Keniaan Ezra Kering is de snelste bij de mannen. Provinciegenoot Alexander Diaz Rodriguez werd tiende en eerste West-Vlaming.
Zondag had met de loopwedstrijd Oostende Brugge Ten Miles, in een organisatie van ABAV atletiekvereniging, de openingsklassieker van het nieuwe seizoen op de weg plaats, zij het voor de laatste keer. Want na 25 keer wordt er een punt achter gezet.
De wedstrijd met 650 deelnemers startte bij ideale weersomstandigheden ter hoogte van Proviron in Zandvoorde. Over een afstand van 16 km trokken de lopers op een snel en vlak geasfalteerd autovrij parcours langs het kanaal doorheen de polders en Stalhille richting Brugge.
De wedstrijd ging met een gesloten peloton razendsnel van start. Dit duurde echter niet zo lang want El Hachimi, een Marokkaan uit Schepdal, en Kering, een Keniaan uit Nederland, namen het initiatief en gingen er samen vandoor. Achter hen vormde zich een groepje achtervolgers. Na vijf kilometer bleef het tweetal voorin, al moest later El Hachimi de rol lossen. Kering breidde zijn voorsprong steeds verder uit en finishte in 48’57”. Regis Thonon, de winnaar van de vorige editie, eindigde op driekwart van een minuut als tweede. Jeroen Hendrikx werd derde (49’46”). Alexander Diaz Rodriguez tiende en eerste provinciegenoot in 51’57”.
Jan Petralia uit Tielt kwam als dertiende over de meet. De winnaar van de duatlon naar Alped’Huez nam met een groepje deel en zocht nog een vrouw om mee te lopen. Hij kon de 44-jarige Veerle Dejaeghere overtuigen. De drievoudige Olympische atlete won de wedstrijd in 58’50”, voor Veerle Van Linden en Karen Van Proeyen. “Ik kon Karen na ongeveer vier kilometer bijbenen, dankzij de mannen die mij wat geholpen hebben”, glundert Veerle Dejaeghere. “Ik heb de hele winter geslabakt en zeer weinig getraind. Er staat de komende weken eerlijk gezegd niets meer op mijn programma. Vorig jaar had ik al beslist om niet langer meer deel te nemen. Ik had het enorm moeilijk om met lopen te stoppen en voelde mij bijzonder schuldig als ik geen trainingen meer deed. Zo een dag was precies een verloren dag. Nu kan ik daar al meer mee leven”, eindigt Dejaeghere.
(ACR)
