De vier dames uit onze regio die deelnamen aan de befaamde Ironman in Hawaï zijn in hun sportieve missie geslaagd. Ze zijn intussen bijna allemaal weer in het land en kunnen terugblikken op een fantastische ervaring. Katrien Decanniere (47) uit Lendelede, Charlotte Deceuninck (30) uit Roeselare, Evelyn Degrendele (48) uit Sint-Eloois-Winkel en Nancy Werbrouck (53) uit Izegem hebben de bekendste triatlon ter wereld tot een goed eind gebracht. Al liep niet voor iedereen alles van een leien dakje. “De veerkracht die Nancy toonde was ongezien.”
De Izegemse Triatlon Club (ITC) kon voor het eerst in zijn bestaan vier dames tegelijk naar Hawaï sturen. “Ze maakten daarmee 12,5 procent uit van alle Belgische deelnemers”, glundert hun coach Dirk Demaré, die mee reisde. “We zijn zeer trots op hun fantastische prestatie, want ze hebben de triatlon in zeer zware omstandigheden moeten afleggen. Bij de profs zijn er maar 30 van de 60 deelnemers in geslaagd de wedstrijd af te werken, bij de leeftijdsgroepen waar onze dames in deelnamen hebben 300 van de 1.800 atleten de strijd moeten staken. Vooral het zwemmen bleek zeer moeilijk te zijn. De Stille Oceaan was die dag zeer woelig en ruw. Zowel Charlotte (30) als Nancy (53) zijn toen zeeziek geworden. Charlotte kon op eigen kracht weer hervatten, Nancy moest even bekomen aan de rand van een kajak. Ze weigerde echter op te geven en kon twintig minuten later weer verder doen. Evelyn zwom op niveau, terwijl Katrien dat onderdeel traditiegetrouw het beste aan kon en na 1 uur 20 minuten uit het water was.”
“Nancy is de morele overwinnaar van de dag, opgeven stond niet in haar woordenboek”
Ducttape
Het kwik klom die dag tot 27 graden en dat liet zich merken bij de atletes. “Het was enorm moeilijk voor hen om die warmte te onderdrukken”, klinkt het. “Maar onze dames hebben zich prachtig hersteld na het zwemmen en hebben op niveau kunnen fietsen. Alleen heeft Nancy na 160 kilometer fietsen opnieuw pech gehad. Ze was bij de bevoorrading een sportdrankje aan het drinken toen ze plots achteraan door een andere fietser werd aangereden. Daardoor raakte een van haar fietsschoenen beschadigd. Na een verplichte medische check-up mocht ze weer het parcours op en hebben ze haar schoen met ducttape nog kunnen repareren zodat ze de resterende 20 kilometer kon fietsen. Het toont nog maar eens aan hoe mentaal sterk ze is geweest. De marathon heeft ze nadien nog op karakter gelopen. Door die pech deed ze er met 15 uur en 19 seconden (leeftijdsgroep 50-54) iets langer over dan de andere dames, maar zij is zeker de morele overwinnaar van de dag, opgeven stond niet in haar woordenboek.”
