Bokser Yves Ngabu was even thuis in zijn Roeselare, maar trekt weer naar Sheffield waar hij zich wil klaarstomen om nog eens te schitteren in de ring. Een comeback-kamp wil hij dit jaar nog boksen, een grote kamp is voor 2022. Maar Yves heeft ook nog andere dromen. “Ik zou zo snel mogelijk nog eens naar Congo willen en er mijn grootmoeder ontmoeten.”
Yves Ngabu (32) is in het land en dat zullen de spelers van KV Kortrijk geweten hebben. Hij doceerde hen wat boksskills en gaf samen met Zico Waeytens en Aaron Dhondt (Athos Izegem) onlangs een bokstraining aan de ploeg van goede vriend Kristof D’Haene. “Ik geef af en toe training als ik het land ben”, zegt de minzame Roeselarenaar.
Als hij in het land is, verblijft Yves in Roeselare of bij zijn vriendin Agnes De Raeve. “Ik kom graag terug natuurlijk. Voor mijn vriendin, mijn familie en al mijn vrienden hier. Maar straks trek ik weer naar Sheffield waar ik me volop wil voorbereiden. Er komen belangrijke jaren aan in mijn carrière. Ik ben nu 32 en moet nu presteren. Met mijn management ( Wasserman UK, red .) heb ik al een traject uitgestippeld. Eerst wil ik een rustige comeback-kamp vechten, om weer in het ritme te geraken. Daarna wil ik weer een 50-50-gevecht, tegen een gereputeerde tegenstander dus, om vervolgens weer voor een titel te kampen.”
Eerste nederlaag
De laatste kamp van Yves dateert van 26 oktober 2019, toen hij in de O2 Arena in Londen tegen Lawrence Okolie op het canvas kwam. Het liep er in zijn 21ste profkamp ook tegen zijn eerste nederlaag. “Het is ondertussen al een tijdje geleden en ik heb het een plaats kunnen geven. Maar ik blijf erbij dat de ringrechter de kamp te snel heeft stil gelegd.” Ondertussen stoomde Okolie ook verder door. “Hij is ondertussen al wereldkampioen.”
Yves speelde ook met de gedachte om te verlagen van gewichtscategorie. Hij was houder van de Europese IBU-titel bij de cruisergewichten, maar verloor die dus aan Okolie. Het plan was om bij de lichtzwaargewichten te gaan boksen. Maar daarvoor moest hij flink afvallen. “De limiet bij de cruisergewicht ligt op bijna 91 kg, voor de lichtzwaargewichten moest ik onder de 81 kilogram geraken. Ik was al goed op weg en zat al op 85 kilogram, maar uiteindelijk zijn we van dat plan afgestapt. Ik blijf in de cruisercategorie.”
Er was een afwijkend resultaat in mijn dopingplas, maar ik was niet positief. Dat nieuws heeft België niet gehaald
In januari 2020 raakte ook bekend dat hij een positieve dopingplas zou afgelegd hebben, maar met dat nieuws wil Yves voor eens en altijd komaf maken. “Er was een afwijkend resultaat gevonden. Maar mijn management heeft dat laten onderzoeken. Ik ben nooit positief verklaard, er volgde uiteraard ook geen schorsing. Het nieuws van de ‘afwijkende’ plas werd hier opgepikt, dat ik vrij van zonden werd verklaard, haalde hier de pers niet.”
Tussen wereldtoppers
Door corona bouwde Yves ook een rustperiode in. “Ik was al jaren aan een stuk bezig, ik heb eens de tijd genomen om me eens aan het strak trainingsregime te onttrekken. Maar nu ben ik er opnieuw klaar voor. In Engeland zijn bokskampen achter gesloten deuren al langer aan de gang. Dat is daar ook rendabel door de populariteit van de sport. De kampen kunnen met tv-gelden gefinancierd worden. Zelf mochten wij in de Ingle Gym blijven trainen, we zijn ook profs. Onder de vleugels van Dominic Ingle trainen daar heel wat toppers. Heel wat van mijn boksvrienden zijn echt wereldtop.”
Het leven in Sheffield bevalt hem ook. Net als Rome is Sheffield gebouwd op zeven heuvels. “Het wordt ook ‘steal city’ ( staalstad, red.) genoemd vanwege de industrie. Maar de natuur is er erg prachtig, ik kan daar echt van genieten. Samen met de andere boksers wonen we allemaal vlakbij de gym. Mijn vriendin komt af en toe naar Engeland, maar door corona was dat niet mogelijk. Ondertussen zijn daar de maatregelen versoepeld en mijn vriendin is al gevaccineerd, omdat ze vaak helpt in het vaccinatiecentrum van Deinze. Misschien kan ze zo sneller eens naar Sheffield komen. Zelf heb ik nog geen prik gekregen, maar ik ben een beetje wantrouwig. We zien wel als het zover is.”
Premier League
Samen met zijn trainingsmaats krijgt hij een strak regime opgelegd. “Meestal trainen we twee keer per dag, het is best zwaar. Ik focus me dan ook volledig op de sport, maar in de weekends zijn we soms vrij. Ik profiteer daar dan van om Engeland wat te ontdekken. En ik ga er ook vaak naar het voetbal kijken. Sheffield is een echte boksstad, maar ook voetbal is er enorm populair. Sheffield United zakt dit seizoen wel uit de Premier League en Sheffield Wednesday staat onderin de Championship (tweede klasse, red.) . Ik heb hier ook wat vrienden die me aan tickets kunnen helpen. Door Leander Dendoncker kon ik al matchen van Wolverhampton bijwonen, maar dankzij de broer van Vincent Kompany en ook Tessa Wullaert zag ik al matchen van Manchester City, maar ook Manchester United zag ik al aan het werk. En dat koppel ik dan aan een verkenning van de stad. Chelsea is eigenlijk mijn favoriete ploeg, maar ik was het meest onder de indruk van de sfeer in de derby tussen Liverpool en Everton.”
En ook bij Yves Ngabu, die bij Club Roeselare, Winkel Sport en KSKV Zwevezele in de spits voetbalde, kietelt het nog wel eens om weer tussen de lijnen te komen. “Tuurlijk, ik hou van voetbal. Club Roeselare polste me al eens om daar te gaan spelen en er ook jeugdtrainer te worden en ook FC Gullegem belde me al. Maar het valt niet te combineren en bovendien woon ik in Engeland.”
Grote familie
Broer Fabrice is ondertussen gestopt met voetballen, jongere broer Randy speelt nog bij VV Tielt. Het was overigens door het voetbal dat de familie Ngabu in België terechtkwam. “Mijn pa is nog bekend onder zijn voetbalnaam Jean-Pierre Mbemba. Hij werd door RSC Anderlecht naar België gehaald. Hij speelde als verdediger later voor FC Roeselare en SK Deinze. Nu volgt hij vooral mijn neefjes die bij Moeskroen en Club Roeselare voetballen.”
Zelf was Yves drie jaar oud toen hij in Congo zijn familie bezocht. “Ik herinner er me niets van, maar ik zou dolgraag eens teruggaan naar Kinshasa. We hebben er nog heel veel familie. Mijn vader had wel 15 broers en zussen en mijn moeder moest niet onderdoen. Mijn grootmoeder leeft nog, ik zou haar graag eens ontmoeten”, zegt Yves, die ook nog een zus Lydie heeft.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
