Jim Beuselinck behoort tot de top van de Belgische triatlonsport, met onder meer vijf deelnames aan de Ironman van Hawaï. “Mijn mooiste ervaring? Dat ik als eerste amateur 24ste werd en wereldkampioen in mijn leeftijdscategorie 35-40. In 8 uur en 46 minuten – een nieuw wereldrecord dat zeven jaar standhield.” Zoon Tristan droomt ervan om ooit zelf aan de start te staan op het iconische eiland.
Jim Beuselinck (57) uit Oedelem is opnieuw fietstechnieker. Na een periode bij Reubens Sport in Sijsele werkt hij nu bij Volt langs de Pathoekeweg in Brugge, een afdeling van Specialized. “Ik werk daar uitsluitend aan elektrische fietsen: stadsfietsen, mountainbikes en speedpedelecs”, vertelt hij. Zijn 26-jarige zoon Tristan gaat na zijn opleiding in oktober aan de slag bij de politie van Knokke-Heist. “Daar ligt nu mijn focus. Wedstrijden doe ik dit jaar niet meer”, aldus Tristan, die net als zijn vader vroeger aangesloten was bij het Leie Triatlon Team Deinze (LTTD).
Twintig jaar geleden was er in Oedelem de Grote Prijs Jim Beuselinck?
Jim: “Er zijn acht edities geweest, het ging om een recreatieve triatlon over een achtste afstand.”
Tristan: “Ik heb daar destijds nog aan meegedaan, als jongeling. Een keer of drie, toen ik nog niet goed wist wat triatlon eigenlijk inhield. Nadien heb ik een tijd op provinciaal niveau gevoetbald, samen met vrienden, maar echt aanleg had ik er niet voor.”
Jim, je eerste deelname in Hawaï was in 2001. Je laatste in 2011?
Jim: “Daarna stopte ik met trainen. Nu fiets ik nog wat, loop af en toe — puur op karakter, want ik heb last van slijtage — en in bepaalde periodes ga ik ook zwemmen. Uiteraard volg ik Tristan op de voet. Ik heb hem nooit aangemoedigd om triatlon te doen, omdat ik weet hoeveel tijd het vraagt. Ondertussen is het ook een dure sport geworden. Het moest echt van hemzelf komen. Al haalde hij vroeger telkens bij de aanloop naar Hawaï toch even zijn fiets- en loopschoenen boven.”
Uiteindelijk is het er toch van gekomen?
Tristan: “Twee jaar geleden schreef ik mij in voor de Kallemoeietriatlon in Beernem en voor die in Brugge. Ik begon pas twee maanden vooraf met trainen. Daarna liep ik een scherpe tijd in de marathon van Brugge, en dat gaf de doorslag om verder te gaan met triatlon. Begin vorig jaar deed ik de halve Ironman in Nice. Het ging ineens van niets naar alles. Op termijn is deelnemen in Hawaï zeker een doel.”
Je deed dit jaar al enkele wedstrijden?
Tristan: “Damme, Beernem, Brugge. Ook de 70.3 in het Duitse Kraichgau stond op de planning, maar kort voordien brak ik mijn elleboog tijdens een loopwedstrijd in Knokke. De laatste wedstrijd was de 70.3 in Luxemburg, maar daar werd ik gediskwalificeerd. Na 48 kilometer fietsen reed ik op de 19de plaats toen de miserie begon: problemen met de ketting bij het schakelen. Ik kon nog wel aan het lopen beginnen, maar gooide mijn drinkbus naar vrienden en familie langs het parcours toevallig vlak bij een penaltytent. Ik werd meteen uit de wedstrijd gehaald. Dat was een teleurstelling, maar ik heb er veel uit geleerd en kreeg enorm veel steun, ook van de club van Christiaan Roels. Deze winter haal ik daar mijn motivatie uit, want ik ga zeker terug. Ik heb nog iets recht te zetten.”
Jim: “Ik vond het absurd. Je haalt een amateursporter op zo’n manier uit een wedstrijd, terwijl hij 400 euro inschrijvingsgeld betaalt en er niets aan verdient. Tristan moet er veel voor doen. Momenteel studeert hij, en ‘s avonds vertrekt hij nog voor een looptraining van anderhalf uur.”
Krijg je van je vader ook tips en tricks?
Tristan: “Mijn trainingsschema’s worden opgesteld door Chris Cornu. Daar ben ik heel tevreden over.”
Jim: “Dat heb ik bewust losgelaten. Ik volg Tristan van dichtbij, en zo blijft onze relatie goed. (lacht) Triatlon is trouwens niet meer te vergelijken met vroeger. Alles is veel professioneler, zelfs bij de recreatieve amateurs. Ik had destijds geen tijdritfiets, enkel een gewone koersfiets met opzetstuur. Nu trainen ze met wattagemeters, hebben ze medische begeleiding, trainingsschema’s en aangepaste sportvoeding. Bij mij was het nog op gevoel en ervaring. Al stond Luc Van Lierde toen al ver op dat vlak. Ik heb veel van hem opgestoken. Nu heb je het internet, gerichte studierichtingen, degelijke opleidingen en uitgebreide ondersteuning.” (ACR)
