Tristan Vandenbussche (BTR) zorgde op het WK U23 voor een historisch moment. Samen met Gentenaar Aaron Andries behaalde hij in een zware dubbeltwee de wereldtitel. Het is de eerste Belgische boot ooit die wereldkampioen wordt in een olympisch nummer. Het duo traint nog maar drie maanden samen en wordt gezien als een wissel voor de toekomst.
Bij Tristan Vandenbussche staat er na een drukke periode een week rust gepland. Al gaat hij thuis in de brouwerij werken: leveren, bestellingen klaarzetten of bottelen. “Niet zozeer brouwen.”, vertelt hij. “Dit laat ik aan mijn papa en mijn twee jaar jongere broer Florian over. Hij studeert voedingstechnieken met de bedoeling om goed te brouwen.”
“Elke ochtend probeer ik toch iets van training te doen, om mezelf verder te onderhouden, want het seizoen is nog niet gedaan. ‘s Avonds heb ik met wat vrienden afgesproken om eens een stapje te zetten. Dat lukt anders nooit.”
Je gaf het al aan, je vader is huisbrouwer van het bier Fort Lapin. Welke van de 13 soorten geniet je voorkeur?
“Als ik thuis ben en mijn papa is bezig, vraagt hij wel eens om te ruiken of te proeven. Bruin bier drink ik niet zo graag. Geef mij maar de Tripel van 8 procent, ons eerste bier dat werd gebrouwen. Dit smaakt lekker en gaat gemakkelijk binnen.”
Vanaf volgende week gaat het dan richting EK U23, in september in eigen land?
“In Hazewinkel. Het is dichtbij. Dat maakt het tof. Het zou mooi zijn mochten we ook daar de titel grijpen. Er doen geen andere boten mee dan op het WK. In normale omstandigheden zijn we favoriet. Om daarna onze limieten bij de elite af te tasten.”
Toen je met Aaron voor dit nieuwe project in de boot stapte, schoof je jullie al naar voor als favoriet voor de wereldtitel.
“Ik zat voordien nooit in een ploegboot. Aan onze tijd samen kon je vanaf begin af aan zien dat we snel waren. Tijdens de eerste wereldbekers bij de profs werden we als jongste duo negende en zevende. We vormden de snelste belofteploeg, onverwacht. Voor Aaron is het zijn eerste jaar bij de ‘groten’. Voor mij is het pas mijn derde jaar. Het werd van meet af aan al duidelijk dat we favoriet waren. Met Aaron heb ik de scenario’s overlopen en besproken. Anderen zouden vlugger starten om toch maar proberen te winnen. We wisten dat als we halfweg goed lagen, dat het kon, want ons tweede racedeel is sneller.”
In welke zin zijn jullie complementair?
“Ons bladwerk is steeds hetzelfde, ondanks dat ons lichaam anders is. Aaron heeft een goede techniek. Ik ben krachtiger en zit achterin om hem te ondersteunen. Aaron is tijdens wedstrijden van veel zaken sneller onder de indruk. Hij heeft gemakkelijk stress. Ik ben iets rustiger en kan hem in de boot voor of tijdens de wedstrijd ietwat kalmeren.”
Jullie knalprestatie was deels ook voor Tibo Vyvey, die in het ziekenhuis werd opgenomen?
“Ik ken Tibo als van jongs af. Hij woonde niet zo ver van mij. We zaten als kleuter samen in de crèche. Er is een wederzijds respect. We zijn beiden stille, ingetogen roeiers. Tibo doet alles voor zijn sport. In het ziekenhuis heb ik hem meteen enkele berichtjes gestuurd en na onze titel die tevens voor hem was.”
Wat is de rol van Evelien Ameel als jullie coach?
“Zij was al mijn trainer in skiff. In dubbel werd ze ons tevens toegewezen. Aaron en ik hebben een goede band met haar. Ze is een goede vriendin. Ik kan veel bij haar kwijt. Iets wat ik nodig heb. Ik ben niet echt iemand die over mijn leven of gewoontes praat. Evelien is er bijna elke training. Naast haar werk probeert ze tijd voor ons te maken. En motiveert ze ons om te trainen.”
Vormt die wereldtitel nu een optie voor deelname aan de Spelen in Parijs?
“Het zit sowieso in ons achterhoofd. We weten hoe goed we zijn. Tegen de profs hebben we dit al laten zien. We zijn nog jong, roeien nog niet lang samen. Fysiek en technisch kunnen we alleen maar verbeteren. Hopelijk laten ze ons in die dubbel, zetten ze ons project verder en wie weet volgt er voor ons beiden na Parijs nog meer. 2024 in dubbel is sowieso ons doel. Volgend jaar vinden de selecties plaats.”
Als prille tiener was je een groot tennistalent. Je verloor de Vlaamse titel van … Charles De Ketelaere?
“Charles was lid van de Witte Beer, ik tenniste in Brughia en tussendoor even in ’t Vijverhof. We waren beiden acht. Op dat moment was het eigenlijk zot dat wij bij de negenjarigen in de finale stonden. We speelden vaak tegen elkaar. Toffe wedstrijden, ook in interclub waarin we beiden evenveel wonnen. We reden samen, met ook Vic Seurynck, naar de trainingen topsport in Wilrijk of naar de Koddaert in Torhout. TV kijk ik bijna nooit. Het transfernieuws van Charles werd voor mij groots toen ik tijdens het WK in Italië een krant zag passeren met zijn foto op de voorpagina.”
Je bent net als Charles 21. Na je actieve carrière als roeier, welke richting gaat het voor jou dan uit?
“Ik doe Sport en Bewegen in Brugge. Nu mijn tweede jaar, binnen mijn topsportstatuut is dit opgesplitst. Ik weet nog niet wat ik daarna zal doen. Sowieso iets in de sport, liefst op een hoog niveau. De focus ligt nu eerst op de Spelen. En aan een contract geraken bij Sport Vlaanderen. Dit kan met goed presteren, zij het bij de seniores. Binnen twee weken is er het EK voor seniores, waar we niet aan deelnemen omdat het voor ons te druk zou worden. Eigenlijk is dit een beetje een gemiste kans om aan een contract te geraken. Ik weet dat er uitzonderingen bestaan. Misschien ook voor ons.” (ACR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
