Sinds Ilke Lagrou in september 2022 met gewichtheffen gestart is, tilt ze zichzelf naar een almaar hoger niveau in haar sport. Een dikke maand geleden behaalde ze, na hard trainen, onverwacht brons op het EK in het Bulgaarse Sofia en ook heeft ze zich gekwalificeerd voor de wereldkampioenschappen in Bahrein. “Ik ga 200 procent voor mijn nieuwe uitdaging”, zegt ze. “Ik wil zo ver mogelijk geraken.”
Ilke (26) is afkomstig uit Torhout, waar ze in de Zeeweg is opgegroeid als dochter van Geert Lagrou (62) en Patsy Malfait (64). Nu woont ze met haar vriend in Knesselare en werkt als kinesitherapeut in Melle bij Gent. Sinds anderhalf jaar combineert ze haar job met een hobby die zowat al haar vrije tijd opslorpt: olympisch gewichtheffen. Ze doet zowel aan snatch (trekken) als clean & jerk (stoten). Voorheen heeft ze jarenlang in de atletiek hamerslingeren beoefend, maar dat staat nu op een laag pitje. “Ik heb ervoor gekozen om het gewichtheffen op nummer één te zetten.”
De switch gemaakt
Toen Ilke 5 jaar was, is ze met atletiek begonnen. “Ik heb van zowat alle disciplines binnen die sport geproefd”, vertelt ze. “Na verloop van tijd kwam ik in de meerkamp terecht en uiteindelijk in de werpnummers, met de nadruk op het hamerslingeren. De laatste jaren merkte ik echter dat mijn prestaties begonnen te stagneren. Ik stak er nog altijd veel tijd en energie in, maar kreeg er onvoldoende voor terug. Dus begon ik naar iets nieuws uit te kijken. In functie van het hamerslingeren deed ik al wat gewichtheffen en vond dat superleuk. Ik voelde ook dat ik er een zekere aanleg voor had. In september 2022 heb ik dan besloten om de switch te maken naar het gewichtheffen. Ik wou het me niet beklagen het nooit geprobeerd te hebben. Ik ben heel blij dat ik deze uitdaging ben aangegaan. Tot op vandaag heb ik er nog geen seconde spijt van gehad.”
Succes in Bulgarije
“Ik ben nu ongeveer anderhalf jaar bezig met gewichtheffen, dus ben ik eigenlijk nog de basis aan het leren. Toch presteer ik al vrij goed, wat me plezier doet. In het begin was mijn snatch een stuk beter dan mijn jerk. Maar ondertussen zitten ze ongeveer op hetzelfde niveau, met nog een licht voordeel voor de snatch. Mijn grootste troef is mijn kracht. Aangezien ik vrij sterk ben in mijn benen, voelen de gewichten relatief lichter aan. Ik kan nog de grootste progressie maken inzake techniek. Als ik die helemaal op punt krijg, zou er nog veel mogelijk moeten zijn. Mijn coaches zijn heel benieuwd naar wat de toekomst voor mij zal brengen.”
“Brons op het EK was een hoogtepunt”
“Half februari heb ik mogen deelnemen aan de Europese kampioenschappen in Sofia, de hoofdstad van Bulgarije. Ik trad er aan in de gewichtsklasse tot 81 kg. Op zich was ik al heel blij daar te mogen staan, maar ik veroverde zowaar brons, een absoluut hoogtepunt. Die bronzen medaille had ik zeker niet verwacht, maar stiekem droom je daar natuurlijk wel van. Je hoopt altijd om goed te kunnen presteren.”
“Sinds ik met gewichtheffen begonnen ben, train ik minstens vijfmaal per week in sessies van ongeveer drie uur. In combinatie met een voltijdse job is dat zwaar. Ik hou weinig ruimte over voor andere zaken. Elke training probeer ik sowieso het beste van mezelf te geven en er tegelijk dik van te genieten. Ik ben aangesloten bij Olympic Gent, de club waarin ik deskundig begeleid word door mijn coaches Tom Goegebuer en Bieke Vandenabeele.”
Olympische Spelen 2028
Ilke heeft zich kunnen kwalificeren voor de wereldkampioenschappen die in december in Bahrein plaatsvinden, de kleine eilandstaat in de Perzische Golf. “Dat is voor 2024 mijn hoofddoel”, zegt ze. “Tussendoor neem ik ongeveer maandelijks deel aan een wedstrijd in binnen- of buitenland. Op termijn probeer ik verder door te groeien en de beste versie van mezelf te laten zien op de volgende EK’s en WK’s. De kers op de taart zou de Olympische Spelen van 2028 in Los Angeles kunnen zijn. Daar naartoe mogen, is een grote droom.”
In jezelf geloven
Het leukste aan gewichtheffen? Ilke: “De combinatie van fysieke en mentale uitdaging. Op fysiek vlak heb je veel techniek, kracht en explosiviteit nodig en daar kan ik me goed in uitleven. Maar ook het mentale aspect spreekt me sterk aan. Het feit dat je voor de volle 100 procent in jezelf moet geloven op het moment dat je voor de gewichthefbar staat, maakt het allemaal erg spannend. Als je ook maar één seconde twijfelt als je moet heffen, is je kans al verloren: het zal niet lukken. Je moet dus volledig overtuigd zijn van jezelf en er helemaal voor gaan.”
