Wat een jaar was dat voor Helena Ponette! De 22-jarige 400-meterloopster en studente geneeskunde maakte in 2022 haar internationale doorbraak en gaat een mooie toekomst tegemoet. “Dit had ik niet verwacht.”
Helena Ponette bevindt zich op haar kot in Leuven als ze ons zelf terugbelt. “Ik ben volop aan het studeren voor de examens die in januari wachten”, vertelt de Oostendse. “Maar voor de kerstvakantie kom ik weer naar huis en ook tussen de feestdagen door studeer ik thuis. Ook tijdens de examenperiode zal ik in Oostende blijven en pendel ik alleen over en weer naar Leuven. Neen, naast studeren en trainen is er niet veel tijd voor andere dingen. Daaruit bestaat mijn leven op dit moment. Meer studeren dan trainen trouwens. Gelukkig moet ik niet zoals wielrenners zes uur op mijn fiets zitten om de conditie op te bouwen. Een looptraining duurt zo’n twee uur. Pittige sessies al wel. Ik ben intussen, in samenspraak met mijn trainers Koen Bellemans en Rudi Diels, al specifieke trainingen aan het inbouwen, want eind januari begin ik aan mijn indoorseizoen. Maar eerst dus mijn examens. Ik neem twee derde van mijn studiepunten op. Ik zit in mijn eerste en tweede master geneeskunde. Of ik me daarna zal specialiseren, weet ik voorlopig nog niet.”
“Ik heb een heel goed jaar gehad en komend seizoen zal ik moeten bevestigen”
Hoe vergelijk je jezelf met de Helena van twaalf maanden geleden?
“Als persoon ben ik niet veranderd, alleen ben ik een beetje sneller geworden. (grijnst) Dat had ik niet echt zien aankomen. In 2021 haalde ik al een mooi niveau (ze nam toen deel aan haar eerste internationale kampioenschap ooit, het EK voor beloften, red.), maar nu ben ik ook buiten België doorgebroken. Wat de redenen daarvoor zijn? Enerzijds omdat ik het voorbije jaar een lichter studieprogramma heb afgewerkt, denk ik. Dat gaf me uiteraard meer mogelijkheden om in mijn sport te groeien. En anderzijds was 2022 het eerste jaar sinds 2020 dat ik een normale winteropbouw heb kunnen doen, zonder rekening te moeten houden met alle coronaregels.”
Je bent één van de atletieksensaties van 2022, wat voor velen als een verrassing kwam. Vertel eens wat over je sportverleden.
“Ik heb in mijn jeugdjaren verschillende sporten beoefend: atletiek, tennis, zwemmen… Vanaf het eerste middelbaar deed ik enkel nog atletiek en sinds mijn 20ste loop ik de 400 meter. Tot dan heb ik die afstand met de 800 meter gecombineerd. Ik heb lang getwijfeld tussen beide disciplines, maar de mogelijkheid om op de 400 meter deel uit te maken van de aflossingsploeg, heeft zeker een rol gespeeld. Bovendien lag het tactische aspect van de 800 meter me minder goed. Ik loop liever in mijn eigen baan.”
Wat is voor jou je strafste prestatie van 2022? Je was met de Belgian Cheetahs aan de slag op het WK en het EK. Je behaalde zilver op het BK 400 meter en je verbeterde in september op de Memorial Van Damme jouw persoonlijk record tot 51”82.
“Dan ga ik toch voor die finale op het EK in München, waar ik in de aflossing mijn strafste tijd ooit liep op de 400 meter. Voor mezelf was dat een heel knappe prestatie. Hoe ik me die dag herinner? (grijnst) Ik begrijp nog altijd niet hoe ik toen zo hard heb kunnen lopen. Op zo’n moment ben je zodanig gefocust en vergeet je het volledige stadion rond je. Ik dacht alleen: ik moet die stok zo snel mogelijk aan Camille (Laus, red.) doorgeven. Weet je, ik heb nog geen enkele keer die 400 meter herbekeken. Dat is precies een zwart gat. Het moet zijn dat ik die race toch in een soort van trance heb beleefd. Het was een heel lange dag, want de finale van de 4×400 meter stond pas ’s avonds laat geprogrammeerd, waardoor we lang hebben moeten wachten. Mijn mama, mijn broer en mijn vriend zaten in het stadion, wat me een fijn gevoel gaf. Na de wedstrijd zag ik hen en maar best ook, want na die vierde plaats was de ontgoocheling bij de Cheetahs bijzonder groot. Het heeft even geduurd vooraleer we uit die negatieve sfeer zijn geraakt, maar ’s avonds zijn we samen een hapje gaan eten en konden we de dag op een mooie manier afsluiten.”
Normaal heeft een atleet na zo’n topprestatie last van decompressie, maar jij liep op de Memorial Van Damme in het Koning Boudewijnstadion zowaar een persoonlijk record.
“Het was nochtans verre van mijn beste race, maar ik wist dat er zoveel mensen aan het kijken waren en ik wilde hen niet ontgoochelen. Na het EK was het lastig om nog anderhalve week die juiste mindset te behouden, maar voor mezelf wilde ik absoluut tonen dat ik een goeie individuele 400 meter kan lopen. Achteraf gezien ben ik in die wedstrijd waarschijnlijk net iets te diep gegaan, want ik ben ziek geworden.”
Op de atletiekkalender van 2023 staan twee grote afspraken: begin maart het EK indoor in Istanbul en in augustus het WK outdoor in Boedapest.
“Dat klopt. Ik zal proberen om me te kwalificeren, maar op dit moment zie ik 2023 vooral als een proces om stapje per stapje verder te evolueren. Dan zien we wel waar het schip strandt. Ik heb een heel goed jaar gehad en komend seizoen zal ik moeten bevestigen. Dat is nooit makkelijk, want de buitenwereld zal nu meer van me verwachten. Zelf probeer ik de voetjes zoveel mogelijk op de grond te houden. Ik zeg niet dat dit altijd lukt, maar als topsporter moet je er gewoon keihard voor werken en nuchter blijven. Sowieso worden de wedstrijden met de Cheetahs belangrijk, maar ik wil ook individueel mijn limieten ontdekken.”
We wensen jou tussen de vele studie-uren door in eerste instantie prettige feestdagen.
“Dat komt in orde. Wij vieren die momenten altijd met de familie. Voor mij is het belangrijk om daar tijd voor vrij te maken, zelfs in mijn blokperiode. Terwijl ik studeer, heb ik iets om heel hard naar uit te kijken.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
