Arne Depree uit Snellegem en zijn vader, de Jabbeekse sportschepen Geert Depree, respectievelijk doelman en trainer van de Red Flamingo’s, namen onlangs in het Poolse Krakau deel aan het EK Amp Voetbal. “Als groep hebben we bijgeleerd. Sportief moeten we nog heel wat stappen zetten”, klinkt het bij de coach.
Geert Depree (63) besliste in 2018 om coach van de Red Flamingo’s te worden, toen de oorspronkelijke trainer afhaakte. En ook omdat zijn zoon Arne er deel van uitmaakte. “Voetbal vormde reeds een groot deel van mijn leven. Ik was trainer van de scholieren in Jabbeke en zo ben ik daar ingerold. Ondertussen heb ik veel leren relativeren. Ik ben een gezond persoon en zij zijn overgelukkig dat ze ondanks hun beperking hun geliefkoosde sport kunnen beoefenen, en over beide zaken met elkaar kunnen praten. Bij hen kan ik mijn batterij opladen”, vertelt de coach.
“Anderzijds word ik emotioneel bij het horen van hun verhalen. Drie van hen verloren een been bij het verbouwen van hun woning. Ik leef daar in mee. Ik maak mij soms zorgen over de kleinste dingen, maar als je dat dan hoort…”
Geert Depree voelt zich goed binnen de groep. Hij wordt gerespecteerd. Sportief was het EK voor Amp Football Belgium een tegenvaller, met een veertiende plaats. “Het was een leerschool, ook al omdat we vier nieuwe spelers moesten inpassen. We misten ervaring en het niveau is wellicht nog hoger dan het EK van drie jaar geleden, toen we tiende eindigden.”
De betere spelers van toen zijn gestopt en de nieuwkomers doen het nog maar vijftal maanden. “Door corona kenden we geen ideale voorbereiding. Nederland was er bijvoorbeeld niet door te veel geblesseerden. Wij hadden net voldoende spelers. En fysiek werden we daar goed begeleid, dit onder andere door onze kiné Matthias Claeys uit Zedelgem.”
Europees kampioen
Turkije volgde zichzelf op als Europees kampioen, na 6-0 winst tegen Spanje. “Ze worden daar betaald als profs. Ik hoorde dat ze bij hun vorige titel, toen in eigen land, een huis cadeau kregen. Hier krijg je bij een amputatie een deftige prothese om mee te lopen. In Turkije zijn het twee krukken en daarmee moet je het doen. Daardoor zijn ze veel meer ervaren om dit soort voetbal te beoefenen”, vindt Arne, destijds jeugdspeler van KSV Jabbeke in de West-Vlaamse selectie en vervolgens A-kernspeler bij Zerkegem.
Hij verloor zijn rechterarm door een kwaadaardige tumor en heeft als doelman bij de Red Flamingo’s het voetbalplezier teruggevonden. “Mijn niveau wordt met de jaren beter, zeker op vlak van evenwicht en reactievermogen.”
De droom van vader en zijn 36-jarige zoon is net als bij alle andere spelers ooit in een competitie aan te treden. “Ook op het volgende tornooi willen we beter doen, maar daar zijn meer spelers voor nodig. Langs deze weg willen we iedereen die in aanmerking komt, alsook aan personen met een prothese, laten weten dat ons voetbal bestaat”, besluiten ze.
(ACR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
