2022 is niet het jaar van roeier Niels Van Zandweghe geworden. De 26-jarige Bruggeling, vorig jaar nog vijfde op de Olympische Spelen in Tokio, kijkt echter vol goede moed vooruit naar de toekomst. “Ik haalde mijn beste ergoscore sinds 2018, dus dat ziet er goed uit”, aldus Van Zandweghe.
Van Zandweghe heeft bij de lichtgewichten al een palmares opgebouwd om u tegen te zeggen. Bij de beloften kroonde hij zich in 2016 in Rotterdam tot wereldkampioen in de lichte skiff. Bij de elite was de roeier uit hartje Brugge in de lichte dubbeltwee, samen met Gentenaar Tim Brys, goed voor vier bronzen medailles: één keer op een wereldkampioenschap (2018) en driemaal op een Europees kampioenschap (2017, 2019 en 2020).
Op de Olympische Spelen van Tokio in 2021 ambieerde het duo een medaille. Ze haalden op Japanse bodem de finale, maar daarin moesten ze vrede nemen met een meer dan verdienstelijke vijfde plaats.
Zonder Tim Brys
Intussen is Brys, die jaren moest vechten om zich aan een zo laag mogelijk gewicht te houden, overgeschakeld naar de zwaargewichten, maar blijft Van Zandweghe ambitieus als lichtgewichtroeier. Hij wil opnieuw in de lichte dubbeltwee naar de Spelen van Parijs in de zomer van 2024. Dat zal dus niet met Brys zijn, maar geen nood, want met Oudenburgnaar Marlon Colpaert en Bruggeling Tibo Vyvey, tweevoudig Europees kampioen bij de beloften in de lichte dubbeltwee, konden na Tokio meteen twee nieuwe roeiers als potentiële partners van Van Zandweghe naar voren geschoven worden.
“Na die vijfde plaats in Tokio verliepen de eerste maanden nog best wel oké, tot ik in september geblesseerd raakte en de ellende voor mij begon”, blikt Van Zandweghe meer dan een jaar later terug. “Net in die periode was de roeibond in volle verandering. Jan Boone en Jan Bourgeois, die ons voor Tokio hadden klaargestoomd, werden vervangen door Axel Müller als nieuwe headcoach en Pim Raaben als technisch directeur. Door die transitie is mijn blessure niet goed opgevolgd, ben ik volledig alleen gevallen en heeft alles veel te lang aangesleept.
“Pas in januari kon ik weer mijn normaal trainingsvolume draaien. Ik begon nachtmerries over de Spelen te krijgen en zat op een bepaald moment heel erg diep. Toen is er een alarmbel bij mij afgegaan en heb ik aangeklopt bij Els Snauwaert, onze sportpsychologe. Tim Brys zat op dat moment ook niet goed in zijn vel. We hebben in die periode heel veel aan elkaar gehad en in april heb ik het plezier in het roeien teruggevonden.”
Na een betere periode met een buitenlandse stage en de eerste wereldbekermanches brak de veer in juli een tweede keer. “Mijn vriendin en ik zijn toen uit elkaar gegaan”, legt Van Zandweghe uit. “Ik heb wekenlang amper tot niet geslapen en moest uiteindelijk door ziekte het EK in München aan mij voorbij laten gaan. Ik kreeg vervolgens een week vakantie en heb die periode ten volle benut om mijn leven weer op de rails te krijgen, met de hulp van mijn familie, Els en vrienden die er voor mij waren.”
“Daarna ben ik met een vrij hoofd aan de voorbereidingen op het WK in Tsjechië begonnen, samen met Marlon. We zijn daar twaalfde geworden, gezien de omstandigheden best wel een mooi resultaat. Ik denk niet dat dit onze echte plek is, maar in 2022 is er niets perfect verlopen. Als je pas de dag voor je reeksen in Racice aankomt, is het niet goed verlopen. Maar Marlon en ik hebben dat WK dus wel met een goed gevoel afgesloten.”
Met vijf voor Parijs
Intussen werkte Van Zandweghe alweer een buitenlandse stage af. Begin januari volgt een nieuw trainingskamp in Spanje. In februari wachten de eerste wedstrijden op de ergometer. De grote afspraken in 2023 zijn het EK in Bled (eind mei), twee wereldbekermanches en het WK in Belgrado (begin september).
Twee weken geleden had Van Zandweghe een meeting met de roeibond om de toekomst van de lichtgewichten te bespreken. “We zijn nu met vijf kandidaat-roeiers, want ook Gentenaars Savin Rodenburg en Mil Blommaert, regerend Europees kampioen bij de beloften, zijn erbij gekomen.”
“2022 is niet mijn jaar geworden, maar ik heb er heel veel uit geleerd”
“Voorlopig doen we het wel met vier man, omdat Tibo Vyvey (die herstelt van een trombose, red.) nog altijd niet fit is. In de loop van 2023 zal hij weer aansluiten. Iedereen die ik hoor, is ervan overtuigd dat Tibo weer op zijn oude niveau zal kunnen terugkomen. Met mezelf gaat het intussen in stijgende lijn. Ik haalde mijn beste ergoscore sinds 2018, dus dat ziet er goed uit.”
“En voorlopig blijf ik van blessures gespaard. Dat is me de voorbije drie jaar nooit gelukt. Hout vasthouden dat het zo blijft. 2022 is niet mijn jaar geworden, maar ik heb er heel veel uit geleerd. Mijn meter, aan wie ik heel veel heb gehad, zei me dat ik niet bang moest zijn om met mijn kop tegen de muur te lopen. Ik ben heel trots op wat ik het voorbije jaar heb kunnen bereiken, want het was echt niet evident.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
