Zwaar verbrand maar nog altijd vol vuur: Tom Vlamt door de pijn heen voor De Warmste Week

Tom Vanheule, vooraan, werd gedurende 50 dagen verzorgd in het brandwondencentrum UZ Gent. Samen met zijn familie wil hij hen bedanken met een actie in het kader van de warmste week. V.l.n.r. echtgenote Sylvie, broer Dieter, Delphine Ysenbaert, dochter Marie, neef Björn Vanheule, Delphine Vanwynsberghe en dochter Margo. © SLW
Stefaan Lernout

Tom Vanheule liep eind maart zware brandwonden op tijdens een etentje. Dankbaar voor de goede zorgen die het brandwondencentrum UZ Gent en de vrijwilligers van de vriendenkring hem de afgelopen maanden toedienden, organiseert hij samen met zijn vrienden ‘Tom Vlamt Erdoor’. Voetbal en lekker eten ten voordele van De Warmste Week.

Zoals zo vaak was het een gezellige avond op 30 maart, Tom Vanheule (38) was met echtgenote Sylvie, broer Dieter en schoonzus Delphine op bezoek bij goede vrienden Björn en Delphine. Op het menu: cowboysteaks. Iedereen grilt zijn steak met behulp van een minivuurpot. Wanneer Delphine haar vuurpotje bijvult, veroorzaakt dit plots een immense steekvlam. Een dom ongeluk met verschrikkelijke gevolgen voor Tom die recht tegenover haar aan tafel zat.

“In een reflex om mijn gezicht te beschermen bracht ik mijn arm naar voor met het gevolg dat mijn linkerarm en linkerhand de steekvlam opvingen”, beschrijft Tom heel nauwkeurig de gebeurtenissen van die avond. “Ik droeg een T-shirt die meteen in lichterlaaie stond. Als een brandende toorts ren ik naar buiten en hoor mijn vrouw Sylvie nog roepen dat ik mijn T-shirt moest uitdoen. Nadat Dieter het vuur op mijn lichaam bluste met een fles water, stelde ik mijn familie en vrienden gerust dat alles weer oké was.”

20-20-20 regel

De toestand leek onder controle. Niets was echter minder waar. Achteraf bleek dat ook zijn oksel en borstkas verbrand waren en Tom meerdere derdegraadsverbrandingen had opgelopen waarbij ook de zenuwen doorgebrand waren. Wat verklaart dat hij in eerste instantie weinig pijn voelde. “Sylvie is zorgkundige”, vervolgt Tom. “Ze kent de regel voor brandwonden: binnen de twintig minuten na het ongeval twintig minuten afkoelen met water van twintig graden. Terwijl ze mijn arm afspoelt merk ik dat mijn huid eraf velt. Dat was schrikken, waarop we meteen de 112 belden.”

De spoedarts stuurde Tom onmiddellijk naar het brandwondencentrum in Gent. Daar werd hij gedurende 48 uur van kop tot teen omzwachteld waarna kon vastgesteld worden hoe erg de brandwonden waren. “Ik herinner me niets meer van de eerste week“, zegt Tom.

“Na een eerste operatie hielden ze me twee dagen in kunstmatige coma en daarna onder zware pijnstillers. Uiteindelijk onderging ik twee huidtransplantaties en tweemaal een ‘release van de oksel’. Je begint namelijk littekenweefsel aan te maken onder de oksel, dat krimpt geleidelijk aan zodat de beweeglijkheid van de arm vermindert. Met als gevolg dat ze dat littekenweefsel doorknippen en er een gezond stukje huid tussen plaatsen.”

Pijnpompen en baxters

Tot 30 maart had Tom het perfecte leven op zowel professioneel, familiaal als financieel vlak. In een klap verandert je leven, niets is nog evident. In het brandwondencentrum was hij afhankelijk van pijnpompen en baxters. Hij vergeet echter niet hoe goed hij daar verzorgd is geweest.

Dat was werkelijk uitzonderlijk! Ik kreeg een enorme bewondering voor de artsen, de wondzorgcoördinators en de vrijwilligers die daar werken. De dagelijkse verzorging nam meer dan twee uur in beslag: alle verbanden eraf, het verversen van de gaasjes op de brandwonden, het voorzichtig insmeren met zalf…Onbeschrijfelijk, hoe je daar verzorgd wordt. Wat me ook opviel is dat ze steeds positief nieuws vertelden. Ze hebben me niet onmiddellijk de volledige waarheid verteld, ze hebben me niet gezegd dat ik huidtransplantaties zou krijgen of een jaar met drukkledij zou rondlopen. Wel kwamen die berichten met mondjesmaat. En steeds op positieve wijze.”

Vingers rechttrekken

Op 12 mei mocht Tom naar huis. Dan begint het pas: de verzorging, de kine, de strakke kledij die op zijn lichaam drukt en het nietsdoen. “Ik was niet ziek maar kon niks uitrichten, een hele dag stil thuiszitten dat is niets voor mij. Dan nog in zo’n verschrikkelijk hete zomer. Gelukkig werk ik sinds augustus terug progressief bij mijn werkgever, de Glascentrale in Wevelgem, en heb ik toch iets omhanden. Iedere dag is weer een strijd, iedere morgen mijn vingers rechttrekken, iedere dag mijn arm strekken tot mijn huid weer in de plooi trekt, iedere dag weer de repetitieve oefeningen bij de kine.”

Volledig herstellen zal Tom wellicht nooit, hij neemt zijn drukhandschoen af en toont zijn brandwonden die lopen van zijn arm tot zijn borstkas. Ook zijn bovenlichaam zit in een drukverband. Dat kostuum dat zich vast rond hem snoert draagt hij gedurende 23 uren per dag. Maar hij geeft niet op. Zijn gezin en vrienden zijn heel dankbaar voor de goede zorgen die hij kreeg. Samen hebben ze dan ook een actie opgezet ten voordele van Vriendenkring van Brandwondenpatiënten van het UZ Gent.

Voetbal en stoverij

Omdat Tom en zijn gezin in het Brandwondencentrum zo goed werden opgevangen, willen ze iets terugdoen voor de vzw Vrienden brandwondenpatiënten van het UZ Gent. Die krijgt geen enkele subsidie en toch leveren de vrijwilligers fantastisch werk, weet Tom. “Al bij al heb ik geluk gehad, sommige slachtoffers zijn voor 75 procent verbrand, vaak in hun gezicht. Voor die mensen is het niet evident om naar buiten te komen. Wel, die vzw neemt ze op sleeptouw. Ze huren eens een zwembad af. Ze gaan samen op weekend, ze organiseren een wandeltocht onder lotgenoten. Ook tijdens het verblijf in het brandwondencentrum zorgen ze voor je: je krijgt de krant bezorgd, er is een ontvangstruimte met een salon, een TV en keuken.” Na een brainstorm met gezin en vrienden besloten ze om een gezellige avond te organiseren waarin voetbal en lekker eten centraal staan. “Er lopen twee rode draden door ons leven”, verklaart Tom. “Enerzijds is dat voetbal: ik speelde gedurende vijftien jaar bij verschillende provinciale ploegen: RC Lauwe, Geluveld, Moorsele… Anderzijds gaan we graag lekker eten. We hebben die twee gecombineerd en met ‘Tom Vlamt Erdoor’ bekijken we eerst de voetbalwedstrijd Rusland-België op groot scherm, daarna is er stoofvlees met frietjes.” ‘Tom Vlamt Erdoor’ vindt plaats op zaterdag 16 november in de Porseleinhallen in Wevelgem. Een eetkaart kost 20 euro, te bestellen bij tomvlamterdoor@hotmail.com. Een kinderkaart, frietjes met frikandellen, kost 12 euro. (SLW)