Zó trots op zijn roots dat Karl in de VS rondrijdt met nummerplaat ‘BRUGGE’

“Ik heb nog altijd ‘Brugge in m’n herte’”. Dat is de reden voor uitgeweken Bruggeling Karl Renier om in de Verenigde Staten met de opvallende nummerplaat ‘BRUGGE’ op zijn auto rond te rijden. “Ik woon er graag, maar die Amerikanen kennen toch niet veel van goed eten en drinken. Gelukkig heb ik hier een cafeetje gevonden waar ik een Brugse Zot en een Straffe Hendrik kan bestellen”, zegt Karl.

Uitgeweken Bruggeling Karl Renier (79) steekt niet onder stoelen of banken dat hij trots is op zijn roots. De man rijdt in de Amerikaanse staat Pennsylvania, en ook wel eens daarbuiten, intussen al twintig jaar rond met ‘BRUGGE’ als nummerplaat op zijn auto, al voor de derde keer een stevige Mercury Grand Marquis. “Waarom ik dat doe? Omdat ik nog altijd ‘Brugge in m’n herte’ heb natuurlijk”, zegt Karl, verwijzend naar de grote hit van de Brugse volkszanger Benny Scott, terwijl hij de hand op het hart legt.

Brugpensioen

We ontmoeten de man terwijl hij bij zijn zus op bezoek is, in de Brugse wijk Christus Koning. Zijn Amerikaanse echtgenote Audrey Renier (88) is er ook bij. “Ik beleefde mijn jonge kinderjaren in Ver-Assebroek. Op mijn zesde verhuisden we met het gezin naar de Sint-Jakobsstraat, in de Brugse binnenstad. Daarna woonden we nog in het Roosdal en de Raamstraat. Mijn vader werkte voor Bruggeman soepen en later voor Blomme Transport, mijn moeder bleef thuis om het huishouden te beredderen”, duikt Karl in zijn Brugse roots. “Ik ben zelf gehuwd in 1966 en ging met mijn eerste vrouw in de Spoorwegstraat in Sint-Michiels wonen. Na mijn legerdienst ging ik bij Blomme Transport aan de slag, net als mijn vader, en later was ik chauffeur bij Interbeton. De werkgever waar ik het langst bij actief was, was CBRT, de toenmalige televisie- en radiofabriek. Maar zoals bekend werden door bezuinigingen in de jaren 90 heel veel mensen op brugpensioen gestuurd. En daar was ik ook bij, op mijn tweeënvijftigste.”

Door het prepensioen had Karl heel wat tijd om te reizen. Hij trok er dan ook geregeld met zijn echtgenote op uit. Zo verbleven ze jarenlang van april tot september in het zuiden van Bretagne, waar ze een caravan hadden staan. Tot daar het noodlot toesloeg. “In 1999 overleed mijn vrouw er als gevolg van een hartaanval, ze was nog maar 55 jaar oud… Dat was voor mij een heel erg zware klap”, vertelt Karl.

Radio-amateur

Om te begrijpen hoe Karl zijn latere Amerikaanse vrouw Audrey leerde kennen, moeten we terug naar het eind van de jaren 70, de tijd van de opkomst van CB-radio’s. “Ik was zelf ook CB-radio-amateur vanuit Brugge. Dat was erg boeiend, want je kon vlot verbindingen leggen met mensen van overal in de wereld, zo ook in de Verenigde Staten. De CB-radio-amateurs kwamen ook wel eens fysiek samen. In dat verband zijn er er nog Amerikanen in Brugge geweest, net zoals mijn eerste vrouw en ik in 1981 naar Amerika gingen. En dat was dus bij mijn huidige Amerikaanse vrouw en haar toenmalige echtgenoot. We bleven daarna contact houden. Toen mijn vrouw in 1999 overleed, nodigde ze me uit om bij hen terug in Pennsylvania om mijn gedachten wat te verzetten. Door te jagen en te vissen, wat daar erg veel gedaan wordt.”

In 2004 overleed de echtgenoot van Audrey aan longkanker. Karl was er in die periode en keerde daarna enkele keren terug. In 2006 was hij in Brugge voor een knieoperatie, na een val in Amerika. “Internet was toen al goed ingeburgerd en Audrey en ik hadden heel veel contact toen ik in het ziekenhuis lag. Zo zijn we eigenlijk een relatie aangegaan. Ik ben dan bij haar gaan wonen, in het dorpje Strattanville in Pennsylviana, en in 2009 zijn we getrouwd.”

Brugse Zot

“Waar we nu al die jaren al wonen, is er heel mooie natuur – met veel vogels en ook wel beren en herten –, is het veel minder volgebouwd dan hier. Minder leuk is dat die Amerikanen niet veel kennen van lekker eten en drinken. Ik mis bezoekjes aan de zaterdagmarkt in Brugge, waar je kan genieten van de geur van vers brood en nadien een lekkere biertje kunt gaan drinken. Gelukkig heb ik in het plaatsje Lancaster, ook in Pennsylvania, een cafeetje gevonden waar ik Brugse Zot en Straffe Hendrik kan bestellen. Ik moet er wel vier uur voor rijden, maar dat heb ik er voor over.”