Vijf jaar geleden prijkte handballer Aaron Vandewoestyne uit Roeselare tussen onze ‘Sterren van Morgen’, de meest beloftevolle sporters van de provincie. Zijn carrière bracht hem echter niet naar de Duitse competitie, zoals hij toen hoopte, maar naar Izegem. “Ik heb mijn dromen moeten bijstellen, onder meer door blessures. Maar ik ben heel gelukkig met het leven dat ik momenteel heb.”
Aaron Vandewoestyne (23) was dé West-Vlaamse handbalbelofte toen hij vijf jaar geleden deel uitmaakte van onze ‘Sterren van Morgen’. Geen foute voorspelling, want even later speelde Aaron met Sasja Hoboken in de BENE-League met de sterkste ploegen van België en Nederland. Zijn grote droom om in de sterke Duitse competitie te spelen, leek dus niet onhaalbaar. Een hardnekkige schouderblessure besliste er echter anders over.
Veel blessureleed
“Er werd ontdekt dat ik hyperlaxiteit had in mijn ene schouder, waardoor er steeds scheurtjes ontstonden. En dat werd natuurlijk niet beter door de overbelasting, want ik trainde veel en speelde ook nog in de nationale jeugdploeg”, licht Aaron zelf toe. “Het was dus een periode met veel blessureperikelen, maar toch werd er algemeen wel verwacht dat ik zou terugkeren op het hoogste niveau en misschien nog een stap hogerop zou zetten.”
Ik heb mijn sportieve dromen moeten bijstellen
“Mijn blessure zette me echter aan het denken. In die periode heb ik beseft dat andere dingen in het leven ook belangrijk zijn. Om in de BENE-League te spelen, moet je in ons land al bijna naar Limburg. Daar zijn de sterkste ploegen actief. Uiteindelijk was de conclusie dat ik dat niet meer zag zitten. Ik ben namelijk met mijn vriendin gaan samenwonen in Kortrijk en startte ook als fulltime leerkracht lichamelijke opvoeding en biologie. Het zou moeilijk geweest zijn om dat allemaal te combineren. Mijn vriendin kwam trouwens ook al ter sprake in het interview vijf jaar geleden, we zijn dus nog steeds samen!”
Nu bij HBC Izegem
“Nu ben ik bezig aan mijn derde seizoen bij Izegem. Wij spelen op het hoogste niveau onder de BENE-League”, klinkt het verder bij de geboren Roeselarenaar. “Van die keuze heb ik absoluut geen spijt. Ik speel hier samen met mijn beste vrienden, mijn broer speelt ook in de club en bovendien ben ik trainer van de 18-jarigen. Dat vind ik ook heel plezant om te doen. Handbal maakt dus nog altijd een belangrijk deel uit van mijn leven en ik probeer er zeker nog het maximale uit te halen, maar het is niet meer op hetzelfde niveau als vroeger. Met de blessure aan mijn werparm gaat het nu wel wel weer, al voel ik de naweeën van die blessure toch nog steeds.”
Vijf jaar geleden verklaarde de 18-jarige Aaron dat hij nooit uitging, nooit alcohol dronk en altijd op zijn eten lette. Is dat vijf jaar later ook nog het geval? “Euhm… Laat ons zeggen dat mijn blessure veel veranderd heeft”, lacht Aaron. “Ik heb zeker geen spijt van de keuzes die ik toen maakte en zonder die blessure leefde ik wellicht nog altijd zo. Maar nu geniet ik wel met volle teugen van het leven en zet ik mijn familie en vrienden op de eerste plaats. Misschien had ik dat eerder ook iets meer moeten doen. Ik heb mijn sportieve dromen dan wel moeten bijstellen, maar eigenlijk ben ik heel gelukkig met het leven dat ik momenteel heb.”
Sterren – Aaron VandewoestyneFout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
