Zultenaar Lander Tijtgat (ALVA) wil nog één keer schitteren op Belgische bodem, tijdens de CrossCup van Roeselare zondagnamiddag. De 38-jarige leerkracht Lichamelijke Opvoeding hoopt zich nog te kwalificeren voor het EK veldlopen in Dublin.
Hoe zag je sportieve carrière er uit?
“Ik speelde voetbal bij Zultse VV tot mijn 12de. Nadien startte ik met atletiek als eerstejaarscadet bij AZW onder de vleugels van Desiré Vandewalle, in Waregem. Ik won als tweedejaarscadet het BK cross in Oostende, en ik herhaalde dit tijdens mijn scholierenperiode. Cross was mijn habitat, maar ook de piste kon me bekoren, van de 800 tot de 3000 meter. Nadien volgden studies Lichamelijke Opvoeding te Leuven en audiovisuele technieken (beeldmontage) in Brussel, een periode waarin ik het lopen beperkte, vaak omwille van andere, nachtelijke, activiteiten (lacht). Van mijn 17de tot mijn 26ste bleef ik wel sportief, maar ik startte pas terug met gerichte training in het jaar 2010, nu onder leiding van Raymond Van Paemel, mijn huidige coach.
Waarom stop je met topsport?
“Enerzijds mijn leeftijd: op je 38ste wordt men niet beter en verloopt de recuperatie tussen twee trainingen minder vlot dan 10 jaar terug. Anderzijds komt er zo meer tijd vrij voor mijn gezin. Mijn vrouw en 3 kids moesten toch vaak zonder hun papa allerlei activiteiten zien in te plannen.”
Heb je alles uit uw carrière gehaald?
“Wellicht niet. Ik heb toch wel een belangrijke periode van mijn achttiende tot belofte (23 jaar) gemist, een tijdspanne waar ik wellicht wel aan een aantal internationale kampioenschappen had kunnen deelnemen. Ik heb daar indertijd nooit bij stilgestaan. Maar sportief gezien waren dit een aantal gemiste kansen. Sociaal gezien heb ik achteraf helemaal geen spijt.”
Wat waren voor jou je beste prestaties?
“Ik ben super fier op mijn 3’37”21 op 1500 meter, en mijn 13’32”54 op de 5000 meter zonder ooit profatleet geweest te zijn. Ik liep deze besttijden op 6 trainingen per week. Voor de kenners: zelden ging ik over de 100 km per week. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen: ik ken weinig Belgische afstandslopers die sport, gezin en een voltijdse job op dat niveau combineerden. Bovenstaande combinatie is geen sinecure, maar het kan.”
En wat was voor jou het hoogtepunt?
“Alle EK’s, zowel veldlopen en piste waren hoogtepunten. Atletiek is vaak een individuele sport, maar op internationale kampioenschappen ben je lid van ‘Team Belgium’. Elke atleet daar aanwezig streeft hetzelfde na, en dat creëert een ongelooflijk groepsgevoel.”
Met welk gevoel ga je aan de start staan in Roeselare?
“Roeselare bekijk ik niet als ‘de laatste race’ ooit, maar als een andere heel belangrijke race. Eenmaal over de streep, kunnen er wel een paar emoties loskomen. Ik kijk er zeker naar uit, want mijn gevoel zegt dat ik nooit een betere crossconditie heb gehad. Op mijn leeftijd is mijn gevoel vaak een goeie waardemeter.”
Zou je een eventuele kwalificering voor het EK zien als een soort kers op de taart?
“Absoluut. Mijn carrière als amateur-topsporter is sowieso al geslaagd. Atletiek heeft me gevormd tot wie ik ben en ik ben daar heel fier op. Een selectie richting Dublin zou inderdaad een welgekomen en vroegtijdig kerstgeschenk zijn.”
Wat na het lopen? Blijf je in het milieu? Of zal het totaal iets anders worden?
“Sport zal mijn leven wel blijven beheersen. Als leerkracht LO kan ik niets anders beweren. In de nabije toekomst zal ik sportief gezien iets meer MTB-en, een sport die ik heel graag doe, maar die toch enige risico’s kan inhouden in combinatie met topatletiek. Ik zou niet neen zeggen tegen een beleidsfunctie in de Vlaamse Atletiekliga. Een rol als topsportcoördinator atletiek bijvoorbeeld zou me wel liggen. Dag in dag uit mogen werken met de beste Vlaamse atletiektalenten, hen mogen begeleiden naar EK’s, WK’s en OS? Ik teken direct.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
