Erna Leyre (60), lid van Jogging Team De Olifant, stond vorige zondag aan de start van de Eifelmarathon in Waxweiler, Duitsland. Bakkerin Erna liep de zware marathon, haar veertiende, in een tijd van 4 u.11’28”. Bij aankomst bleek dat ze als eerste dame over streep was gelopen en dus winnares was van de Eifelmarathon 2023. Van een prestatie gesproken!
“Na enkele trainingen met veel klimmen en dalen in de Vlaamse Ardennen stond ik, om 9 uur bij 20 graden, aan de start in Waxweiler van de Eifelmarathon, een zware wedstrijd met 764 hoogtemeters in een drukkende hitte”, vertelt Erna.
“Hoe ouder, hoe zotter en ik werd uitbundig door de andere Olifantjes, die pas later van start gingen op de kortere afstanden, toegejuicht. Ploegmaat Dirk Luypaert moest lats-minute forfait geven wegens een zware blessure. Ik stond er alleen voor.”
Klimmen en dalen
“Ook de deelnemers aan de ultraloop (52 km) waren samen met ons gestart en na 5 km werd ik gebriefd door een begeleider op de fiets dat ik als eerste marathondame liep. De man bleef voor me rijden om me te begeleiden, een luxe die ik in mijn stoutste dromen nooit had beleefd of zelf nog zou meemaken.”
“Ik moest geen groene pijlen op de grond gaan zoeken en kreeg overal applaus, onderweg en aan de bevoorradingsposten. Ook de eerste mannelijke lopers, die ik kruiste in de wedstrijd, zwaaiden naar mij. Ik genoot ervan, net als van het mooie parcours, de stilte, de vogels en de mooie panorama’s.”
“Bij de finish stonden alle andere Olifantjes me toe te juichen”
“Er waren 14 bevoorradingsposten die zeer royaal waren, zowel voor drinken als eten. De korte lus in het begin van de wedstrijd was op asfalt, maar kort daarna liepen we op onverharde, vaak stenige bospaden in de schaduwrijke Eifelbossen langs de rivier Prüm. We liepen ook doorheen het binnenplein van het slot Hamm en rond het stuwmeer van Bitburg. Het was geen gemakkelijk parcours. Klimmen en dalen volgden elkaar in snel tempo op, zodat je er nauwelijks kon van recupereren.”
“Na 32 km volgden twee lastige, steile beklimmingen en die heb ik moeten stappen. Ik voelde mijn kuiten helemaal vol lopen. Aan km 37 haalde ik een stappende ultraloopster in, die even later terug begon te lopen en mij voorbijliep. Mijn fietsbegeleider vertelde mij dat zij de extra lus voor de ultralopers niet gelopen had en de marathonafstand liep. Zij zou als eerste de finish bereiken.”
Gedeclasseerd
“Vanaf km 40 liep Olifant-ploegmaat Rik Provoost met me mee”, vertelt Erna, de sportieve echtgenote van bakker Geert Verbanck, verder. “Hij was helemaal niet moe na zijn zware halve marathon en even later kwam ook Sandra Timmerman mij gezelschap houden. Ik werd letterlijk en figuurlijk naar de eindmeet gedragen en bij de finish stonden alle andere Olifantjes daar om mij toe te juichen. Wat een triomftocht!”
“Na mijn aankomst kreeg ik mijn medaille en werd ik geïnterviewd op het podium. Plots kreeg ik zware kuitkrampen. Ik denk dat heel Waxweiler mij heeft horen tieren van de pijn. Gelukkig hebben Sandra en Rik mij deskundig geholpen. Even later werd ik aangesproken door een bestuurslid van de organisatie, die mij vertelde dat ik als winnares werd uitgeroepen van de Eifelmarathon.”
“De ultraloopster, die als eerste over de streep liep, werd gedeclasseerd. Ik stond ineens op het hoogste schavotje, in groot gezelschap. De tweede dame was niemand minder dan Birgit Lennartz, de recordhoudster op de 100 km en 20 jaar geleden winnares van de Eifelmarathon. Zij eindigde een kleine 5 minuten na mij. Ik finishte in 4 u.11’28”. De eerste heer, Arne Schmitz, liep de 42 km in 3 u.21’55”. Mijn dank gaat uit naar de Olifantjes die mij fantastisch gesteund hebben.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
