Eindelijk gaat het weer in stijgende lijn voor Manon Depuydt. De 25-jarige sprintster uit Klemskerke bereikte in 2018 de halve finale op het EK atletiek in Berlijn, maar werd sindsdien teruggeslagen door corona en aanhoudend blessureleed. “Ik heb geleerd om alles stap per stap te bekijken.”
De vorige keer dat we Manon Depuydt interviewden, was in juni in de Blaarmeersen in Gent. Toen hoopte ze nog op een deelname met de 4×100 meter-estafetteploeg aan het EK atletiek in München. Dat lukte uiteindelijk net niet. “Ik ben vijf honderdsten tekortgekomen”, vertelt Manon.
“Ik kon de voorbije zomer deelnemen aan enkele wedstrijden. Samen met mijn trainer Philip Gilson heb ik beslist om er niet te veel op de planning te zetten, want ik zat toch niet in de vorm die ik normaal moet kunnen hebben. Nadat ik het EK mocht vergeten, hebben we mijn zomerseizoen meteen stopgezet om de revalidatie voort te zetten. Sindsdien trainde ik de hele tijd door, maar nooit voluit. Het is pas sinds een week of vier dat ik weer een normaal trainingsritme heb en echte sprintsessies kan inlassen.”
Brons op EJOF
Manon Depuydt maakte op jonge leeftijd haar atletiekdebuut bij Hermes Oostende, waar ze zich al vlug ontplooide tot een erg beloftevolle sprintster. In de zomer van 2013 mocht ze deelnemen aan de Europese Jeugdolympiade (EJOF) in Utrecht. Ze werd vijfde op de 200 meter en pakte brons met de 4x100m-ploeg. Amper vijf jaar later kwalificeerde Manon zich op 21-jarige leeftijd voor haar eerste EK bij de elite. In Berlijn overleefde ze de reeksen, waarna ze in de halve finale als achtste uitgeschakeld werd.
In 2019 zette ze haar persoonlijke records op zowel de 100, 200, 300 als 400 meter neer, maar sindsdien werd ze door corona en aanhoudend blessureleed teruggeslagen. “Na Berlijn 2018 had ik een groot doel gemaakt van het EK in Parijs in 2020, maar dat werd afgelast. Daardoor werd het EK van dit jaar de nieuwe uitdaging, maar toen raakte ik geblesseerd.”
“In de zomer van 2021 heb ik voor de eerste keer last gekregen en na vele doktersbezoeken, sessies bij de kinesist en twaalf inspuitingen zei een specialist in Rotterdam dat ik mijn adductorpezen moest optrainen. Sindsdien ben ik volle bak oefeningen beginnen te doen. Stilaan begint dat werk te renderen.”
Kinesitherapeute
Intussen is Manon ook nog universitair studente. Haar doel: kinesitherapeute worden. “We blijven dus bezig”, proest ze het uit. “Die studie duurt normaal vijf jaar, maar ik spreid het bewust over dubbel zoveel tijd en neemt telkens 35 tot 40 studiepunten op. Het einde is in zicht, maar het zal nog een tijdje duren. Ik vermoed dat ik zo’n acht of negen jaar over mijn studie zal doen. De combinatie met topsport is echt niet zo evident. Veel mensen onderschatten die studie. Maar door de opsplitsing is het combineerbaar op een aanvaardbare manier en kan ik mijn sport en studie goed uitvoeren. Dat is belangrijk voor mij, want ik ben een perfectionistisch type.”
“Ik ben nu mijn eerste master aan het afwerken, zit al deels in mijn tweede master en ben ook begonnen aan mijn thesis. Die gaat over blood flow restriction, het afknellen van de bloedtoevoer. Het is een principe dat tegenwoordig vaak wordt toegepast tijdens een revalidatie van de voorste kruisband. Ik bestudeer of blood flow restriction ook een effect kan hebben als je het toepast tijdens de opwarming.”
“Mijn eerste doel is weer deelnemen aan wedstrijden”
Manon studeert en traint in Gent, waar ze woont met haar vriend Tom Du Pan, praktijkassistent atletiek aan de VUB en UGent, trainer aan de topsportschool, coördinator binnen het Topsportteam van de Vlaamse Atletiekliga en sportief manager bij AC Meetjesland, de atletiekclub waar ook Manon bij aangesloten is. We vragen haar welke doelen in de atletieksport ze nog heeft.
“Vroeger was ik iemand die altijd heel hard droomde, maar door die aanslepende blessure heb ik geleerd om alles stap per stap te bekijken. Mijn eerste doel is om weer wedstrijden te doen. Daarna wil ik mijn persoonlijke records op de 100 en 200 meter benaderen en verbeteren. En ik zou in de toekomst graag nog eens op een EK staan. Beginnen doen we met dit indoorseizoen. Wanneer ik mijn eerste wedstrijd loop, ligt nog niet vast. Nu ik weer een normaal trainingsvolume haal, moet ik weer extra voorzichtig zijn om geen blessure op te lopen. In december trek ik op stage naar Tenerife. Veel zal afhangen van hoe de trainingen daar verlopen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
