Zondag vond het Provinciaal Kampioenschap veldlopen plaats op Sportpark De Pluimen in Diksmuide. Wij begaven ons tussen de supporterende ouders op het veld, voor het podium en in de kantine, op zoek naar de mooie én de kleine kantjes van de sport.
Tien graden en een lichte regen die het drassige parcours nog wat pittiger maakt: ideale omstandigheden voor een loopcross, of zo laten we ons toch wijsmaken door een van de vele ouders die goed ingeduffeld achter het afzetlint staan. Fran Van Hollebeke (10) uit Beselare had in ieder geval weinig moeite met deze omstandigheden. Zij won met ruime voorsprong op haar concurrentes bij de pupillen en verlengde zo haar kampioenentitel. Dubbel feest ten huize Van Hollebeke, want haar jongere zus Fien won zopas al een zilveren plak. Ook zij mocht dus de podiumkar bestijgen en stralen voor de smartphones van papa Ben en mama Marlies.
Hoe de jonge atletes zo’n overwinning vieren? Door achteraf te gaan supporteren voor de miniemen van hun loopclub, zo blijkt. De twee doen dat even vurig als de ouders rond hen. “Komaan, Annatje, niet opgeven”, schreeuwt Jurgen Geirnaert naar zijn 13-jarige dochter. Voor haar zit er vandaag geen medaille in, maar dat deert haar grootste fan niet. Na de passage van Anna’s groepje kruipt hij snel onder het lint door, om ook nog haar finish te kunnen filmen met zijn gsm. En er zijn nog die vasthouden aan de Olympische gedachte dat deelnemen belangrijker is dan winnen. Wanneer een meisje zichzelf oppept door naar haar vader te roepen dat ze niet de laatste is, antwoordt die rustig dat dat er toch niet toe doet.
Het is koud, de parking staat afgeladen vol en het is lang wachten tussen de opwarming en het startschot, maar veel ouders offeren hun zondag duidelijk graag op voor het sportieve geluk van hun bloedjes. Zo ook Katleen De Roo uit Ieper, de mama van Robbe (11), Lou (9) en Vic (7). Zij haalt een paar skikousen uit haar sporttas, om daarmee de handen van Lou te verwarmen na zijn 815 meter lange cross. De jongen rilt en is nog wat murw na zijn prestatie, maar zijn mama staat klaar met goeie zorgen. “Straks een warm soepje en deze namiddag een warm bad, en dan kan hij er weer tegenaan”, verzekert ze.
Hoe later op de dag, hoe ouder de deelnemers, en hoe scherper de supporters. “Toeme toch, je mag je nooit laten inhalen langs de binnenkant van de bocht, he!”, klinkt het ontgoocheld. En wanneer een groepje jongens al dan niet moedwillig een stuk van het parcours misloopt, zit het spel op de wagen tijdens de podiumceremonie. Een vader is er niet over te spreken, de vrouwelijke scheidsrechter moet het ontgelden. Nochtans valt er ook voor de cadetten niet meer te winnen dan een pak wafels, een bloemetje en een handdruk van de lokale schepen.
Elke deelnemer mag ook wel nog met zijn bonnetje naar de kantine, waar Nathalie Handschoewerker die inruilt voor sponsorzakjes met een zakje chips, een peer en een veiligheidsbandje. “Er kwam veel voorbereiding aan te pas, maar vele handen maken licht werk”, wijst ze naar de andere vrijwilligers in de cafetaria. “Het zijn vrijwel allemaal ouders die hier kinderen hebben lopen bij MACW Diksmuide.” Ook achter de bar zijn ze druk in de weer, om de jonge sporters die niet in de prijzen vielen te laten opwarmen aan een bakje troost. Al is dat in hun geval natuurlijk geen koffie, maar een deugddoende kop soep.
(WV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier