20 april moet een hoogdag worden voor Delfine Persoon en de Belgische bokssport. Dan bekampt ze namelijk de Argentijnse Erica Anabella Farias, bijgenaamd La Pantera.
Woensdagavond vond in de burelen van Degroote Trucks en Trailers van organisator en sponsor Paul Degroote het laatste persmoment plaats voor de kamp van 20 april. Vanaf nu wil Delfine Persoon zich ten volle kunnen concentreren op haar kamp voor haar vierde wereldtitel, de WBC-titel (World Boxing Council). Eerder veroverde de drievoudig wereldkampioene al de WIBF-, WBF- en WIBA-titel.
“Boksen zoals ik gewend ben”
Organisator Paul Degroote nam als eerste het woord. “Dit is de kamp waar iedereen naar uitkijkt. Die voor de laatste en meest begeerde wereld: WBC bij de Lightweights. De kamp tussen Delfine en Erica kreeg 5 sterren op BoxRec. Dat is het hoogst haalbare en dat bewijst dat deze kamp van absolute top is bij de vrouwen. Voor beide vrouwen staat heel veel op het spel: wie is namelijk de beste vrouwelijke bokser ter wereld bij de Lightweights?”
Dat weten we dus normaal gezien op Paaszondag 20 april. Dan kampt Delfine Persoon in sporthal De Zwaluw in Zwevezele voor haar vierde wereldtitel. Ze oogt alvast ontspannen aan de zijde van Paul Degroote. Ze verwacht zich wel aan een verdedigende tegenstander. “Erica heeft een sluwe stijl. Een beetje anti-boksen zelfs: de tegenstander vastnemen om met zo weinig mogelijk werk de kamp toch te kunnen binnenhalen. Dat is het tegenovergestelde van mij”, vertelt Persoon. Ze zal zich alvast niet aanpassen aan de tegenstandster. “Het is niet de bedoeling dat je zelf je stijl verandert. Ik denk dat het best is voor mij dat ik mijn eigen stijl blijf boksen en dat zij zich zal moeten aanpassen aan mij. Als ik wil winnen moet ik tonen dat ik sterk ben en boksen zoals ik gewend ben.”
Hoogst haalbare
“Die wereldtitel zou de kers op de taart zijn voor mijn sportcarrière. Dat is het hoogst haalbare in de bokssport. Ik ben eigenlijk begonnen met de bokssport om mijn conditie terug op peil te brengen. Na mijn judocarrière viel ik in een gat. Elke dag trainen en dan opeens niets meer doen. Dan zoek je een nieuwe uitdaging en die vond ik in de bokssport.”
Ondertussen is ze al een Europese en drie wereldtitels rijker. Het leverde haar echter geen nominatie op voor Sportvrouw van het Jaar. “We doen het niet meer voor die verkiezing”, sneert Delfine richting de organisatie van de verkiezing. “We doen het voor onszelf, voor de gemeentes Zwevezele en Lichtervelde, voor de boksclub, voor de sponsor en eigenlijk voor de entourage rond mij. Die verkiezing, ik geloof er niet meer in. De geloofwaardigheid is weg.”
Wat als ze dat hoogst haalbare heeft bereikt, die wereldtitel bij de WBC? “We zijn eerst bezig met deze kamp. Halen we die binnen, dan kunnen we hem nog altijd verdedigen en is er nog altijd een gewichtsklasse hoger of lager. We kunnen nog alle kanten uit. Maar eerst voetjes op de grond en die kamp”, besluit ze de glimlach.
(BV)
