Ze is geboren en getogen in Poelkapelle, maar woont al 16 jaar in Leuven. Jolien Lewyllie (32) spreekt niet meer zo vlot West-Vlaams, maar volgende week staat de sportdiëtiste wel aan de start van de Ironman van Hawaï. “Maar niet om te presteren”, zegt Lewyllie.
We moeten lachen als we Jolien Lewyllie aan de lijn krijgen. Het is enkele jaren geleden dat we haar spraken en meteen valt op dat haar West-Vlaamse roots almaar minder uitgesproken is. “Ik trok al op mijn 16de naar Leuven en ben hier aan mijn 17de jaar bezig, vandaar dat mijn West-Vlaams accent een beetje verdwenen is. Maar nog niet helemaal, hoor”, lacht Lewyllie, die beroepsmatig aan de slag is als sportdiëtiste. Zo was ze enkele jaren aan het werk voor voetbalclub Feyenoord in Nederland. “Maar dat is voorbij. Ik kreeg het niet meer gecombineerd met een aanbod om voor de Rode Duivels te werken.”
Lewyllie combineert meerdere jobs. “In eerste instantie heb ik mijn eigen praktijk in Leuven bij Wolf Performance, waarvan bikefitter Joris Verreydt Bij hem werk ik twee dagen per week als diëtiste gestart, waarna ik één dag per week privéconsultaties bij mensen met cardiovasculaire problemen doe. Ik geef les aan de UCLL, University Colleges Leuven-Limburg. Ik ben als freelancer ook met enkele projecten voor Energy Lab bezig. Zo trekken we binnenkort met zo’n 80 mensen naar Lanzarote voor een kwarttriatlon. Ik neem het voedingsplan voor mijn rekening. Ten slotte ben ik aan de slag voor de professionele wielerploeg Sport Vlaanderen-Baloise en werk ik een beetje voor Gram, een project van kinesist Mathieu Gram. Hij werkt met heel veel topsporters en mocht al mee naar de Olympische Spelen, maar pakt het nu anders aan en sprak enkele CEO’s van grote bedrijven aan. Mensen die in staat zijn om de wereld te verbeteren, maar daarvoor moeten wij die mensen eerst zelf gezonder doen leven: een beter slaappatroon, een beter voedingspatroon, het mentale aspect ook…”
Het is een hele boterham. “Stress, werkdruk en deadlines zijn zaken die bij mij elke dag voorkomen, vooral omdat het een combinatie is van meerdere jobs. Ik denk te mogen zeggen dat ik veel meer dan fulltime werk, waardoor er weinig tijd overblijft om te sporten. Maar goed, zo zit het leven nu eenmaal in elkaar.” Lewyllie kwalificeerde zich in 2017 al eens voor het WK Ironman op Hawaï in het Zweedse Kalmar. Daar nam ze deel met vijf vriendinnen die er een project van hadden gemaakt: de Kalgirls. Lewyllie won de wedstrijd en dwong zo een slot voor Kona af, alleen liet ze die deelname toen aan zich voorbijgaan. “Omwille van persoonlijke redenen. Ik was wel aanwezig op Hawaï om te supporteren. Achteraf had ik geen spijt van mijn beslissing, maar ergens wilde ik dit ooit zelf ook wel eens doen.”
Geen ideaal scenario
Zo gezegd, zo gedaan. In 2021 kwalificeerde Lewyllie zich in Kopenhagen met de bedoeling om in februari 2022 naar Hawaï te gaan. “Alleen werd de Ironman door corona plots naar oktober van dit jaar uitgesteld. Dat was niet het ideale scenario, omdat ik vanaf maart mijn agenda had volgepland. Daardoor schoot er de voorbije maanden veel te weinig tijd over om deftig te trainen.”
Lewyllie, die met haar ouders en vriend naar Kona afreist, heeft haar mindset intussen aangepast. “Ik trek niet naar Hawaï om te presteren. Ik ga voor de sfeer en beleving. Bedoeling is om vanaf de eerste tot de laatste minuut van de wedstrijd te genieten.” Natuurlijk heb ik ooit de droom gehad om van triatlon mijn beroep te maken. Ik ben op mijn 16de niet voor niets naar de Topsportschool in Leuven getrokken, maar achteraf gezien ben ik te lang op de korte afstand blijven focussen. Het is intussen duidelijk geworden dat een volledige Ironman me fysiek gezien beter ligt.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
