Al meer dan veertig jaar is Fons Roets (FRO) schrijvend actief in de regionale sportwereld. Als sportliefhebber pur sang leerde hij honderden mensen en hun verhaal kennen. Iedere week duikt hij in de archiefdoos vol herinneringen en anekdotes.
Nancy Fockmans werd geboren op 18 mei 1972 en groeide op in het centrum van Oostende. Ze ging naar de basisschool in de Serruyslaan, waar ze ook lager middelbaar volgde, in het lyceum, afdeling moderne wetenschappen. Haar hoger middelbaar deed ze aan de Sportschool in Brugge; daar behaalde ze ook haar diploma bachelor Lichamelijke Opvoeding, in 1995.
Zodra ze was afgestudeerd, wilde Nancy op eigen benen staan, samen met haar vriend, zeiler Dries Vannieuwenborgh. Ze vond niet direct werk in het onderwijs en werd voor twee jaar, samen met Elke Van Renterghem, sportmonitrice in de Fizix Oostende, die net was opgericht, met ex-KVO-speler Carl Boenders als uitbater. Ze stond er in voor de begeleiding, en maakte trainingsschema’s voor de vrouwelijke en mannelijke klanten. In 1998 kon ze aan de slag als turnlerares in RBS Vogelzang, waar ze nu nog deels les geeft. Sinds vier jaar geeft ze ook les aan de Olympus Sportschool, afdeling EDU-Gym.
In 2001 trouwde Nancy met Dries, en in 2004 werden ze de ouders van Delphine, die ook toestelturnen deed, bij KOTV Noordzee en in Wevelgem. Door een elleboogblessure kon ze geen topsportschool volgen, maar nu studeert ze voor turnlerares en geeft ze, net als haar moeder, turnles bij de Oostendse Turnvereniging Noordzee.
Toen Nancy zes was, wou ze op ballet, bij Rose d’Ivry, maar op advies van de dokter zond haar moeder haar naar de turnclub, waar ze zich beter zou kunnen uitleven.
“Ik startte bij KOTV Noordzee, in de Koninklijke Stallingen, en na enkele maanden initiatie, tweemaal per week, werd ik geselecteerd om meer uren te komen turnen. Vanaf 1980 begon ik met intens toestelturnen: grond, sprong, ongelijke leggers, en balk. Mijn trainster was Joëlle Geril, samen met haar ouders. We trainden drie, vier keer per week in de Henri Boddaertzaal, waar we bij elke les moesten helpen om de toestellen te plaatsen en weg te zetten – niet te vergelijken met de zaal waarover we nu beschikken in de Mr. V-Arena.”
Ik ben na mijn zwarte gordel tweede dan gestopt met taekwondo: te veel last aan handen en voeten
“In 1981 turnde ik mijn eerste officiële wedstrijd, het provinciaal kampioenschap VTL in Deinze. Het tweede jaar haalde ik zilver, allround. In 1983 was ik voor het eerst geselecteerd voor het Belgisch kampioenschap, in Luik. Ik werd vijfde. Tot in 1989 werd ik regelmatig provinciaal kampioen en nam ik, met wisselend succes, deel aan de Belgische kampioenschappen. In 1987 – ik was vijftien – pakte ik de titel, in de sprong; de sprong en de brug waren mijn beste onderdelen. In datzelfde jaar begon ik het toestelturnen te combineren met de meer spectaculaire discipline tumbling, ook onder begeleiding van trainster Joëlle Geril. Optreden in team was heel aantrekkelijk.”
“In 1988 – een superjaar voor mij – werd ik Belgisch kampioen bij de juniores. Ik werd geselecteerd voor het provinciale en nationale tumblingteam. In Oostende was er geen tumblingmat van 25 meter en daarom moest ik in de weekends naar Deinze om te trainen. Ik ben dan, niet zonder enige discussie, naar Sporta Deinze overgestapt, onder leiding van trainer Geert Vandenberghe. In datzelfde jaar namen we deel aan het EK tumbling in het Duitse Salzgitter. Met de ploeg haalden we zilver, individueel werd ik vierde. In het najaar won ik een internationale wedstrijd in Portugal en op het WK tumbling in Alabama pakten we brons. Individueel werd ik zestiende.”
Blokken breken
In 1990 kreeg Nancy last van de rug. Ze had het ook stilaan allemaal een beetje gezien. Twee jaar lang was ze minder actief. Ze ging wel veel lopen en fitnessen.
“Samen met een vriendin ben ik in 1993 lid geworden van Kukkiwon Bredene, een club voor taekwondo, een Koreaanse gevechts- en verdedigingskunst. Enerzijds is het een competitieve sport, met slagen, trappen en punten scoren zoals karate; daarin ben ik één keer kampioen van België geweest. Anderzijds is er ook de ‘stijl’, waarbij je technieken demonstreert tegen een ingebeelde tegenstander. Dat noemt men ‘Poomsae’. Al in 1995 nam ik deel aan een nationaal toernooi in Lanaken en behaalde ik drie nationale titels. Een aparte discipline is de breektest, waarbij je met handen en voeten planken en Ytong-blokken moet breken. Het komt erop aan je te concentreren en zuiver op techniek, snelheid en lenigheid te werken. Met de handen was ik best rechts, met de voet best links. In die discipline werd ik in 1996 en 1997 Belgisch kampioen; één keer behaalde ik zilver.”
“Ik gaf ook les in de club. In 1995 heb ik mijn zwarte gordel gehaald, na een zwaar examen met kampen, stijldemonstraties en breektesten. In juni 1996 heb ik dat nog eens mogen doen, om zwart tweede dan (graad, red.) te behalen. In 1998 kon ik voor een derde dan gaan, maar toen ben ik gestopt, wegens te veel last aan handen en voeten. Gelukkig heb ik er geen zware of blijvende letsels aan overgehouden.” Nancy volgde wel cursussen voor trainer en jurylid.
Jonge talenten
In 2010, toen dochter Delphine met turnen begon, werd Nancy lid van de trainersstaf van KOTV Noordzee, samen met haar lesgeefster van het eerste uur, Joëlle Geril.
“De liefde voor de turnsport was nooit weggeweest”, lacht ze. “Ik ben gestart bij de kleintjes, de instappertjes. Alle toestellen zijn veranderd en ik moest me langzaam weer aanpassen. Nu geef ik les aan de talenten die zich voorbereiden op de overgang naar de topsportschool voor beloften. Momenteel heb ik twee meisjes van tien die uitstekend presteren en geselecteerd zijn: Angie Allaert en Laetitia Kusters. Zij trainen minimum tien uren per week, in Oostende en Brugge. Ons veertienjarig talent Eva Bruynsteels, die nog altijd lid is van KOTV Noordzee, studeert nu aan de topsportschool in Gent.”
“Als ik terugkijk op mijn sportloopbaan, mag ik best fier zijn. Ik heb me altijd geamuseerd en veel steun gekregen van mijn ouders. Ik ben nu vijftig en nog altijd erg druk met sport bezig: lesgeven in GO! Vogelzang, in GO! Olympus EDU-Gym (met 45 leerlingen) en bij KOTV Noordzee. Alles is turnen. Mijn bed staat nog net niet in het turnparadijs van de Mister V-Arena!”
