Op 9 mei 1944 stortte in de buurt van Hoeve Bekaert in Wevelgem een Canadese bommenwerper Halifax neer, een vliegtuig dat deel uitmaakte van de zware bommenwerpsvloot van de geallieerden. De Halifax werd uit de lucht geschoten door een Duitse nachtjager. Drie bemanningsleden kwamen daarbij om het leven, waaronder de enige Brit in het gezelschap: sergeant Philip Mellor. 80 jaar na zijn dood woonden zijn zoon John en dochter Judy een herdenkingsplechtigheid bij. “We groeiden op zonder vader en dat was niet altijd even gemakkelijk.”
Op het einde van een zijstraatje langs de Menenstraat in Wevelgem staat een monumentje ter nagedachtenis van drie leden van het 432ste squadron van de Royal Canadian Air Force: Thomas Martin, Kenneth Cannings en Philip Mellor. De drie kwamen om het leven nadat hun vliegtuig in de buurt van het monument crashte.
Jean-Luc Piens, lid van zowel heemkundige kring Wibilinga als van de Flanders Aviation Society (FAS), vertelt het verhaal van de bommenwerper en zijn zevenkoppige bemanning. “In de nacht van 8 op 9 mei 1944 was de Halifax LW-583 op terugweg naar zijn thuisbasis in East Moor na een succesvol bommbardement boven Haine Sint-Pierre bij La Louvière”, aldus Piens.
Eerste echte operationele vlucht
“De bemanning behoorde tot het 432ste squadron van de Royal Canadian Air Force. Voor de Halifax was het de 11de missie, maar voor een groot deel van de crew was de eerste echte operationele vlucht. Naast 23-jarige piloot Thomas Martin en twee andere crewleden was er niemand met ervaring aan boord. Sergeant Philip Mellor (23) was de ‘flight engineer’. Hij was de enige die meevloog in het Britse uniform van de R.A.F.”
Op een bepaald moment werd het vliegtuig onder vuur genomen door een Messerschmitt 110s van de IV Gruppe of Nachtjagd Geschwader’, een Duitse eenheid die opereerde vanuit Sint-Truiden. Het was Hauptmann Adolf Breves die het Canadese toestel uit de lucht schoot. “Er brak onmiddellijk brand uit in het vliegtuig en het vuur verspreidde zich razendsnel”, weet Jean-Luc Piens.
“De bevelvoerder gaf de bemanning het bevel het toestel te verlaten. Vijf mannen sprongen naar buiten en vier daarvan maakten een veilige landing met hun parachute. Een iemand vond de dood bij de sprong. Voor de twee schutters van het vliegtuig stopt het verhaal aan de Posthoorn, zoals de wijk heet waar het vliegtuig neerkwam. Het duo werd meteen krijgsgevangen genomen.”
Ongelofelijk ontsnappingsavontuur
“Voor de navigator en de bommenrichter was het echter het begin van een ongelofelijk ontsnappingsavontuur. Op 8 september 1944 kwamen ze met enkele uren verschil terug aan in Engeland, na een hele tijd rondzwerven, los van elkaar, in een bezet land.”
Op dat moment waren flight engineer Philip Mellor en piloot Thomas Martin al 4 maanden dood, samen met bemanningslid Kenneth Cannings. De drie overleefden het voorval niet. Ze liggen samen op de begraafplaats van Wevelgem.
Herdenking
John Mellor en zijn zus Judy, de kinderen van sergeant Philip Mellor, woonden afgelopen zaterdag de 80-jarige herdenking van de dood van hun vader en de ander bemanningsleden bij.
“We komen hier al vele jaren, ook met de inhuldiging van het monument, nu 22 jaar geleden, waren we erbij”, zegt zoon John. (82), die in de buurt van Manchester in Engeland woont. “Ook mijn moeder, Edith Mellor, was hier toen op 90-jarige leeftijd aanwezig. Daarvoor waren we al een paar keer naar deze plek op bezoek gekomen. Voor ons is dit een heel bijzondere locatie. Het is heel fijn te zien dat mensen hier mijn vader en zijn makkers herdenken.”
Geen herinneringen
“Aan mijn papa heb ik zelf geen herinneringen meer, ik was slechts 2 jaar toen hij stierf. Mijn zus is een paar jaar ouder en zij weet wel nog een beetje hoe hij was. Maar we groeiden op zonder een vader en dat was niet altijd even fijn. Zo verbleven we door omstandigheden 4 jaar in een weeshuis. Daarna konden we terug naar onze moeder. Mama sprak weinig over mijn vader, maar we hebben haar as wel begraven hier op de begraafplaats in Wevelgem, naast haar man.
Toen mama op 95-jarige leeftijd stierf, vonden we brieven van mijn vader terug die hij haar schreef. Op die manier konden we hun verhaal toch een beetje reconstrueren. Wevelgem is dus wel een heel bijzondere plaats voor ons: mijn beide ouders hebben hier een rustplaats gekregen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
