Brugse roeier Tibo Vyvey na trombose terug op het water

© (Foto ACR)
Redactie KW

Tibo Vyvey (Kon. Roeivereniging Brugge) nam eind juli aan het WK U23 in het Italiaanse Varese deel. De Bruggeling kon in lichte skiff op weg naar de finale de snelste tijd van alle deelnemers neerzetten en was één van de favorieten voor het goud. Anderhalf uur na zijn halve finale werd hij echter onwel en verloor hij het bewustzijn. De diagnose wees uit dat het om een trombose ging.

Tibo miste zo misschien een medaille of een wereldtitel en later in eigen land wellicht een Europese titel. Na een revalidatie en drie maanden rust nam hij begin november opnieuw plaats in de boot. “Het was toch even wennen”, doet Vyvey zijn verhaal. “Sinds ik begon te roeien was dit de langste periode dat ik niet in de boot zat. Ik had het toch wel gemist. Het deed veel deugd om terug het gevoel met het water te hebben. Niet snel of hard. Maar toch aanpassen. Ook om opnieuw zo laag te zitten, want de weken ervoor fietste ik geregeld met de andere roeiers van de club mee.”

Technisch viel het mee. Skiff geeft toch een zwaarder gevoel dan een lichte dubbel?

“Voor de komende Olympische Spelen in Parijs moet het in lichte dubbel zijn. In skiff wordt er niet geroeid. Dat is heel jammer. Maar ik kijk er toch naar uit om weer met Niels Van Zandweghe en Marlon Colpaert te trainen.”

Je kreeg groen licht van de dokters, mits je met bepaalde zaken rekening houdt?

“Het blijft voorlopig beperkt, met twee keer tien kilometer roeien per week. Ik probeer die dagen wat te spreiden. Eén keer in het weekend en één keer in de week. We zien hoe dit evolueert, want de klonter is nog niet helemaal verdwenen. Er is nog een klein restje. Rustig roeien mag. Alsook fietsen, lopen en crosstrainingen doen. Zij het binnen een lage hartslag. Dat is na inspanningstesten bepaald. Intensief is het nog niet, maar er zit progressie in. Het is sowieso de basisconditie die in de winter wordt gelegd. In die zin is het wel goed dat ik op een lage hartslag moet trainen. Mijn belangrijkste parameter is nu de hoofdpijn. Van zodra ik die pijn aanvoel moet ik stoppen.”

Je wordt nauwgezet medisch verder opgevolgd?

“Ik breng elke week verslag uit bij Jan Bourgois van de UGent. Hoe de trainingen zijn verlopen. Jan is een goede fysioloog. Ik heb enorm veel steun aan hem. Hij was vorig jaar voor even bondscoach en zetelt verder in de topsportcommissie van het roeien. In het verleden heeft hij zelf veel geroeid, trainingen gegeven en Olympische roeiers begeleid. Hij weet waar hij mee bezig is en hoopt dat het tegen het WK volgend jaar, de kwalificatie voor de Spelen, allemaal in orde zal zijn. Dat ik opnieuw op topniveau ben.”

Hoe heb je die voorbije maanden doorgebracht?

“Het was bijzonder zwaar. Ik heb veel kunnen helpen binnen de club en was daarom wel blij dat ik niet volledig van het roeien afgezonderd werd. Ik kon met velen contact houden, kreeg de nodige steun. Ook van mijn coach Piet Graus. Onze band is na wat er gebeurd is nog sterker geworden. Die steun van de mensen rondom mij was nodig, zeker bij het EK in Hazewinkel toen ik moest vernemen hoe de anderen roeiden en horen wie er won. Ik had er kunnen staan. Op zich is het goed gegaan en kreeg ik begeleiding van sportpsychologe Els Snauwaert. Ook zij heeft mij heel goed opgevolgd.”

Je haalt het aan. Je kon Europees en ervoor misschien wereldkampioen worden.

“Ik heb daar al veel over nagedacht. Hoe het zonder dat voorval zou geweest zijn. Zeker na het WK. In mijn laatste jaar bij de beloften. Jammer dat ik dat niet in schoonheid kon beëindigen. Maar ik zie ook het positieve erin. Ik had nu drie maanden rust. Misschien niet slecht richting Parijs. Na dit seizoen nog twee jaar extra erbij zou misschien teveel geweest zijn. Die rust, ook voor mijn lichaam, heb ik in die zin goed kunnen gebruiken, zodat ik er binnenkort hopelijk weer voluit kan tegenaan gaan.”

Stap je nu met een ander gevoel de boot in, dan voor het WK?

“Absoluut. Enerzijds is het om rustig te roeien. Om die ervaring terug te krijgen en ergens wel een beetje meer oplettend voor die hoofdpijn of enige signalen die zouden aantonen dat het niet de goede richting uitgaat. In juli had ik bijna de ganse maand hoofdpijn, met ups en downs. Toen dacht ik er niet aan dat het om zoiets ergs of een bloedklonter kon gaan. Ik wilde gewoon doortrainen en zien hoe het vorderde.”

In hoever wil je je lichaam nu heropbouwen?

“Vooral conditioneel. Ook kracht. Mijn spiermassa is heel erg verminderd. Dat moet ik nu rustig opbouwen, zij het zonder krachttrainingen. Er is nog een lange weg te gaan. Mijn streefdatum is januari om weer met het nationale team te trainen. Ook in dubbel. Het doel is vooral om tegen de wereldbeker in Luzern, in de tweede week van juli volgend jaar, weer op niveau te zijn. Zodat we ons daar in functie van het WK of het kwalificatietornooi kunnen meten.”

Op 19 november is er het clubkampioenschap van de KRB en het BK indoorroeien. Je kon daar altijd goede cijfers voorleggen.

“Ik behaalde er reeds twee nationale titels. Maar het OBIC is niet echt mijn favoriet. Op de ergometer. Dit is niet het leukste wat er binnen het roeien is. Ter vergelijking: Marlon en Niels komen bijvoorbeeld op een ergometer dichter bij me dan op het water. De dag erna is er de wedstrijd op het Netekanaal. Jammer dat ik daar niet kan meedoen. Omdat ik die lange afstanden toch elke keer goed verteer en ik er de laatste jaren mooie resultaten behaalde.”

Vorig jaar was je daar sneller dan ook Tim Brys en Ward Lemmelijn, als zwaargewichten. Bij de lichtgewichten zijn jullie ondertussen met vijf in het project.

“Naast mezelf, Niels en Marlon zijn er de Gentenaars Mil Blommaert en Savin Rodenburg als Europees kampioen in de lichte dubbel bij de U23. We zullen zien hoe het loopt. Een grote groep om mee te starten is beter. Om te zien wie ervoor in aanmerking komt. De andere coaches zien het goed in dat ik een boot zal zitten. Ik hoop dat ook, als ik uiteraard terug op mijn niveau geraak. We zullen afwisselend met elkaar roeien om te zien wie de snelste boot vormt. Is dat zonder mij zal ik dat ook aanvaarden. Het is nog altijd de snelste boot die naar de Spelen mag.” (ACR)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier