Topsport met een vleugje glitter: Yulia (20) is een wereldster in discodansen

Wereldkampioen, Europees kampioen en kasten vol eremetaal. Ze is amper 20 jaar oud, maar in het discodansen klinkt de naam Yulia Düll Dursin als een klok.

Voor het huidige succes van Yulia Düll Dursin moeten we terug naar het jaar … 1980. Het is namelijk toen dat grootouders Jean-Marie en Christine aan de wieg stonden van Dansschool Dursin. 45 jaar later heeft de dansschool bloeiende vestigingen in Ieper en Kortrijk en is de familie Dursin meer dan ooit verbonden met de danswereld.

“Een dag niet gedanst, is een dag niet geleefd”, omschrijft Yulia haar passie. “Meisjes van mijn leeftijd zijn misschien vaker bezig met uitgaan of vriendjes, maar dansen is voor mij het leukste en belangrijkste dat er is. Dat is al zo van voor mijn geboorte, aangezien mama dansles gaf met mij in de buik. In mijn eerste levensjaren woonde ik zelfs letterlijk boven de danszaal in Ieper. Pas toen er ook drie broers bijkwamen, werd dat toch een beetje te krap en verhuisden we richting Aalbeke.” (lacht)

“Ik zie mijn wereldtitel zeker niet als een sportief eindstation. Ik wéét dat ik nog kan verbeteren”

Niet alleen de broers zorgden voor plaatsgebrek in huis, ook de overvolle trofeeënkasten spelen een rol. Al op jonge leeftijd veroverde Yulia verschillende titels, inmiddels is ze ook bij de volwassenen meervoudig wereldkampioen. “Op mijn kamer staan inderdaad wel drie kasten met trofeeën, maar ik kan ze helaas niet allemaal bewaren. Voor de belangrijkste hou ik natuurlijk wel een plekje vrij! In 2022 pakte ik mijn eerste wereldtitel solo, nadat ik in formatie ook al twee titels telde. Daar kwam vorig jaar plots nog heel wat bij, echt zot eigenlijk. Op het WK discodansen in Duitsland nam ik aan vier disciplines deel en viermaal haalde ik het podium. Met de wereldtitel Disco Dance Freestyle als hoogtepunt. Al vind ik het ook fijn dat we met ons team twee medailles haalden. Dansen wordt vaak gezien als een individuele sport, terwijl je met je formatie echt dezelfde passie deelt. Bij ons is dat met 24 mensen in totaal, wat voor een topsfeer zorgt. De combinatie van individuele nummers en teamprestaties is dan ook heel fijn.”

Geluksgetal 1

Wanneer we haar vragen om haar discipline even toe te lichten, begint Yulia spontaan te glunderen. “Discodansen is enorm explosief, met ritmische en technische bewegingen. Mijn discipline duurt amper een minuut, maar daarin moeten we wel alles van onszelf geven. Er zitten ook verplicht elementen uit tumbling in, wat het echt een topsport maakt. Een uitstekende conditie is dus een must. We dansen op opzwepende discomuziek van 140 beats per minuut. Meestal een remix, want slechts weinig muziek gaat zo snel.”

“Het liedje kunnen we niet zelf kiezen en kennen we ook niet vooraf. Op dat vlak is bijgeloof dus niet mogelijk en gelukkig maar. Zo heb ik al een speciale band met het cijfer 1. In een danswedstrijd krijg je namelijk niet echt een score, maar wel een ranking toegekend. Hoe vaker je een 1 ziet bij de jury, hoe beter dus. En dat neem ik stiekem een beetje mee in het dagelijkse leven. Ik kan het moeilijk verklaren, maar word gewoon blij als ik ergens het cijfer 1 of 11 zie passeren. Helaas heb ik voor mijn auto geen nummerplaat met het cijfer 111 kunnen regelen.” (lacht)

Dansende ouders

Hoewel ze competitief bezig is met discodansen, houdt Yulia ook enorm van andere stijlen. “Ik vind het belangrijk om een allround danser te zijn. Jazz, ballet of latin, ik doe het allemaal graag en die veelzijdigheid helpt me ook bij mijn wedstrijden. Mijn ouders waren trouwens allebei latin dansers op hoog niveau, ze hebben elkaar op die manier leren kennen. Velen weten wel dat mijn mama danseres is, maar van mijn papa is dat minder geweten. Hij is trouwens een Duitser, waardoor ik zelf ook vloeiend Duits spreek. Dat was best handig toen het vorige WK in Duitsland plaatsvond. De organisatoren keken telkens vreemd op toen ze een antwoord in vloeiend Duits kregen.”

Van haar familie kreeg ze niet alleen de passie voor het dansen, ook nu zijn ze sterk aanwezig in haar carrière. “Mijn mama is mijn hoofdtrainster en ik kan haar aandeel in mijn sportief succes niet genoeg benadrukken. Zij is er quasi elke training en wedstrijd bij, waardoor ik er nooit alleen voor sta. Mijn wereldtitels zijn ook die van haar.”

Blokken in januari

Yulia traint gemiddeld 25 à 30 uur per week, geeft daarnaast ook nog les in Dansschool Dursin én volgt bovendien de pittige opleiding kinesitherapie. Toch tellen ook haar dagen niet meer dan 24 uren. “Het is enorm veel en dat voel ik soms wel een beetje. Gelukkig kan ik me heel goed focussen. Als ik oefen, denk ik alleen aan de training. Als ik lesgeef, ligt de focus op de dansers voor mij. En nu in januari staat de studie even voorop. Dankzij mijn topsportstatuut kan ik de studiepunten wel wat spreiden, maar ik probeer toch zoveel mogelijk te doen. Een druk leven dus, maar ik zou het niet anders willen. Gelukkig heb ik goede vriendinnen die begrijpen dat ik ’s avonds soms uitgeteld ben. Als ik eens uitga, is dat dan ook meestal een ingeving van het moment. Als ik vooraf al vermoeid ben, dan doe ik het liever niet. Anders zou ik mijn trainingen en studie in het gedrang brengen.”

“Wat ik in de toekomst nog allemaal ambieer, weet ik eigenlijk ook nog niet. Dat ik zolang mogelijk wil blijven dansen op hoog niveau, dat staat wel vast. En uiteraard blijf ik altijd betrokken bij de dansschool van mijn familie, ook dat is evident. Voor mij is het vooral belangrijk dat het dansen centraal staat. Zo nam ik ooit deel aan het televisieprogramma Dance Dreams, waar dat echt het geval was. Via mijn neef Laurins en zijn vriendin Julie Vermeire ken ik de televisiewereld een beetje, maar een rol als achtergronddanseres zegt me bijvoorbeeld weinig. We zien wel wat er op mijn pad komt.”

“Ik zie mijn wereldtitel trouwens zeker niet als een sportief eindstation. Ik wéét dat ik nog kan verbeteren. Dat hoop ik in juni een eerste keer te bewijzen, want dan vindt het WK in Polen plaats. Je zou trouwens denken dat ik al de helft van Europa gezien heb met mijn wedstrijden, maar dat valt tegen. Na een wedstrijd ga ik meestal zo snel mogelijk douchen om dan terug te keren naar de danszaal en anderen aan het werk te zien. Neen, ik krijg er nooit genoeg van.”