Zaterdag vertrekt de 16-jarige judoka Sverre De Witte naar het wereldkampioenschap judo in Peru. In de categorie tot 50 kg wacht de cadet weer een zware opdracht, aangezien hij geen reekshoofd is. De ambitie is daarom niet minder: net als op de Europese kampioenschappen wil hij minstens één kamp winnen.
Sverre De Witte (16) is eigenlijk eerder toevallig in het judowereldje terecht gekomen. “Toen ik in het derde leerjaar zat, ging ik eens mee met mijn broer Rube naar de vriendjesdag van judoclub Ardooie. Uiteindelijk stopte hij na amper één jaartje, zelf had ik de smaak volledig te pakken. Eigenlijk al na twee maanden vocht ik mijn eerste nationale tornooien, op het allereerste werd ik zelfs onmiddellijk tweede.”
“Onmiddellijk na de coronaperiode heb ik de draad terug opgenomen en sinds vorig jaar studeer ik nu ook aan de Topsportschool in Wilrijk om een ‘echte’ topper te worden. Van het huidige seizoen had ik echt veel verwacht, maar het startte evenwel met een serieuze domper. Halfweg augustus vorig jaar liep ik een beenbreuk op en mocht ik het vechten vergeten voor vele maanden.
Dubbel gevoel
In december, toen ik voorzichtig kon herbeginnen, had ik ten opzichte van mijn leeftijdsgenoten een serieuze achterstand op alle vlakken maar ik gaf niet op. Zo kon ik bijvoorbeeld op het Mastertornooi in Hamburg (Duitsland) de zilveren plak bemachtigen en kon ik me opmaken voor het EK. In Portugal kon ik me ook kwalificeren voor het WK.”
Het Europees kampioenschap zit er al op.
“Op 27 juli vocht ik in Sofia (Bulgarije) mijn drie wedstrijden. De eerste kamp werd gewonnen tegen een Nederlander, de andere twee verloor ik nipt met wazari, dit onder meer tegen de Franse kampioen. Achteraf had ik een dubbel gevoel. Enigszins was ik tevreden met die ene overwinning maar eigenlijk zat er wel meer in. Zaterdag vertrek ik naar Peru voor de wereldkampioenschappen. Daar heb ik in mijn categorie 21 concurrenten. Ook hier wil ik toch minstens één keer zegevieren, maar liever meer natuurlijk. Dat zal afhankelijk zijn van de loting.”
Sverre komt enkel nog in de vakantie trainen bij de plaatselijke judoclub, maar beseft wel dat de inbreng van de club inbreng groot was bij zijn evolutie. “Vooral de trainingen van Joeri Vermeersch ga ik nooit vergeten.” (SBR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
