Ze kregen pas hun racebook op weg naar de start van de zes etappes die ze moesten lopen of rennen. Benjamin Reichman en Peter Blackmore namen in de Marokkaanse woestijn deel aan de Marathon des Sables. Op het programma: 238 steenachtige vlaktes, zandduinen, droge wadi’s, rotsplateaus en djebels om over te steken.
Tom Waes deed mee aan de editie van 2010. Ondertussen zijn veel landgenoten hem gevolgd. Kortrijkzaan Gert-Jan Timmerman zette in Marokko trouwens een Belgisch record neer: 22 uur en 30 minuten. Naast hem verschenen er nog 42 Belgen aan de start, met onder andere Bruggeling Benjamin Reichman (38) en Peter Blackmore (43) uit Varsenare. Zij finishten respectievelijk als 71ste in 30u44’ en 266ste in 38 uur.
De twee vrienden zijn van Engelse origine en ondernamen al samen diverse uitdagingen, zoals ultralopen en -zwemmen, de Marmotte en een Ironman in Almere. “Peter doet verder Krav Maga. Eigenlijk doen we zowat van alles. Ze noemen dit een hybride atleet. We motiveren elkaar en hebben nog meer op onze bucketlist, een deel van de Everest beklimmen of roeien over de Atlantische Oceaan.”
Er moest zelfs iemand met een helikopter geëvacueerd worden
Dubbele marathon
Benjamin werkt als gastheer in Hotel Van Cleef in Brugge, Peter is landmeter op zee. Zij kwamen op het zotte idee om de Marathon des Sables te doen. “Op de grens met Algerije hadden we ons eerste bivak. Een soort nomadenkamp dat telkens mee verhuist.” Vanaf dan was het elke dag circa 30 kilometer lopen, één keer zelfs 85 op de vierde dag en op de slotdag de Charity run van iets meer dan 7 kilometer. “Die dubbele marathon zat bij iedereen in gedachten. Dat was maken of kraken. Als je die afstand slaagt, ben je in principe zeker om te finishen. En dat was bij aanvang het doel voor ons beiden.”
Vlot ging het niet voor de ruim 1.000 deelnemers uit 43 landen. De tweede dag moesten zij zelfs een zandstorm trotseren. Vijftig deelnemers zijn dan uit wedstrijd gestapt. “Dit was misschien wel onze zwaarste dag. Iemand die in onze tent verbleef, een andere Belg, moest zelfs met een helikopter geëvacueerd worden.”
Alle deelnemers hebben trouwens de mogelijkheid om via het baken hulp in te roepen. “We droegen een gps op onze schouder, die we konden indrukken als we in moeilijkheden waren. Op die manier werd ook ons traject of voor wie ons thuis wilde volgen gepost.”
Je moest iedere dag 2.000 calorieën eten en dat ook voorleggen
Deelnemen aan de Marathon des Sables kost een aardig bedrag, zo’n 5.000 euro. Dan moet je alles zelf meedragen, van voedsel tot slaapgelegenheid. “Je doet er dus best aan om naast je schoenen (voorzien van gaiters), je rugzak tot een minimum te beperken”, vertelt Peter. “Die van ons woog in het begin 12 kilogram. Uiteraard was eten de grote slokop, met voor iedere dag bijna één kilogram. Vooral gevriesdroogd waar je dan warm water moest aan toevoegen, voor een spaghetti of een curry. Want je had je calorieën nodig. Iedere dag 2.000, verplicht voor de organisatie. Je moest dat ook voorleggen.” Toch verloren Benjamin en Peter elk 4 kilogram aan gewicht. In de voorbereiding naar Marokko was dat zelfs 12 kilo. “Ik at toen drie maanden geen vlees en dronk geen alcohol, wat voor mij redelijk pittig is”, vindt Benjamin. “Voor elke halve liter water moesten we daar ook een zouttablet innemen. Dat hielp om minder te zweten.”
Goed doel
De weersomstandigheden vielen in vergelijking met andere edities nog mee. ’s Nachts tot 5 graden, de eerste drie dagen tot 40 graden. Een herhaling zit er voor de twee vrienden zeker in, zij het niet meteen voor volgend jaar. “We doen het dan zeker voor een goed doel, zoals nu de meeste Britten deden. Ik had trouwens een Brugse vlag mee. Niet echt naar de zin van onze buur. Hij was de mascotte van AA Gent, die indiaan. Ik zei als een fan van Club tegen hem: je bent al veel van je pluimen verloren. Maar eigenlijk was de sfeer onder de Belgen goed. Ik heb zelfs de kuiten van Gert-Jan als de latere recordhouder gemasseerd. En hij die van mij”, besluit Benjamin Reichman. (ACR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
