De Vichtse Maaike Vander Cruyssen (17) werd vorig weekend Belgisch kampioen op de 800 meter voor scholieren in Lebbeke. De atlete van Atletiek Zuid West versloeg favoriete Nina Van Pelt na een verschroeiende demarrage in de laatste 200 meter.
“Ik nam een heel goede start waardoor ik op kop van de wedstrijd terechtkwam, met Nina Van Pelt in mijn spoor”, glimlacht Maaike wanneer ze haar verhaal vertelt. “Nina nam al na 200 meter over, zo kon ik perfect volgen. Bij de doortocht aan de 400 meter liepen we zij aan zij. Ik wist dat ik meer kon en vooral alles moest geven de laatste 200 meter. Die laatste halve pisteronde nam ik de leiding over, er ontstond al snel een gaatje tussen Nina en mij. Voor ik het goed besefte, was ik Belgisch kampioen.”
Ze is ongelooflijk blij met haar titel. “Na mijn blessure rond de paasperiode, had ik nooit kunnen dromen dat ik Belgisch kampioen op de 800 meter zou worden. Ik kon pas eind juni voor het eerst aan de start staan van een 800 meter in het Franse Halluin. Met een tijd van 2’14”46 kon ik me selecteren voor de youth memorial enkele weken terug. Ik behaalde al heel wat ereplaatsen op kampioenschappen, maar miste telkens het hoogste schavotje, tot nu”, vertelt Maaike trots.
Van nul herbeginnen
“Ik heb al een paar blessures achter de rug. De meest recente viel een beetje ongelukkig. Tijdens een stage in Portugal kreeg ik plots last van mijn knie. We vermoeden dat het overbelasting was. In 2020 had ik een stressfractuur in mijn linker kuitbeen, hierdoor mocht ik drie maanden helemaal niets van sport beoefenen. Ik moest dus van nul herbeginnen. Als benjamin had ik al eens een knieblessure maar met de hulp van Squadt, een kinepraktijk in Waregem waar ik wekelijks oefeningen doe bij Sander Seynaeve, kom ik er telkens terug bovenop. Ik word eveneens heel goed begeleid vanuit Running And More bij Rik Hoste.”
“Ondertussen is mijn papa een ‘sportkot’ aan het maken thuis, zodat ik ook thuis mijn core stability kan blijven onderhouden.”
Haar trainer is Armand Parmentier (68), ex-Belgisch recordhouder op de marathon. “Ik bleef trainen samen met hem, we fantaseerden wel eens, maar echt stress hadden we niet. Ik voelde wel dat mijn conditie in stijgende lijn zat en ik hoopte dan ook op een goeie dag én een goeie race.”
De dag van het Belgisch kampioenschap zag eruit zoals al de andere wedstrijddagen. “Ik neem een stevig ontbijt en terwijl mama het eten voor de middag voorbereidt, maak ik mij klaar zodat mama direct daarna mijn haar kan doen. Als iedereen dan klaar was, vertrokken we richting Lebbeke. Ik denk dat ikzelf het minst stress had van iedereen (lacht). Het was heel leuk dat er veel supporters op post waren. Mijn mama, papa, opa, mijn vriend Kobe Douterlungne, zijn mama, mijn tante en nonkel, zus, haar vriend en zijn mama waren er allemaal om mij naar de titel te roepen. Ik was heel blij met hun steun. Ze leggen geen onnodige druk op mijn schouders en dat helpt me wel. Opa, mijn grootste fan, was natuurlijk helemaal in de wolken met mijn Belgische titel.”
Alles op zijn tijd
“Mentaal ben ik, denk ik, één van de sterksten. Ik heb altijd wel stress voor de grote wedstrijden, maar mijn prestaties lijden hier niet onder.”
Armand helpt om alles rustig op te bouwen. “Alles op zijn tijd, zegt hij meestal. Hij geeft ook altijd goede tips op trainingen en op de wedstrijd was dit ook het geval”, gaat Maaike verder. “Ik voel ook dat ik me zeker niet overdoe en dat ik nog niet op mijn hoogtepunt zit, allemaal dankzij de trainer. In de jeugdcategorieën kon ik inderdaad ook al mijn mannetje staan. Er wordt wel eens gezegd dat ik het toen vooral deed op talent, maar nu is het wel belangrijk dat er gericht getraind wordt waarbij er doelen gesteld worden. Het inlassen van voldoende rustperiodes is eveneens belangrijk”, bevestigt Maaike.
“Het Belgisch kampioenschap was mijn laatste wedstrijd van dit zomerseizoen. Een mooiere afsluiter kan ik me niet inbeelden. Ik heb nog niet echt doelen gesteld voor deze winter. Armand en ik moeten hier nog eens voor samenzitten om dit te bespreken. Ik weet wel al dat we ons meer gaan focussen op indoor. De crossen zullen dan meer dienen als basis voor de zomer. Ik vind het zeker noodzakelijk om te blijven crossen. Ik hoop ooit eens te kunnen deelnemen aan een internationaal kampioenschap, maar het is weer zoals Armand zegt: alles op zijn tijd.” Het zou wel leuk zijn om al eens ervaring te kunnen opdoen. Stap voor stap… we zien wel wat de toekomst brengt. Ik hoop vooral blessurevrij te kunnen blijven”, aldus Maaike.
Reactie trainer
Haar trainer Armand Parmentier is natuurlijk trots: “Dat Maaike de Belgische titel op haar palmares mocht zetten, is voor mij zeker geen verrassing”, zegt een de trotse Waregemnaar. “Ik weet wat ze in haar mars heeft. Een tijd om en bij de 2’08” behoorde misschien al dit jaar tot de mogelijkheden. Maar dan moet je vroeger kunnen opbouwen dan half juni.”
“Maaike is iemand met veel talent. Ze heeft voldoende snelheid, maar minder uithouding momenteel. Die uithouding is al verbeterd, maar corona remde die evolutie. Al je haar progressie ziet op de 400 en 800 meter, dan weet je dat er nog veel meer in zit”, aldus Armand, die Maaike al vier jaar onder zijn vleugels heeft.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
