Drie leden van Triatlon Team Roeselare lopen WK Ironman uit in Frankrijk: “Aan de finish lagen deelnemers aan de baxter”

Teamgenoten Anton Vanhee (31) uit Meulebeke, Patriek Van Bruaene (39) uit Roeselare en Stefaan Huyghe (53) uit Roeselare hebben afgelopen weekend een indrukwekkende prestatie neergezet in het Franse Nice. Ze namen er niet alleen deel aan het loodzware WK Ironman, ze kwamen ook alle drie met een medaille terug naar huis. Nochtans was het door de hitte een loodzware editie.

“Het was er steeds boven de dertig graden, terwijl we tijdens het fietsen 2.400 hoogtemeter moesten overwinnen”, zegt Anton. Net als Patriek en Stefaan is hij actief bij het Roeselaarse Triatlon Team. Het WK was pas de vierde volledige triatlon waar hij aan deelnam. “Bovendien was een wetsuit tijdens het zwemmen niet toegestaan omdat het water warmer was dan 24,5 graden (alleen onder die temperatuur is een wetsuit toegelaten – red.). De route was fantastisch mooi, maar ook loodzwaar. Op het einde kreeg ik helemaal niets meer binnen, behalve af en toe een klein slokje cola.” Het belette hem niet om in een erg indrukwekkende tijd van 9 uur en 52 minuten te finishen, waarmee Anton zelfs de derde Belg over de meet was.

(lees verder onder de foto)

“Ik heb verschillende ambulances gezien, terwijl er aan de finish zelfs mensen aan een baxter hingen”, gaat Stefaan Huyghe verder. Hij legde de 3,8 kilometer zwemmen, 180 kilometer wielrennen en 42 kilometer lopen af in 11 uur en 57 minuten. Stefaan is de oudste van het stel, maar heeft ook het meeste ervaring onder de gordel. “Ik ben in 2011 gestart en sindsdien heb ik de microbe stevig te pakken”, vertelt hij. “Nice was zelfs mijn vierde triatlon in dertien maanden. Maar elke triatlon is anders en om een goeie wedstrijd te doen moeten alle puzzelstukjes op de juiste manier in elkaar vallen. Zoals in Frankfurt. In Nice had ik net zoals in het Zwitserse Thun, waar ik samen met Patriek aan deelnam, spijtig genoeg terug last van mijn maag. In Zwitserland heb ik moeten opgeven, maar dit keer heb ik heel bewust mijn krachten gedoseerd en haalde het, ondanks de pijn. Van opgeven zou ik mijn leven lang spijt gehad hebben.”

“In Zwitserland heb ik moeten opgeven, maar dit keer heb ik heel bewust mijn krachten gedoseerd en haalde het, ondanks de pijn”

De Ironman blijft verbonden met het idyllische Hawai, maar omdat het eiland stilaan verzadigd raakt door de populariteit van de sport, besloot de organisatie om het WK voor mannen en vrouwen op te splitsen en het kampioenschap alternerend te organiseren tussen Nice en Hawai. Daarom vond het WK voor de mannen dit keer in Nice plaats. Het werd een loodzware editie. Ruim 2.200 man stond aan de start. Minder dan 2.000 haalden de finish. Zelfs Pieter Heemeryck, de enige Belgische prof die deelnam, finishte niet. Maar het trio uit Roeselare deed dat wel.

(lees verder onder de foto)

Ook Patriek Van Bruaene finishte. Hij deed het in 13 uur en 23 minuten. “Ik ben niet zo’n goede zwemmer, terwijl ik de zwaartekracht ook wat tegen heb”, lacht hij. “Maar de ontlading als je over de meet komt is enorm. En natuurlijk is het afzien. Maar dat hoort er bij. Op een bepaald moment wordt het mentaal ook lastig. Dan begin je te kraken en vraag je je af waar je in godsnaam mee bezig bent en waarom je het doet. Maar dan is het een kwestie van doorzetten en je gedachten te verzetten, op positieve dingen. Mijn echtgenote was mee naar Nice, terwijl Anton ook zijn vriendin en enkele vrienden mee had. Iedereen heeft ons samen gesteund en daar zijn we dankbaar voor.”

Het kriebelt weer

“Anderzijds was de druk dit keer wel minder dan in Frankfurt. Daar was onze tijd belangrijk om een ticket voor het WK te bemachtigen. Nu was er geen hoger doel, dus kon je wel wat meer je tijd nemen om te genieten van de ervaring op zich. Of we volgend jaar ook meedoen aan de Ironman? Meteen na het WK had ik wellicht gezegd van niet, maar eerlijk gezegd begint het alweer te kriebelen.”