Twee Vlaamse bokstitels binnen een en dezelfde familie. Het is niet voor iedereen weggelegd. Siebe Dewulf en zijn oudere zus Steffi slaagden er onlangs wel in. Dankzij hun doorzetting, discipline en respect in combinatie met hard trainen en het luisteren naar hun coach Francky Six, maar vooral omdat ze er zelf in geloven.
Siebe Dewulf was in 2019 amper acht maanden met bokstrainingen bezig en bij zijn eerste kamp was het al prijs: de Vlaamse titel, gevolgd door nationaal goud bij de junioren -60 kg. “Als klein manneke keek ik met zeer veel passie naar boksfilms en wilde ik die sport ook beoefenen”, opent hij. “Thuis zagen mijn ouders dat niet zo zitten. Uiteindelijk, na het behalen van een goed schoolrapport, een doelstelling die ik met mijn mama had gemaakt, mocht ik met boksen beginnen.” In zijn zoektocht naar een voor hem geschikte club kwam Siebe bij Boxing Team X in Poperinge, een club die zes jaar geleden werd opgericht door Francky Six en zijn dochter Daniça. “Het is daar echt nog back to basic, in een zaal zonder franjes, zonder de nieuwste snufjes. Precies wat ik zocht. Ik moet zo weinig mogelijk afleiding hebben. En er heerst echt één grote familiale sfeer. Alle leden zijn er vrienden van elkaar.” Sedert 2019 is Siebe met ouder te worden en het kweken van de nodige spiermassa vier kilogram bijgekomen. Zo versloeg hij in het Vlaams kampioenschap in de gewichtsklasse -63,5 kg in de finale de Brusselaar Carlos Vanholst (Kureghem BA). “Het was een harde kamp, maar de punten wezen mijn richting uit. Normaal volgt dan een gevecht voor de Belgische titel tegen de Waalse kampioen, maar omwille van corona werd dit geannuleerd. Er zou nu overigens een ander systeem komen: per kamp een nieuw soort puntenverdeling en een klassement. Wie het hoogst scoort, zou dan tot Belgisch kampioen worden uitgeroepen.”
Als klein manneke keek ik met zeer veel passie naar boksfilms en wilde ik die sport ook beoefenen
Hoofdbescherming
Siebe wil als bokser nu vooral ervaring opdoen. Volgend jaar gaat hij namelijk bij de elite aan de slag. “Elite is er vanaf 19 jaar en dan valt de hoofdbescherming ook weg. Dit wordt iets nieuws. Het kan een nadeel zijn, maar evengoed een voordeel. Zonder die hoofdbescherming ga ik slagen incasseren, maar tevens stoten aan mijn tegenstander kunnen uitdelen. Daarnaast is het vooral leren uit de kampen die komen. Ik heb nu elf wedstrijden achter de rug. Dat is niet voldoende om zonder stress in de ring te stappen.” Van die elf kampen heeft Siebe er vier verloren. Als junior bokst hij nu in drie ronden van twee minuten. Vanaf januari, als hij negentien wordt, gaat het naar drie ronden van drie minuten. De fysiek zal dus omhoog moeten. “Het is een sterk punt. Als de fysiek niet goed is, loopt het faliekant af. Daarom train ik doorheen de week toch zeer veel op mijn conditie, vooral na een krachttraining. Op die manier wil ik mijn spieren geen twee keer na elkaar belasten. Dit gaat van lopen, touwtjespringen, fietsen tot op en een hometrainer of een loopband. Ik kan dat naar wens variëren. Ik zit graag op een fiets. Doordat ik weinig weerstand heb, kan ik zo een betere souplesse draaien om mijn voetenwerk sneller te krijgen”, aldus Siebe. Zijn oudere zus Steffi Dewulf was in het verleden vaste chauffeur voor haar broer richting de boksclub in Poperinge en dus ook toeschouwer. Tot de coach haar vroeg of ze interesse had om mee te trainen. “Op die manier ben ik daar ingerold. Ik deed tot mijn dertien jaar aan competitielopen bij MACW, de atletiekclub in Diksmuide. Om opnieuw wat aan beweging te doen, vormde het boksen een mooie uitdaging. Zo volgde mijn eerste wedstrijd. Dat was een week voordat ik in de ring stapte voor het Vlaams kampioenschap. Dat is zeer goed meegevallen. Echt buiten mijn verwachtingen. Met mijn leeftijd kom je weleens tegen gasten van 19, 20 jaar uit. Fysiek zijn zij iets sneller. Ik heb dan wellicht andere capaciteiten, die mij aangenaam en positief hebben verrast.”
Boksbal
Ondertussen is bij Steffi de interesse in het damesboksen gegroeid en volgt ze de prestaties van onder andere Delfine Persoon, Oshin Derieuw en Amy Naert. “Ik kan er maar iets van opsteken. Binnen onze club zijn er nog dames actief, zij het niet in competitie. En met corona zijn er toch wat leden die hebben afgehaakt. Het mocht toen niet meer. De club was ook gesloten. Mijn broer en ik hebben in ons ouderlijk huis getraind. Siebe heeft er een boksbal om op te oefenen. Ik hield het thuis bij lopen, fietsen en op de roeimachine zitten.” Daarnaast heeft Steffi weinig moeite om onder haar gewicht te blijven. “Ik heb bewust voor die -63 kg gekozen, diëten of anders eten ga ik niet doen. Ik boks op het gewicht dat ik altijd al had”, weet de Vlaamse kampioene die nog niet van zins is om te stoppen. “Voor zover het gaat doe ik voort. Ambities zoals bij mijn broer zijn er niet. Verliezen hoort erbij. Al wat ik nu nog kan winnen, neem ik mee. Voor mijn trainer Francky en de uitstraling van de club.” (ACR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
