Ellen Salens opende onlangs in het internationale judo 2022 met de Grand Prix in Portugal waar ze net naast het brons greep. Binnenkort neemt ze in Israël deel aan de Tel Aviv Grand Slam, van 17 tot 19 februari.
Zondagmorgen. Een afspraak met Ellen Salens in eetcafé De Zevende Hemel, pal naast het station van Beernem, waar ze als zelfstandige mee is ingestapt in de horecazaak van haar vader Rik Salens. Zo kan zij haar werk en judosport combineren. De voorbereiding op Portugal verliep vorige maand echter niet zoals gepland. Binnen de nationale ploeg in Wilrijk was er een uitbraak van corona. Trainingen werden geschrapt.
“Eén dag van de zes was er nog Amber Ryheul en ikzelf. Geen ideale situatie, maar we konden trainen, dat was het belangrijkste”, klinkt het bij Ellen.
Op de Grand Prix in Almada eindigde ze als vijfde en greep ze net naast het brons. “Het hoogste wat ik tot nu toe al behaalde op dit niveau. In Abu Dhabi, een Grand Slam, en in Zagreb op een andere Grand Prix werd ik al eens zevende. Het was er dichtbij. Maar ik was niet tevreden. Als je gegooid wordt door iemand die beter is, kan ik daar mee leven. Als ik verlies met een strafpunt, dat mijn eigen schuld is, dan neem ik daar geen vrede mee.”
‘Shido’s’
Ellen en haar tegenstreefster hadden elk twee shido’s, het kleinste strafpunt in de judo. Bij drie is het gedaan. “Het was in de extra tijd. Ik deed een aanval. Die was niet goed. In die fase van de kamp mocht ik dat niet meer gedaan hebben. Mijn trainer was woest. Ik vind dat goed omdat ik de laatste tijd meer besef dat ik zo benaderd moet worden. Ik mag geen trainer hebben die er een pleister oplegt en zegt dat ik mijn best heb gedaan. Beide coaches kwamen op mij af: de medaille zat in uw zak, maar je moest die niet hebben.”
Nu is er Tel Aviv. Een Grand Slam. “Ik heb er wel zin in. Vorig weekend was er een dergelijk tornooi in Parijs. Het prikkelde wel. Het was moeilijk om te zien. Voordien hadden we beslist om Parijs niet te doen. Tussen Portugal en Israël zou dit te veel of te kort op elkaar geweest zijn. Tel Aviv wordt een andere setting, een andere wedstrijd.”
“Het is nu vooral belangrijk om het hoofd koel te houden. Ook als ik voor sta. Ik mag niet te vlug tevreden zijn. Ik hoop in de eerste plaats met een goed gevoel te vertrekken. Ik weet dat ik goed bezig ben.”
Stage
Ellen blijft daarna nog even in Israël, met de Belgische topjudoka’s voor de deelname aan een internationale stage. Er volgt dan een maand geen competitie, wel enkele internationale stages in Tsjechië en Hongarije. Eind maart volgt dan de Grand Slam van Tbilisi of Antalya, in voorbereiding van het EK.
(ACR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
