Eigenlijk had hij profwielrenner moeten worden, maar intussen maakt Matthias Allegaert (33) ook als triatleet naam en faam. Zondag wacht de mythische Hel van Kasterlee. “Van mij mag het de meest ideale Hel worden.”
Matthias Allegaert kan niet meer zeggen wanneer hij voor het eerst van de Hel van Kasterlee heeft gehoord. “Waarschijnlijk is dat gebeurd door Seppe Odeyn te volgen. Hij heeft daar al zo vaak gewonnen.” Voor Allegaert wordt het zijn eerste deelname. “Als ik ooit wilde starten, was dit het ideale moment. Toen de inschrijvingen op 1 mei werden geopend, was ik volle opbouw naar mijn eerste Ironman. Ik dacht: ik ben het nu toch gewoon van lange trainingen te doen, dus kan ik maar beter ook Kasterlee doen.”
Voor wie de Hel niet kent: 15 km lopen, 125 km mountainbiken en nogmaals 30 km lopen, vaak in extreme weersomstandigheden. “Samen met mijn trainer Dirk Demaré tekende ik mijn voorbereiding uit, maar ik heb vastgesteld dat er een groot verschil is tussen trainen voor een Ironman en trainen voor de Hel. In de zomer kan je probleemloos zes uur trainen, maar nu in de wintermaanden is het vooral balanceren tussen ziek worden en niet ziek worden. Dat vind ik een groot verschil.”
Trainen in de winter is balanceren tussen ziek worden en niet ziek worden
Allegaert vindt het moeilijk om specifieke verwachtingen voorop te stellen. “Er zijn er die bij hun eerste deelname meteen in de top vijf finishen, maar er zijn er ook die de finish niet bereiken en er zijn atleten met veel betere adelbrieven die met moeite de top tien halen. Ik verwacht dat ik in de top 15 zal meedraaien, maar wie weet moet ik achteraf toegeven dat dit te hoog gegrepen was. Het is moeilijk te voorspellen. Koning Winter hoeft alleszins niet te hard toeslaan. De Hel moet zijn naam geen eer aandoen. Het mag de meest ideale Hel van Kasterlee ooit worden. Maar als het regent, regent het. Ik ben erop voorzien”, vertelt Allegaert, die in november nog op mountainbikeweekend ging met enkele koersvrienden uit zijn wielerperiode, zoals Yves Lampaert en Tim Declercq. “Met hen heb ik nog contact, vooral in de winter. En ook Alec Segaert volg ik door enkele gemeenschappelijke vrienden uit de triatlonwereld.”
In juli stond Allegaert nog aan de start van zijn eerste volledige Ironman in het Baskische Gasteiz-Vitoria. Hij was meteen goed voor een straffe 8 u. 40’. “Alleen op het einde van de marathon ben ik wat ingestort en dacht ik in mezelf: gij onnozelaar, je hebt je ook voor de Hel ingeschreven. Maar kijk, intussen zijn we een paar maanden verder, ben ik goed gerecupereerd en is de goesting weer van de partij. Ik ben tevreden over hoe ik mijn seizoen in twee delen heb opgesplitst, met tussenin een zomer zonder al te veel sport. Ik sta in het onderwijs en geef les aan het vijfde leerjaar, maar in juli en augustus zijn de kindjes wel de hele tijd thuis. Die rustperiode na de Ironman viel dus op het ideale moment.”
Hawaï is geen droom
Door zijn sterke prestatie in het Baskenland had Allegaert de kans om aan het WK Ironman op Hawaï deel te nemen, maar dat ticket liet hij wijselijk aan zich voorbijgaan. “Het financiële aspect was een reden, maar mentaal zag ik het evenmin zitten om de hele zomer door te trainen. Hawaï is niet mijn droom. Ik sport gewoon graag. Op dit moment is mijn focus aan het veranderen richting het offroadcircuit. In de Ardennen heb je veel wedstrijden waarin er achtereenvolgens gekajakt, gemountainbiket en gelopen wordt. Dit jaar werd ik al eens eerste en derde in dat circuit. Het is een discipline die enorm leeft in Wallonië en waarin ik de komende jaren mijn ding wil doen”, benadrukt Allegaert, die tot slot nog de aandacht wil vestigen op een evenement dat hij al voor de derde keer organiseert: het West-Vlaams kampioenschap UNO op 28 januari in Tielt. “Ik zou zeggen: schrijf jullie allemaal maar in!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
