Enkele jaren na haar afscheid aan de topsport heeft Hanne Claus de afgelopen maanden terug de spikes aangebonden. Het talent van weleer lijkt herboren en straalt terug op en naast de piste. Op het Vlaams kampioenschap in Kortrijk bewees ze dat ze het nog steeds kan. Met 12”05 op de 100m won ze de B-finale en zette ze uiteindelijk de zesde chrono van alle deelneemsters neer.
Hanne Claus is een bekende naam in de Belgische atletiekwereld. Met persoonlijke records van 11”81 op de 100m, 24”20 op de 200m en 38”90 op de 300m kan de Ardooise mooie adelbrieven voorleggen. Ook nam ze bij de jeugd een aantal keer deel aan internationale kampioenschappen. In het najaar van 2021 besliste ze echter de spikes op te bergen. Ze kon de opofferingen niet meer opbrengen en de motivatie was een beetje zoek.
“Daarna kwam ik echter al snel in een zwart gat terecht”, zegt ze. “Atletiek was mijn leven en ik miste aanvankelijk mijn trainingsgroep enorm. Dat waren allemaal mensen die ik bijna elke dag zag. Ook naast de piste trokken we vaak met elkaar op. Dat viel nu in één klap allemaal weg. Er bleven nog maar weinig vrienden over. Daarnaast had ik het ook moeilijk om naast de sport een opleiding te vinden die bij mij paste. Ik besefte dat ik terug op zoek moest naar mezelf en die zoektocht liep niet van een leien dakje.”
Belgian Bullets
“In 2022 ben ik terug beginnen trainen, maar niet meer op de sprint. Ik wou het proberen op de iets langere afstand, zoals de 800m. Mentaal was ik daar nog niet klaar voor. Het was te vroeg om terug atletiek te gaan doen. De nieuwe uitdaging was wel leuk, maar ik was er niet euforisch over. Het plezier waar ik naar op zoek was, vond ik er niet in terug. Bovendien leerde ik in die periode mijn vriend kennen. Hij heeft een licht- en geluidsfirma, Grizzly, en ik begon ook mee te werken in de zaak.”
“Ik geniet opnieuw van wedstrijden en trainingen”
“De evenementensector betekent natuurlijk onregelmatige uren en de combinatie met school en atletiek lukte niet. Het eerste wat ik liet vallen was atletiek en toen ging het snel bergaf met me. Ik zag het op een gegeven moment allemaal niet meer zitten en werd opgenomen in de psychiatrie. Daar heb ik een klik kunnen maken en vond ik een nieuwe uitdaging. Ik kreeg een oproep om bij het nationaal bobsleeteam, de Belgian Bullets, te gaan en die uitdaging ben ik aangegaan. Ik had terug een doel in het leven en dat was het voornaamste. Uiteindelijk bleek het niets voor mij te zijn, want ik bleek doodsbang op de bobsleebaan. Toch ben ik blij en trots dat ik het geprobeerd heb.”
Comeback
“Het bobsleeën heeft me wel terug aan het sporten gebracht. Voor die trainingen moest ik wel op zoek naar een nieuwe trainer. Ondanks het feit dat ik in Oudenaarde woon, koos ik er wel voor om bij Molenland-trainer Matthew Bouckhuyt te trainen. Toen ik stopte met het bobsleeën, ben ik verder blijven trainen bij Matthew en zo is eigenlijk mijn comeback op de sprint tot stand gekomen. Ik begin nu atletiek terug wat serieuzer te nemen, maar ik zal er mijn leven niet meer helemaal ondersteboven voor gooien. Ik amuseer me en ik geniet van de trainingen en de wedstrijden. Voorlopig gaat het heel erg goed en loop ik al snellere tijden dan dat ik vooraf had gedacht. Veel ambities heb ik niet, ik zie wel waar ik uitkom. Het belangrijkste is dat ik er heel veel plezier en energie uit haal.” (GD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
