Giebe Algoet werd in het hoogspringen nationaal kampioen bij de scholieren, de junioren en beloften. Daarna kwam hij bij de ‘grote mannen’ terecht en werd hij drie keer tweede en eenmaal derde. “Ooit eens eerste worden, zou prachtig zijn”, vindt de atleet van Hermes Club Oostende.
Giebe Algoet zette altijd zijn studies voorop al heeft de sport hem destijds wel geholpen bij zijn latere studiekeuze. Na drie jaar kiné aan de KU Leuven is hij overgeschakeld naar geneeskunde. Op zijn 25ste is hij nog steeds student. “Volgend jaar heb ik nog een semester te doen om dan in februari met mijn masterstages te beginnen. Na zeven jaar theoretische kennis vind ik dit wel mooi. Zolang het lukt, zal ik dit proberen te combineren met atletiek. Vroeger deed ik nog aan basketbal. Daar ben ik mee gestopt toen ik naar de universiteit ging.”
Sportieve ouders
Sport blijft een prominente rol spelen bij de atleet van Hermes. Dat heeft hij mee van zijn ouders. “Mijn mama Lieve Simons speelde basketbal in eerste nationale en was lid van de nationale ploeg, nu de Belgian Cats. Ook mijn papa Dominique Algoet deed aan basketbal, niet op het niveau van mijn mama, maar was vooral lang een scheidsrechter in eerste nationale.” Ook Britte, de drie jaar jongere zus van Giebe, doet aan atletiek. Na de meerkamp en de drukke studies heeft zij zich wat meer toegelegd op het speerwerpen.
“Ook bij mij begon het destijds met die vele atletiekdisciplines waaruit je later een keuze moet maken”, gaat Giebe verder. “Voornamelijk in de springnummers was ik goed en gedreven. Tia Hellebaut werd in 2008 olympisch kampioen in Peking. Ik was toen tien. Ik had daar veel bewondering voor en heb dan ook van het hoogspringen werk gemaakt. Nu vind ik het nog steeds leuk. Ook om te trainen.”
Op het voorbije BK in Brugge heeft dit alvast vruchten afgeworpen, met zelfs twee medailles. In het hoogspringen sprong Giebe naar 2m15. In het verspringen leverde 7m21 opnieuw een tweede plaats op. Voor de buitenwereld en ook voor de atleet zelf een ware verrassing.
Onverhoopt zilver
“Met WK-ganger Thomas Carmoy was goud in het hoogspringen uitgesloten. Hij springt simpelweg een niveau hoger. In het verspringen eenzelfde verhaal met Yanni Sampson die reeds een sprong van 7m90 leverde. Die tweede plaats in het verspringen leek eigenlijk buiten mijn bereik. Gelukkig voor mij deden mijn concurrenten het minder.”
In het hoogspringen legt Giebe nu de lat op 2m20. “Dit is net als Belgisch kampioen worden zeer moeilijk”, beseft hij. “Op een goede dag is dit misschien ooit eens mogelijk. Al ben ik niet echt iemand van doelstellingen en uitspraken. Maar die nationale titel en die nieuwe hoogte houden mij wel bezig”, besluit de atleet van Hermes. “Het blijft de club van mijn hart. Er is me een paar keer gevraagd een transfer te doen, maar ik ben daar nooit op ingegaan. Bij HCO voel ik mij thuis en met mijn trainer heb ik een fantastische band. Reeds van toen ik cadet was staat Bram Mignauw aan mijn zijde.” (ACR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
