Na Luc Van Lierde en Marino Vanhoenacker heeft Het Venetië van het Noorden er nog een triatlonkampioen bij. Louis Naeyaert won zondag in Menen goud op de middellange afstand. Dertien jaar nadat een andere Van Lierde, Frederik, dat deed in eigen land.
Hoe voelt een triatleet zich de dag nadat hij zich tot Europees kampioen kroonde?
Louis Naeyaert: “Pijnlijk. Vooral de spieren. Het was lastig. Maar het leven gaat voort. Ik moest werken dus was ik om vijf uur uit de veren om dan ruim twee uur in de wagen te zitten richting de vliegbasis Kleine-Brogel waar er een hartelijke ontvangst was van de collega’s. Na de werkuren is er wat gevierd.”
“Na de wedstrijd was het lang wachten op de medailleceremonie. Er was dus tijd om van velen felicitaties in ontvangst te nemen. Een zondagavond was verder niet ideaal om te feesten. Met familie en vrienden volgt dit ongetwijfeld later wel.”
Hoe zag de rest van de week eruit, qua trainingen?
“Het rustig aan doen. Een week na een wedstrijd is het vooral iets meer zwemmen, wat minder belasting in het lopen vooral. De loopbenen wat laten herstellen en dan op het gemak op de fiets. Al komen er opnieuw zware trainingen aan, want mijn volgende wedstrijd volgt al vrij snel: de halve triatlon in Knokke-Heist, op zondag 17 september.”
Als job koos je bij defensie voor vliegveldbrandweerman?
“Van een paar collega-atleten wist ik dat defensie een goede werkgever is om als triatleet bij aan de slag te gaan. Op die manier heb ik daar naar een job gezocht waar de mogelijkheden iets uitgebreider zijn om te sporten. In het verleden heb ik nog bij de brandweer willen gaan. Dit vormde een mooie opportuniteit. Er wordt in shiften gewerkt. Er zijn dus mogelijkheden om de andere dagen van de week thuis te trainen.”
Kan je je werk omschrijven?
“Ik hou mij vooral bezig met het onderhoud van materiaal. We doen oefeningen, zoals in geval van een incident met een vliegtuig. Dat kan van alles zijn. Op een vliegtuig ontstaat er meer dan alleen maar vuur. De F16 bijvoorbeeld werkt met giftige stoffen. In geval van nood moeten wij dan tussenkomen om het vliegtuig veilig te stellen.”
Voor je finish in Menen had je nog even de tijd om je vrouw Emma Demuynck een zoen te geven?
“We zijn vrij recent getrouwd, in het begin van de zomer. Zo’n titel doet toch iets met een mens. We hebben elkaar bijna zeven jaar geleden ontmoet via een blind date die werd opgezet door een gemeenschappelijke vriendin. Het klikte redelijk vlug. Sinds januari 2022 wonen we samen in een woning nabij de Sint-Pietersplas in Brugge.”
Emma is een fervente zwemmer bij de Brugse IJsberen?
“Vroeger was ik er ook lid. Omdat ik nu zodanig veel mijn eigen trainingen moet volgen was dit niet meer te combineren. Nu zaterdag doe ik ’s middags zeker mee aan de Brugse Zwemdoortocht door hen georganiseerd in de Langerei. Ik vind het leuk om bij de Brugse IJsberen betrokken te zijn. Het is een leuke groep atleten, want ook zij sporten met zijn allen redelijk uitgebreid.”
“De dag na de titel moest ik om 5 uur al uit de veren om te gaan werken”
“De doortocht is één kilometer zwemmen. Ik ben in Menen als 17de uit het water gekomen. Het is te hopen dat het in Brugs water iets beter gaat.”
Gaat Emma met jou mee fietsen of lopen?
“In mijn zogenoemde rustperiodes trekken we soms samen de loopschoenen aan. Anderzijds vergezelt zij mij met de fiets voor het aanreiken van drank en gels. Dat is wel aangenaam. Bij een rustige rit en bij mooi weer nemen we beiden de fiets. Het is leuk om een vrouw te hebben die zelf aan sport doet en er voor honderd procent achter staat.”
EK-goud staat nu op je palmares. Wat kunnen we nog van je verwachten?
“Het wordt moeilijk om die Europese titel op korte termijn te overtreffen. Straks in Knokke en ook volgend jaar wil ik verder bewijzen dat ik op die halve afstand wel echt mijn mannetje kan staan, tegenover die echt grote jongens. Want zij ontbraken zondag, omdat zij meededen op het WK 70.3 in Lahti. Het zou leuk zijn om volgend jaar met hen in het veld te kunnen staan.” (ACR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
