Hij kreeg af te rekenen met een Moldavisch professioneel team dat enkel tevreden was met de titel, maar daar stak hij een stokje voor: Ricardo Kimpe uit Diksmuide won in april in zijn gewichtscategorie een Europese titel powerlifting. Daarbij verbeterde hij een Belgisch record, maar niet het record dat hij voor ogen had. “Ik was een beetje teleurgesteld.”
Ricardo Kimpe (23) woont in Hof ter Bloemmolens in Diksmuide. Op 20 april trok hij naar Merksem om er deel te nemen aan het Europees kampioenschap van de World Drug-free Powerlifting Federation (WDFPF) unequipped, zeg maar powerlifting voor atleten die geen verboden middelen gebruiken en al evenmin extra kledij en technische hulpmiddelen. Hij had goede hoop op goede resultaten.
Van 75 naar 67,5 kilo
“Er nam natuurlijk een internationaal gezelschap deel, met mensen uit onder meer Moldavië, Frankrijk, enzovoort. Uit Moldavië was er een professioneel team, dat enkele en alleen voor de titel was gekomen. Dat ik won, was een complete verrassing.”
Ricardo werd niet enkel Europees kampioen, maar verbeterde ook een Belgisch record.
“Toch was ik een beetje teleurgesteld, want ik wou een ander Belgisch record in de categorie tot 67,5 kilogram breken – ik was Belgisch kampioen geworden in de categorie tot 75 kilogram, maar was sindsdien vermagerd. Ik brak op het EK het record squat (uit stand met gewicht op de schouders door de knieën gaan en weer recht komen, red.); dat stond op 175 kilogram, en ik haalde 177,5 kilogram. Ik had vooraf gemikt op het Belgisch record bench (liggend op een bank een gewicht vanuit een steun omhoogduwen, red.), maar dat zal dan voor een andere keer zijn; ik haalde 125 kilogram”, lacht Ricardo. “En bij de deadlift (een gewicht van de grond tillen en met rechte rug en benen ter hoogte van de heupen houden, red.) haalde ik 200 kilogram.”
“De resultaten weet je pas op het einde van de wedstrijd, en als je dan ineens op het ereschavot wordt geroepen, dan is dat toch wel even schrikken. Een mengelmoes aan emoties overdondert je: blij, verwonderd, dankbaar voor alle hulp en steun – ook van mijn trainer Ramuncho – en toch ook een beetje ongeloof – ‘heb ik het werkelijk gedaan?’ Maar eens het besef volledig doordringt, ben je euforisch. En achteraf vieren, natuurlijk, met een pizza, sushi en misschien ook wel een pintje.”
Voetballer
“Ik ben nog niet zo heel lang met powerlifting bezig. Ik kom uit een familie van voetballers en mijn broer Carlo is een loper. Toen corona uitbrak, ben ik gestopt met voetballen en stapte ik over naar powerlifting nadat mijn vader me eens had meegenomen naar de fitness.”
“Sinds vorig jaar doe ik aan competitie. Ik werk als operator in een tweeploegenstelsel en kan mijn trainingen daaraan aanpassen. Ik train een viertal keer per week, in het sportcomplex De Puimen in Diksmuide.”
“Het verschil met voetbal is dat je meer je eigen ding kan doen. Je hebt natuurlijk wel niet de steun van je ploeg. Aan de andere kant: als ik eens een slechte dag heb, stel ik niet een hele ploeg teleur, maar alleen mezelf.”
Steun van Jana
Steun heeft Ricardo alvast wel van zijn vriendin Jana Desloovere. Ze is zijn grootste supporter en grootste motivatie. Ricardo rijdt zelf naar de wedstrijden en heeft vooraf heel wat zenuwen. “In de auto ben ik één bonk zenuwen – stress dat ik heb! Maar als Jana niet moet werken en mee kan, is dat toch helemaal anders: zij weet me te kalmeren.”
Ondertussen heeft Ricardo zich alweer nieuwe doelen gesteld. “Ik ben heel gemotiveerd. Mijn grootste droom is aan het wereldkampioenschap te kunnen deelnemen – en hopelijk ook winnen. En het zou natuurlijk helemaal mooi zijn als ik van mijn hobby mijn beroep zou kunnen maken. Maar goed, eerst verder trainen voor het Belgisch en Nederlands kampioenschap in september, en dan zien we wel verder”, besluit de Europese kampioen.
