EK is nu voorbij, straks wacht de reguliere competitie. “Met de buitenlandse aanwinsten bij de heren One blijven er nog twee plaatsen over voor jonge talenten. Het wordt dus week na week hard werken en in eerste landelijke en bij de U21 bewijzen dat we een plaats in het BNXT-team waard zijn. Maar nu eerst een weekje vakantie”, besluit Jules, die aan de Vives in Kortrijk bedrijfsmanagement gaat studeren. (JS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
