Simon Mestdagh loopt komend weekend het EK marathon in eigen land. Op zijn 33ste zijn eerste internationale selectie. Twee weken erna wordt hij een eerste keer papa, van een dochter. “Een mooi vooruitzicht al stop ik wel met competitief lopen. Ik wil straks sporten wanneer het mij uitkomt zonder te denken of een tijd in mijn hoofd te hebben.”
Simon Mestdagh ruilde enkele jaren geleden Brugge voor Oostkamp. Hij is boomverzorger-schrijnwerker bij Groen-Beheer, het bedrijf van zijn broer Tobias. Het lopen werd hem destijds met de paplepel ingegeven door zijn ouders Tony Mestdagh en Pierette De Clerck. Ook zijn broers waren actief in een atletiekclub, AC Sodibrug. “Zij zijn gestopt. Mijn ouders lopen nog altijd recreatief. Ik was de enige die bleef doorzetten en trok van Sodibrug naar AC Houtland, mijn huidige club, bij Andy Ingelbrecht. Ondertussen zijn we twintig jaar verder.”
Voor je bij Andy begon te trainen deed je veel straatwedstrijden?
“Om mijn niveau te verbeteren, stelde hij voor meer piste doen, om hogere snelheden te halen. Tijdens de wintermaanden deed ik aan veldlopen. Bleek dat ik ook een goede crosser was en het pistewerk mij iets minder lag. Maar het een kon niet zonder het ander. Ik nam wanneer het kon de straatwedstrijden er dan bij. De evolutie nu is dat de weg een stuk belangrijker is geworden. De tijden daar beginnen ook mee te tellen, omdat er nu veel meer wedstrijden zijn die echt afgemeten zijn. Zo heb je meer een referentie.”
Na die competitieve straatwedstrijden kwam er opeens een marathon?
“Ik dacht vroeger dat ik deze afstand nooit zou lopen. Maar Andy gaf aan dat ik hiervoor niet zoveel extra hoefde te trainen. Voor mijn eerste marathon bleek dat te kloppen. Toen had ik een richttijd en om beter te doen, moest ik toch iets meer trainen. Tot je aan een vierde marathon zit en beseft dat je daar veel moet voor doen. Zo’n wedstrijd dien je goed voor te bereiden, heel opbouwend, voorzichtig zodat je niet geblesseerd geraakt. Het is super leuk om te doen, maar wel heel zwaar. In dat traject moet je ook heel vaak neen zeggen tegen je omgeving. Dankzij mijn werkgever kon ik twee keer per dag trainen. Ik ben ook mijn vriendin Joyce De Vlieghere heel dankbaar. Zonder haar was ik reeds veel vroeger gestopt met lopen. Zij is op al mijn wedstrijden aanwezig. Dit doet enorm veel deugd.”
Met je deelname aan het EK stop je straks op een hoogtepunt?
“Ik had mij eigenlijk ingeschreven voor de marathon van Rotterdam, diezelfde dag. Ik hoopte er mijn persoonlijk record, na mijn 2u17’14” in Valencia begin september, nog wat scherper te stellen. Op het EK zal dat moeilijker zijn want het is best wel een pittig parcours. Al zie ik mijn deelname als een beloning, want ik was eerst voorzien als reserve.”
Je hebt ondertussen het parcours in Brussel en Leuven verkend?
“Er zijn heel wat hoogtemeters. Eigenlijk is het nooit vlak. Ofwel loop je omhoog of naar beneden. Het is een wedstrijd om op het gevoel te lopen, wat ik nog nooit gedaan heb. Het tweede deel van race zal enorm belangrijk zijn. In de laatste tien kilometer dien je zelfs zo fris mogelijk te zijn, want pas dan begint het. Het wordt sowieso een hele uitdaging.”
Welke wedstrijd is je de voorbije twintig jaar bijgebleven?
“Toch wel mijn winst in Dwars door Brugge in 2022. Dit was altijd mijn doel. Ik liep voorheen in de top vijf tot het die ene keer lukte. Ik had het er nog over met Aaron Decloedt. Ook hij wil die wedstrijd in eigen stad eens winnen. Gemakkelijk is het niet. Er zijn straffe atleten aanwezig. Het is parcours met veel kasseien en op Moederdag, toch wel speciaal. Als je de lijst met winnaars bekijkt, zijn het allemaal echt wel goede lopers.”
Je bent best tevreden over wat je tot op heden gepresteerd hebt?
“Onlangs liep ik met 29’51 in het Nederlandse Schoorl nog een persoonlijk record op de 10 km. Een eerste keer onder het halfuur. Het was vooral leuk dat ik mij in de loop der jaren gestaag kon verbeteren. Misschien loop ik nog Dwars door Brugge om helemaal af te sluiten.” (ACR)
