Dagen en vooral nachten worden kouder. Mensen zoeken ’s avonds de warmte van hun huis op, maar voor velen is dat niet altijd evident. Ook in Roeselare niet, waar 323 mensen niet weten waar ze ’s avonds zullen slapen. En 30 procent van die mensen zijn kinderen.
De beelden van daklozen die ’s avonds aan Brussel Zuid hun karton spreiden en met vier of vijf textiellagen in hun slaapzak kruipen, halen met de eerste koude opnieuw de journaals. Maar we moeten helemaal niet naar Brussel gaan om met deze problematiek in aanraking te komen. Ook in Roeselare wordt hard ingezet om niemand in de kou te laten staan. “Bij de dak- en thuislozentelling in 2022 telden we 323 dak- en thuislozen”, begint schepen Bart Wenes die ook voorzitter is van het Welzijnshuis. “Daarvan waren er 90 kinderen, meestal in het gezelschap van een ouder. Twee derden van die dak- en thuislozen vinden uiteindelijk onderdak bij familie of vrienden op de sofa bijvoorbeeld, blijven langer in een (jeugd)instelling die ze eigenlijk al mogen verlaten maar dat bewust niet doen of wonen in een huis met een dreigende uithuiszetting. Het zwaard van Damocles hangt hen voortdurend boven het hoofd. En dan hebben we hier ook mensen die ’s nachts nergens naar toe kunnen. Zij proberen te slapen in een openstaande garage, op een begraafplaats, in een park, in een huis dat leeg staat en zal afgebroken worden.”
Schrijnende toestand
“Er zijn inderdaad mensen die geen plaats vinden voor de nacht. Wij hebben een nachtopvang die het hele jaar toegankelijk is en die steeds op maximumcapaciteit draait”, neemt Tine Seynaeve, departementshoofd Welzijnshuis over. “In de nachtopvang ’t Posthuis zijn er mensen die heel lang een beroep moeten doen op nachtopvang. We hebben een capaciteit van 21 slaapplaatsen en die capaciteit wordt iedere nacht bereikt. Mensen moeten ’s morgens inbellen om een plaatsje in ’t Posthuis te reserveren voor diezelfde avond. In oktober was er bijvoorbeeld voor 111 ‘inbellers’ geen plaats. Het is inderdaad een schrijnende toestand, temeer omdat het vooral de meest kwetsbare mensen in de maatschappij zijn die in ’t Posthuis overnachten.”
“Maar vergis u niet: een op de vier dak- en thuislozen heeft een inkomen uit werk”, zegt Bart Wenes. “Het cliché van de ‘dakloze aan alcohol verslaafde man’ klopt helemaal niet. Een op de vijf is tussen 18 en 25 jaar en de helft van de dak- en thuisloze mensen is tussen 30 en 49 jaar.”
“We proberen die problematiek heel gericht aan te pakken. Eerst en vooral zijn er onze straathoekwerkers die in 2023 vindplaats gericht 210 unieke personen hebben bereikt. We werken ook woongericht met onze wooncoaches. In oktober 2024 waren er 83 begeleidingen bezig. In dat traject proberen de coaches preventief dakloosheid te voorkomen, bemiddelen ze in moeilijk leefbare en overlastsituaties, helpen ze daklozen zoeken naar een structurele oplossing en hebben ze speciale aandacht voor maatschappelijk kwetsbare jongeren.”
“Wanneer er daadwerkelijk opvanggericht moet gewerkt worden, zijn er onze 20 doorgangswoningen naast noodwoningen en permanente nachtopvang in ’t Posthuis op de site van RSL op Post.”
“Daarnaast ondersteunt een maatschappelijk werker de dakloze op vlak van budget-schuldhulpverlening, financiële ondersteuning en psycho-sociale hulpverlening.”
Geen misbruik
“Ook overdag is er opvang”, vertelt Tine. “Dagelijks ontvangen we zo’n 30 personen in De Plekke waar dak- en thuislozen maar ook mensen die daar nood aan hebben, een praatje kunnen maken met een warme koffie of een tas soep en kunnen deelnemen aan activiteiten. Wij werken ook samen met andere organisaties zoals CAW, de woondienst en de sociale woonmaatschappij Thuiswest. Het Welzijnshuis zorgt zelf niet voor sociale woningen, daar bestaan soms nog misverstanden over. Dat is het domein van de sociale woonmaatschappij Thuiswest. En ook de Kerit in de Arme-Klarenstraat doet uitstekend werk in opvang, begeleiding en crisisopvang.”
“Ik geloof niet dat er iemand voor zijn plezier in de nachtopvang slaapt”
“Of er geen misbruik wordt gemaakt van het systeem dat wij hebben uitgewerkt? Goh, ik geloof niet dat er iemand voor zijn plezier in de nachtopvang slaapt. Over het algemeen zijn dat mensen die al een grote rugzak meezeulen en die echt niet willen profiteren van het systeem. Wel kunnen wij niet alle daklozen van heel Vlaanderen opvangen. Er kan misschien een beetje de verkeerde perceptie heersen dat Roeselare dé plaats is waar iedere dakloze moet zijn. Dat is niet zo, er moet minimum een West-Vlaamse band zijn.”
“Onze medewerkers hebben inderdaad geen evidente job en vaak is het geen 9-to-5-job, zeker niet bij onze straathoekwerkers en begeleiders in de nachtopvang. Die job vergt bepaalde vaardigheden en heel veel empathie. Vanuit de leidinggevenden én vanuit het team proberen wij die medewerkers een heel goede ondersteuning te geven. Wij werken samen met een psycholoog van Motena die ons ondersteunt en wij evalueren ook bepaalde situaties met onze hulpverleners. Want vaak is het voor hen ook doorbijten en even slikken.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
