Tristan Vandenbussche, de topfavoriet die geen topfavoriet wil zijn

Tom Vandenbussche

Het WK roeien voor junioren in Racice. Tsjechië, augustus 2018. Titelverdediger Clark Dean verovert goud, Cormac Kennedy-Leverett moet zich tevreden stellen met zilver en de één jaar jongere Belg Tristan Vandenbussche is dolgelukkig met zijn bronzen plak. Een jaar later zijn de Amerikaan en de Australiër naar de senioren overgestapt en staat de 18-jarige Brugse skiffeur als de te kloppen man aan de start van een nieuw WK voor junioren. In Japan ditmaal, op het water van Tokio 2020. “Ik de topfavoriet? Dat zie ik zo niet. Het zijn de mensen die dat zeggen.”

Neen, een grote prater zal Tristan Vandenbussche waarschijnlijk nooit worden. En dat hoeft ook niet. In topsporttermen zijn het de benen en armen die moeten spreken. De jonge Bruggeling, die in februari zijn 18de verjaardag mocht vieren, weet waarmee hij bezig is. Stadsgenoot Niels Van Zandweghe, in Tokio 2020 medaillekandidaat in de dubbeltwee met Gentenaar Tim Brys, verwoordde het eind mei in deze krant als volgt: “Tristan heeft veel kwaliteiten, is een harde werker en is er bewust van waarmee hij bezig is. Je mag nog zoveel talent hebben als je wil, dat laatste is als roeier heel belangrijk.”

Ik denk dat het vooral de mensen zijn die mij als één van de favorieten beschouwen, maar zelf zie ik dat zo niet. Natuurlijk start ik met de bedoeling om te winnen. Dat wil ik altijd. Maar of dat mogelijk is, zien we daar wel

Tristan Vandenbussche, de topfavoriet die geen topfavoriet wil zijn

Privé

18 jaar. Woont in Brugge (Sint-Jozef). Zoon van Kristof Vandenbussche en Charlotte Thibault. Broer van Florian (16). Studeerde in juni af aan het KTA Brugge in de richting sport-wetenschappen. Vat in september de studie rechten in Gent aan. Is vrijgezel.

Sport

Begon als tennisser. Behoorde tot de top van België. Begon in 2012 te roeien bij de Brugse Trimm- en Roeiclub, waar hij begeleid wordt door ex-olympiërs Dirk Crois en Hannes Obreno. Komt sinds 2018 uit in de skiff.

Palmares juniores

Goud op EK 2019 in Essen (Duitsland). Zilver op EK 2017 in Krefeld (Duitsland) in de dubbeltwee (met Marlon Colpaert). Brons op WK 2018 in Racice (Tsjechië). 9de op WK 2017 in Trakaï (Litouwen) in dubbeltwee (met Colpaert).

Hallo Tristan Vandenbussche? Een bescheiden glimlachje volgt als we hem met de lovende woorden van zijn vijf jaar oudere clubgenoot confronteren. “Er zijn er die keihard trainen”, legt hij uit. “Ik ook, hoor. Maar ik werk mijn schema’s altijd goed af. Niels is zelf ook zo, terwijl anderen het daar niet zo nauw mee nemen. Ik denk dat Niels dat wilde zeggen.”

Eén middag thuis in juli

Dit mag dan wel Krant van West-Vlaanderen zijn, Vandenbussche zal zich tijdens de maand juli allesbehalve West-Vlaming gevoeld hebben. Hij verbleef namelijk voortdurend in Hazewinkel, het vaste stageoord voor de Belgische roeiers in Willebroek. “Sinds 1 juli ben ik er non-stop geweest”, lacht Vandenbussche. “Of toch niet: één namiddag ben ik naar huis gegaan. Ik ben dit al gewoon. In Hazewinkel heb ik alles wat ik nodig heb. We trainen er aan de roeibaan. We eten er. We slapen er. Mijn dagen bestaan uit niets anders. ‘s Ochtends staat er voor het ontbijt een looptraining gepland. Daarna volgt een eerste roeitraining en na de middag nog een andere. Twee keer per week trek ik ook naar de fitness voor de krachttraining. En tussendoor doe ik een dutje, over de middag. Wat bijslapen is nodig als je twee keer per dag traint. Ik probeer daarnaast om zo weinig mogelijk uit te gaan en let op mijn voeding. Ja, ik vind dat ik al vrij professioneel met mijn sport bezig ben.”

Deze week reisde Vandenbussche al af naar Tokio, Japan. Daar vinden van woensdag 7 tot en met zondag 11 augustus de wereldkampioenschappen roeien voor junioren plaats. Een jaar geleden was het Tsjechische Racice het decor van de regenboogstrijd en behaalde de toen nog maar 17-jarige Bruggeling een mooie bronzen medaille, het eerste Belgische eremetaal sinds Tim Maeyens (brons in Plovdiv) in 1999. Maar terwijl Maeyens, die in zijn latere carrière een keer vierde en zesde werd op de Olympische Spelen, een jaar later de overstap naar de senioren maakte, krijgt Vandenbussche nog een unieke kans om wereldkampioen bij de junioren te worden. Na zijn Europese titel in mei in het Duitse Essen start hij dan ook als topfavoriet. “Ik denk dat het vooral de mensen zijn die mij als één van de favorieten beschouwen, maar zelf zie ik dat zo niet. Natuurlijk start ik met de bedoeling om te winnen. Dat wil ik altijd. Maar of dat mogelijk is, zien we daar wel.”

Tristan Vandenbussche, de topfavoriet die geen topfavoriet wil zijn

De tegenstand komt uit verschillende hoeken. “De tweede en de derde van het voorbije EK (een Wit-Rus en een Zwitser, red.) zullen twee te duchten klanten zijn”, denkt Vandenbussche. “Daarnaast verwacht ik Italië en van de grote roeilanden ook Australië, Nieuw-Zeeland en de VS.”

Fysiek en techniek

Naar eigen zeggen heeft Vandenbussche sinds zijn Europese titel nog progressie geboekt. “Ik wilde de voorbije twee maanden aan mijn minpunten werken en denk dat dit gelukt is. Fysiek heb ik een stap gezet, want tijden liegen nooit. Maar vooral op technisch vlak was er werk aan de winkel. Het zijn beide belangrijke factoren, maar voor mij steekt het technische aspect er toch nog bovenuit. Iemand met veel kracht zal niet vooruitgaan als hij geen techniek heeft, terwijl dat voor iemand zonder kracht maar met de juiste techniek wel het geval zal zijn.”

Als ik op stage in Hazewinkel ben, slaap ik over de middag wat bij. Dat is nodig als je twee keer per dag traint

In een eerder interview met deze krant, naar aanleiding van onze jaarlijkse Sterren van Morgen, liet Vandenbussche in december 2018 optekenen dat hij volgens zijn coach op genetisch vlak een en ander van Moeder Natuur heeft meegekregen. “Daarmee doelde ik vooral op mijn kracht. Fysiek ben ik redelijk sterk. Dat bekom je door veel te trainen, maar van nature ben ik sowieso al behoorlijk atletisch.”

Tristan Vandenbussche, de topfavoriet die geen topfavoriet wil zijn

Over het beroep van zijn vader: “Neen, er is geen brouwer aan mij verloren gegaan”

Tristan Vandenbussche is de zoon van Kristof Vandenbussche, brouwer van het Brugse bier Fort Lapin. “Maar een brouwer is er aan mij niet verloren gegaan. (lacht) Mijn kleine broer daarentegen… Hij is 16 en zegt dat hij later de brouwerij gaat overnemen. Of ik zelf een favoriet bier heb? Dat niet. Integendeel, ik drink gewoon geen bier. (glimlacht) Neen, dat vindt mijn vader niet erg.”

Supporteren voor Nadal en co

Vandenbussches eerste sport was overigens tennis. Daarin behoorde hij tot de beste spelers van België. “Je hebt er veel die goed zijn, maar doorbreken is niet makkelijk. Ik volg de sport wel nog, zoals onlangs met die finale op Wimbledon tussen Federer en Nadal. Tijd om het zelf te spelen heb ik niet meer, maar daar probeer ik na het WK nog eens werk van te maken.”

Vandenbussche wikt en weegt soms zijn woorden, maar weet heel goed waarmee hij bezig is. Dat kan ook moeilijk anders, met Dirk Crois en Hannes Obreno als begeleiders. “Dirk heeft een pak ervaring en brengt mij technisch heel veel bij. Met Hannes, die mij op dit WK vergezelt, is er minder verschil in leeftijd. Voor mij is het makkelijk om met hem te praten. Hannes is ook nog maar net gestopt en weet perfect hoe het er in een wedstrijd aan toegaat en wat ik op welk moment moet doen. Het is de ideale combinatie.”

Brugse traditie

Bij de Brugse Trimm- en Roeiclub willen ze er nog niet te veel aandacht aan besteden, maar ondanks Vandenbussches jonge leeftijd werd logischerwijze al aan Tokio 2020 gedacht. Zelf wil hij er nog niet te diep op ingaan. “Momenteel ben ik daar niet mee bezig. Pas na het WK kunnen we dat misschien eens bekijken.” Hoe je het echter ook draait of keert, de Brugse traditie op de Olympische Spelen is ook Vandenbussche niet onbekend. “Natuurlijk weet ik dat Dirk ooit een medaille heeft behaald. Wim Van Belleghem nam er ook ooit deel, net als Pierre-Marie Deloof, Ann Haesebrouck… En recenter ook Tim Maeyens en Hannes Obreno. Een WK is mooi, maar naar de Olympische Spelen gaan, is voor elke roeier de ultieme droom.”

Naar de Olympische Spelen gaan, is voor elke roeier de ultieme droom

In afwachting daarvan moet nog een ander katje gegeseld worden. In september vat Vandenbussche de studie rechten in Gent aan. “Mijn eerste jaar zal ik over twee jaar spreiden. Daarna zien we nog wel, maar ik besef dat het sowieso moeilijk te combineren zal zijn.”

Dirk Crois (zijn coach): “Een 19-jarige roeier die naar de Spelen gaat, dat is niet evident”

Dirk Crois, zilveren medaillist op de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles, is sinds maart 2017 de trainer van Tristan Vandenbussche. “Er was toen een problematiek binnen de club, omdat er niet echt een trainer voor de junioren was. Zelf had ik daar echter ook niet de tijd voor, omdat ik mijn handen vol had met senioren Pierre De Loof en Hannes Obreno. Maar de bondscoach vond dat Tristan potentieel had en goed begeleid moest worden. Nog een probleem: de competities van junioren en senioren overlappen elkaar soms. Zo gebeurde het al dat ik met Pierre op de Wereldbeker in Plovdiv zat en Tristan een week zonder trainer zou zitten. Gelukkig is Hannes erbij gekomen. Toen hij vorig jaar in juni besloot om zelf te stoppen, had hij nog nog een contract bij Sport Vlaanderen en is hij mij met de begeleiding van Tristan beginnen te helpen. Op deze manier gaat het goed. Hannes vond intussen een job, maar als ik er eens een week niet ben, neemt hij over.”

Niet opbranden

“Tristan heeft potentieel, dat is duidelijk”, benadrukt Crois. “Als je als jonge junior drie keer op het podium van een kampioenschap staat, kan je iets. Vorige winter hebben we goed gewerkt, zonder gek te doen. We gaan Tristan niet opbranden en zijn heel verstandig bezig geweest. En eerlijk: die Europese titel in mei lag binnen de lijn der verwachtingen, zeker na zijn bronzen WK-medaille.”

“Sindsdien zijn we blijven voortwerken. De stage is goed verlopen, maar op het WK wacht een grote uitdaging. Tristan is de favoriet, maar hij mag niet het gevoel krijgen dat hij nu absoluut moet winnen. Hij is sowieso niet iemand die daar luidruchtig over zal communiceren. Hij loopt niet naast zijn schoenen. En als trainer heb ik er de voorbije maanden heel erg op gelet dat ik het woord medaille nooit uitgesproken heb. Daar heb ik echt over gewaakt, want ik vind dat niet zo constructief.”

Wat met Tokio 2020?

We kunnen ons de vraag stellen of Vandenbussche over een jaar al van de partij zal zijn op de Spelen in Tokio. Crois nuanceert. “Tristan maakt deel uit van het Be Gold-project voor 2024. Dat is nog veraf. Voor mij is dit WK een leermoment. Natuurlijk is een mooi resultaat meegenomen, maar als het tegenvalt, moeten we daar niet te lang bij stilstaan, onze conclusies uit trekken en gewoon voortwerken. Of Tristan naar Tokio gaat, zien we later wel. Op de Belgische trails met de senioren zat hij niet zover achter Pierre De Loof. Het kan een piste zijn, maar uitspraken wil ik daarover nog niet doen. Als die opportuniteit er is en Tristan dat zelf ook ziet zitten, moeten we dat wel doen. Maar een 19-jarige die als roeier naar de Spelen gaat, dat is niet evident. In principe ben je in deze sport pas op je sterkst als je 25, 26 jaar bent.”