Hoe zou Niels Van Zandweghe zich momenteel voelen? We vragen het ons al enkele dagen af. Voor de leken onder u: Van Zandweghe is een 24-jarige roeier uit Brugge. Een heel goeie zelfs. Wereldkampioen bij de U23 in 2016. Daarna samen met Tim Brys – u kent hem wel, de revelatie van De Container Cup – vierde op een EK, derde op een WK en eindwinnaar van de Wereldbeker bij de lichtgewichten. Kortom: medaillekandidaten in Tokio 2020, de 32ste editie van de Olympische Spelen die vandaag in Japan normaal van start moest gaan.
Dat is toch net heel even anders uitgedraaid. Tokio 2020 werd om de welbekende redenen uitgesteld. Meteen ook de tweede keer in vier jaar tijd dat Van Zandweghe en Brys de Spelen door de neus geboord zagen. Het duo plaatste zich in 2016 ook al voor Rio, maar omdat ons land maar één roeiboot mocht afvaardigen, kreeg alleen Hannes Obreno een ticket. Zuur. Bijzonder zuur.
Van Zandweghe en Brys zagen in 2016 de Spelen in Rio ook al door de neus geboord
Dan maar focus op Tokio 2021. In eerste instantie leek dat vooral voor de West-Vlaming een geluk bij een ongeluk te zijn. Door een stressreactie op de ribben – een gevolg van een verkeerde trainingsmethode opgelegd door de toenmalige hoofdcoach van de Belgische roeiers – zou Van Zandweghe deze zomer nooit zijn beste niveau gehaald hebben. Maar de onzekerheid knaagt. Het coronavirus wakkert weer aan en slechts 23,9 procent van de Japanners is momenteel voorstander om de Spelen in Tokio te laten plaatsvinden. Ze vrezen dat het virus in juli 2021 nog niet onder controle zal zijn. Eerlijk? Wij vrezen daar ook voor. In Rio namen liefst 205 landen deel. Van Afghanistan over Botswana, Djibouti, Nicaragua en Tadzjikistan naar Zwitserland. De hele wereld dus. Hoe kan men straks in godsnaam coronavrije Spelen garanderen?
Raymond Van Paemel, de trainer van Europees marathonkampioen Koen Naert, verwoordde het deze week perfect: “Zolang er geen vaccin is, zie ik het ook voor Tokio 2021 somber in.” We moesten spontaan aan Van Zandweghe denken. U moet weten: maatje Brys schakelt na volgende zomer sowieso over naar een hogere gewichtsklasse en bovendien liggen er bij het IOC concrete plannen op tafel om roeien voor lichtgewichten van het olympisch programma te halen. Parijs 2024 lijkt dus geen optie.
Misschien ziet Van Zandweghe drie keer in vijf jaar tijd een jeugddroom de mist ingaan. Maar stel je voor: toch Tokio 2021, toch een medaille en dan meteen au revoir…. Hoeveel stress kan een topsporter verdragen?
Reageren? tom.vandenbussche@kw.be
