Dirk Crois: “Nog eens Brugse roeimedaille? Graag!”
Zit er toverdrank in het Brugse water? Wie de deelnemerslijsten van de Olympische Spelen bekijkt, zou het bijna geloven. Heel wat Brugse roeiers wisten zich de afgelopen 40 jaar voor de Spelen te plaatsen, met de medailles van Dirk Crois, Pierre-Marie De Loof en Ann Haesebrouck als hoogtepunten. Treedt Niels Van Zandweghe straks in hun voetsporen? We vragen het aan Dirk Crois, ervaringsdeskundige die zelf vijf Olympische Spelen vanop de eerste rij meemaakte.
In 1984 beleefde Bruggeling Dirk Crois (60) het hoogtepunt van zijn roeicarrière. Op amper 23-jarige leeftijd roeide hij samen met stadsgenoot Pierre-Marie De Loof, toen twintig jaar jong, naar zilver in Los Angeles. Dirk zou uiteindelijk driemaal deelnemen aan de Olympische Spelen en keerde ook als coach nog tweemaal terug. Eén keertje als bondscoach met Tim Maeyens en vijf jaar geleden als begeleider van Hannes Obreno. Hij is bijgevolg dé ervaringsdeskundige wat betreft roeien op de Olympische Spelen. Voor 1984 was het overigens 32 jaar geleden dat België nog een medaille haalde in het roeien. Bij de mannen is het inmiddels alweer 37 jaar geleden, bij de vrouwen pakte de Antwerpse Annelies Bredael in 1992 als laatste een medaille.
“Als je zo vaak met roeien bezig bent, sta je daar eigenlijk nauwelijks bij stil. Maar het lijstje Brugse deelnemers is inderdaad echt wel indrukwekkend, het verrast me”, moet ook Dirk Crois toegeven. “De reden? Ik denk alvast niet dat er iets speciaals in het Brugse water zit. Laat het ons houden op een goede combinatie van West-Vlaamse koppigheid en Brugse zottigheid . Vooral op de momenten dat het moet. Met de snelste tijd op training win je nu eenmaal geen wedstrijden.”
Afscheid als coach
Hoewel hij in Tokio niet aanwezig zal zijn, is Dirk Crois toch aan zijn allerlaatste kunstje als roeicoach bezig. Hij stoomde Tristan Vandenbussche (20) klaar voor het WK U23, dat plaatsvindt van 7 tot 11 juli in Tsjechië, maar houdt er dan definitief mee op. “Ik zit al van 1974 in het roeien en dus is het wel eens tijd voor andere interesses en vooral het gezinsleven”, weet Dirk. “Je mag niet onderschatten hoe vaak je van huis weg bent. Roeien was zowat altijd de rode draad in mijn leven. Eigenlijk ben ik al een keertje gestopt, maar ik ben heel blij dat ik toen terugkwam op die beslissing en met Hannes Obreno in Rio nog een topervaring meemaakte.”
“Met Tristan hoop ik nu op een afscheid in schoonheid, want de voorbije winter was voor mij eigenlijk een teleurstelling. Als coach bij de Vlaamse Roeiliga begeleidde ik namelijk de zwaargewichten. Het feit dat we geen zwaargewichtploeg voor de Spelen konden kwalificeren – hoewel we een extra jaar de tijd hadden – valt me dan ook zwaar. Stiekem had ik gehoopt om niet op vijf, maar zeven Olympische Spelen te stranden, met ook nog Tokio 2021 en Parijs 2024. Het is echter mooi geweest.”
Over Van Zandweghe
Van de huidige olympiër Niels Van Zandweghe is Dirk Crois geen coach, maar het spreekt voor zich dat hij ook de prestaties van zijn jonge stadsgenoot op de voet volgt. “Ik lees overal dat Niels en zijn roeipartner Tim Brys zichzelf outsiders noemen, maar ik zie hen toch zeker een rol spelen. Ze zijn héél competitief en het klikt enorm goed. Ze laten ook niets aan het toeval toe door tijdig te vertrekken en zo te acclimatiseren in het warme Tokio. Natuurlijk wil ik hen niet onnodig druk opleggen, maar voor het Belgische roeien zou het toch heel mooi zijn als ze nog eens een medaille halen. En het is ook een beetje nu of nooit, aangezien de lichtgewichten na 2024 van de Spelen dreigen te verdwijnen. Bij de lichtgewichten strijd je toch meer met gelijke wapens dan bij de zwaargewichten, waar de lichaamsbouw gewoon erg belangrijk is. Om daar te scoren op het hoogste niveau hebben we momenteel niet de juiste profielen in België.”
“Ook mentaal zijn Niels en Tim overigens erg sterk, dat hebben ze vijf jaar geleden bewezen. Toen mocht België maar één roeiboot afvaardigen, terwijl ook zij zich eigenlijk konden plaatsen, naast Hannes Obreno. Natuurlijk was er ontgoocheling, maar zij hebben toch de knop kunnen omdraaien en bleven goeie resultaten neerzetten. Dat Tim na de Spelen wil overstappen naar de zwaargewichten – om niet meer constant dat gewicht onder controle te moeten houden – zal volgens mij niet meespelen. Volle focus op de wedstrijd in Tokio nu!”
Brugse roeiers op de Olympische Spelen
Het lijstje Bruggelingen dat de voorbije vier decennia op de Olympische Spelen roeide, oogt ronduit indrukwekkend. We nemen u even mee in de geschiedenis. Dirk Crois en Pierre-Marie De Loof , toen nog piepjong, pakten samen zilver in Los Angeles 1984. De Loof moest daarna noodgedwongen stoppe met een hernia, Crois nam nog tweemaal deel: in Seoel 1988 solo, in Barcelona 1992 in een dubbelvier met streekgenoten Tom Symoens en Wim Van Belleghem .
Ook bij de dames was er succes in 1984, met brons voor Ann Haesebrouck . Zij nam ook deel in Seoel, in een dubbelvier met Marie-Anne Vandermoere , en in Barcelona in een lichte dubbeltwee. Symoens roeide ook in Atlanta 1996, ditmaal in een dubbeltwee met Oostendenaar Björn Hendrickx . Daarna volgden Justin Gevaert en Wouter Van der Fraenen in Athene 2004, waar ook Tim Maeyens zijn eerste van drie olympiades afwerkte. De skiffeur werd zesde in Athene, vier jaar later vierde in Peking en in 2012 twaalfde in Londen.
Ook de voorbije jaren blijft de Brugse roeitraditie sterk aanwezig. Hannes Obreno werd in Rio de Janeiro 2016 vierde op de skiff, maar moest daarna stoppen met gezondheidsproblemen. Met Pierre De Loof – zoon van – greep één mogelijke opvolger naast de kwalificatie voor Tokio 2021, terwijl Niels Van Zandweghe zich wel voor deze Spelen kwalificeerde en er met Tibo Vyvey en Tristan Vandenbussche nog piepjonge toptalenten staan te trappelen. De (nabije) toekomst van de Brugse roeiers lijkt verzekerd.
Olympische Spelen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier