Na ruim een jaar blessureleed lijkt Emma Vindevogel van ION Basket Waregem helemaal terug. Het 16-jarige talent uit Zulte kende een periode met veel vallen en opstaan, maar lijkt stilletjes aan haar niveau van weleer terug te vinden.
We spreken acht februari 2020. Tijdens een onschuldig duel met de U19 van ION Basket Waregem tegen de Liège Panthers sloeg het noodlot toe. “Het was een pittige wedstrijd, dat weet ik nog heel goed”, vertelt Emma Vindevogel (16), studente humane wetenschappen. “In de eerste helft verzwikte ik ook al eens mijn enkel, maar dat overkwam me wel vaker. De tweede helft was nog maar opgang gefloten toen ik tijdens een lay-up verkeerd neerkwam. Aanvankelijk had ik de ernst van de situatie niet meteen door. Ik dacht met een vijftal minuutjes rust terug in te komen. Maar gelukkig zag mijn mama de ernst van de situatie in en bracht me naar de spoedafdeling. Eenmaal daar belden mijn teamgenotes dat ze de wedstrijd winnend konden afsluiten met het kleinste verschil.”
“Toen de dokter zijn uitleg aan het doen was over wat een kruisband precies was, en me vertelde dat deze bij mij gescheurd was, stond mijn wereld even stil. Toen dat verdikt viel kon ik eventjes niet meer slikken. Het eerste waar ik aan dacht was de eerste ploeg, waar we op weg waren naar de titel in eerste landelijke en de U19 die ook nog prijzen kon pakken. Toen was er nog geen sprake van corona.”
Aanvankelijk zou deze blessure 9 tot 10 maanden duren. “Na 9 maanden leek ik dus terug klaar om terug aan te sluiten bij de groep. Maar toen speelde mijn andere knie op door overbelasting, met een ontstoken patellapees tot gevolg. Opnieuw een mokerslag die me deed inzien dat een paar maanden langer herstellen de beste optie was. Opnieuw beginnen bij de U19 en daarbij het nodige matchritme en vertrouwen opdoen zou ideaal geweest zijn. Maar door corona kan dit enkel nu op het hoogste niveau.”
Matchritme opdoen
“Toen ik zonder contact begon te trainen bleef de bewuste fase door mijn hoofd spoken, ook nu is dat nog zo. Ik weet nog perfect hoe het voelde. Tijdens de wedstrijd heb ik gelukkig geen tijd om daar nog bij stil te staan, dus kon ik mij er gemakkelijk overheen zetten. Niemand heeft verwachtingen van mij, dus kan ik rustig ritme opdoen.”
“Ik mag best tevreden zijn met wat ik nu toch alweer presteer. Toch weet ik dat mijn benen nog niet altijd doen wat ik zou willen. Mijn voetenwerk in verdediging is nog niet je dat (lacht). De snelheid is er nog niet en ik kom voor situaties te staan die voor mijn blessure nooit aan de orde zouden zijn. Ik moet dus blijven hard werken. Ondanks dat ik al enkel goeie wedstrijden speelde, moet ik mezelf niet wijs maken dat ik er al terug sta. Er zullen heus wel nog mindere tijden aanbreken.”
“Dit is een jaar zonder dalers, dus kunnen we ongestoord leren en genieten en vooral blijven als team spelen. Na drie gewonnen wedstrijden op een rij zijn we een beetje uit onze rol als underdog gehaald. Daarna ging het dan ook iets minder. We blijven ervaring opdoen om klaar te zijn voor volgend seizoen. En ja, ook dan zal ik sowieso nog de kleuren van Waregem verdedigen,” aldus Emma Vindevogel.
Zaterdag 13 maart om 19.30u: Basket Namur Capitale – ION Basket Waregem
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
