Thierry Declercq (55) heeft al 25 seizoenen als assistent-coach bij BC Oostende op de teller. Sinds de zomer van 2000 werkte deze Oostendenaar aan de zijde van vele coaches, maar vooral naast Dario Gjergja. Zelf genoot Thierry Declercq zijn jeugdopleiding bij Sunair BCO. Ook behoorde hij twee seizoenen tot de spelerskern van deze topclub.
Thierry Declercq was in 1998 al jeugdtrainer bij Sunair Oostende toen coach Dirk Bauermann, die geen assistent had, hem vroeg om ook met het eerste team mee te trainen én de tegenstanders te scouten. Bauermann had hem dat voorstel gegeven omdat hij wist dat Mark Vanmoerkerke weldra een verantwoordelijkheid aan Thierry wou geven in de Ajax-jeugdschool. In het seizoen 1999-2000 werkte Thierry trouwens aan de zijde van Frans De Boeck in dat succesvolle jeugdproject.
“Eigenlijk heb ik alles te danken aan Frans De Boeck. Ik had hem al als coach toen ik van 1987 tot 1989 bij de junioren speelde. Frans leerde me vooreerst hoe ik fundamenteel moet werken”, benadrukt Declercq. Tegelijk vroeg Lucien Van Kersschaever hem om mee te lopen op training en mee te helpen met de voorbereiding bij de eerste ploeg.
Europees
Bij de volgende campagne, 2000-2001, nam Lucien Van Kersschaever drie assistenten in de staf op: Frans De Boeck, John Deschacht en Thierry Declercq. Dat was meteen het officiële begin van Thierry Declercq als assistent-coach. Het eerste van zijn momenteel 25 seizoenen in die functie bij BCO.
“Van Kersschaever wou altijd mensen bij zijn ploeg betrekken, hij wou dat ik dingen leerde, hij stond open om alles te vertellen, hij gaf opdrachten, hij toonde hoe hij zelf video’s maakte”, vertelt Declercq die na Van Kers’ ontslag in februari 2001 wel aan boord van BCO’s staf bleef. “Die twee campagnes die we in de Suproleague en de Euroleague (de hoogste Europese clubcompetities, red.) afwerkten met ‘t Kuipke in Gent als thuishaven, waren een openbaring.”
Sharon Drucker
“Na Aaron McCarthy, tactisch een enorm goede coach, kwam Eddy Casteels. Hij was super. Van Eddy heb ik veel geleerd: structuur in trainingen, manier van werken…”, herinnert Thierry Declercq zich die eerste seizoenen. Oostende vierde de landstitel in 2001 en 2002. Hij begon dus met een twee op twee. Enkele jaren later volgde nog een back-to-back, want BCO werd landskampioen in 2006 en 2007, met als hoofdcoaches respectievelijk Mihailo Uvalin en Sharon Drucker. Langzaam maar zeker werd Thierry Declercq een vaste waarde bij de topclub.
“Sharon Drucker was een supercoach op het vlak van scouting en wedstrijdvoorbereiding en het omgaan met de spelers en het vormen van een ploeg. Hoe we iets toonden in de videosessies telde, het samenspel stond centraal, de chemistry was heel belangrijk. Onder Umberto Badioli was ik assistent met Jimmy Jaumin, die ik al van voor de tijd van Bauermann kende. Het was een goede combinatie, ik werkte graag met Jimmy.”
Kneden
“Nooit had ik gedacht zolang te mogen samenwerken met Dario Gjergja. Het klikte”, vervolgt Thierry Declercq die 14 seizoenen zijn trouwe rechterhand was. “Dario slaagde er telkens in onze goede ploegen te kneden tot wat we nodig hadden om kampioen te spelen. Er was wel enige continuïteit in de spelers, maar dat varieerde toch. Ook de manier van spelen wisselde af en toe. Dario vond altijd een manier om een ploeg op het terrein te krijgen die competitief was en trofeeën won. Dat is zijn aard: niet opgeven, voortdoen, oplossingen zoeken.”
En Thierry zelf? “Ik probeer altijd een goede band te creëren met de spelers. Als assistent ben je een aanspreekpunt dat de zaken ook wat kan relativeren en een goede balans tracht te brengen.”
Favoriete landstitels
Thierry Declercq heeft veel titels en bekers gewonnen bij Oostende. Ze hebben elk een eigen verhaal, maar hij geeft ons toch zijn drie favoriete landstitels.
“De landstitel die we met coach Mihailo Uvalin in Mons wonnen, is een om niet te vergeten. Dit was een pittige finalereeks. In onze ploeg hadden we onder meer Brent Wright, Toby Bailey, Jean-Marc Jaumin en Vesa Petrovic. We leidden met 2-0 en de champagne stond thuis klaar achter de spelersbank maar we verloren die derde match. Het was schitterend om het vierde duel en dus de titel te winnen in Mons, waar Bavcevic coach was. Ook onthoud ik altijd de titelfinales tegen Bree waar we zes matchen gespeeld hebben. We moesten inderdaad de vierde finale herspelen en we verloren die op het allerlaatste moment. Van die rit naar de titel onthoud ik meer dan de zes matchen. Er was een dynamiek, een rivaliteit, een hoog niveau van de spelers. Dag na dag moesten we aanpassingen in de voorbereiding doen. Na de vierde finalematch vroeg coach Sharon Drucker me om een motivatievideo voor alle spelers te maken. We bekeken die bij de ochtendtraining en ze kregen allemaal ook een dvd voor thuis mee. We wonnen de laatste match tegen Bree met een enorme voorsprong”, herinnert Thierry Declercq zich.
“Uit de periode met coach Dario Gjergja blijft de eerste titel in 2012 bij: de zege tegen Charleroi na verlenging thuis in de vijfde finale. Het was al bijzonder van voor de play-offs. In de laatste week voor de play-offs moesten we driemaal in vijf dagen winnen om nog eerste te eindigen. Dat deden we. Die titelfinales tegen Charleroi waren fantastisch. Spelers waren toen onder meer Matt Lojeski, Brent Wright en Kennedy Winston. Natuurlijk wil ik niets wegnemen van de andere kampioenschappen die we gewonnen hebben”, glimlacht Thierry Declercq die mooi ons gesprek afrondt. “Ik ben dankbaar dat mijn familie me in alles steunt, dat ik dit al zo lang kan doen en dat de ploeg vertrouwen in me heeft.”
