Voortaan kan je in Ieper oude graven reserveren voor hergebruik en dat trekt meteen interesse van buiten de stad. “Deze mooie graven kunnen nog tientallen jaren mee. Wij hopelijk ook.”
“Deze plek doet denken aan Père-Lachaise in Parijs.” Alexander Moncarey (58) gaat ‘zijn’ graf kuisen op de stedelijke begraafplaats van Ieper, een van de oudste begraafplaatsen van Vlaanderen met vooroorlogse graven die sporen dragen van de Eerste Wereldoorlog. Oude graven die niet beschermd zijn, maar nog in goede staat verkeren of een esthetische, kunstzinnige waarde of funeraire symboliek hebben, kunnen hergebruikt worden. Het gaat om graven waarvan de concessie vervallen is en waar ruim een jaar bordjes stonden om nabestaanden op de hoogte te brengen. Als niemand de concessie hernieuwt, worden de graven eigendom van de stad en kunnen ze verwijderd worden.
“Zulke graven mogen niet verdwijnen”, vindt Alexander Moncarey, die als een van de eersten een beschikbaar graf reserveerde. “Ik ben geboren en getogen in Ieper, maar woon al 25 jaar in Gijverinkhove, een deelgemeente van Alveringem. Ik wil begraven worden in de buurt van mijn ouders, grootouders en andere familieleden en ik kies bewust voor dit oude, maar mooie graf.”
Op het graf van Alexander prijken nog de namen van de vroegere gebruikers. “Ik ken hen niet. De letters zijn moeilijk leesbaar, maar moeten behouden blijven, daarom komen onze namen op een andere plek op het graf.” Ook echtgenote Leona Hemerycke (65) wordt er begraven.
Onbetaalbaar
“Beter een oud graf hergebruiken dan het te vernietigen”, vindt Alexander. “Dit monumentale graf is gemaakt uit arduin en met de hand gekapt, nieuw is dat onbetaalbaar. Zulke graven kunnen nog tientallen jaren meegaan. En wij hopelijk ook. Dit is een eigen geplande keuze, als je dood bent, kan je niks meer beslissen. Ik heb al een bloemetje mee, dat maakt het graf nog mooier.”
Wat verderop prijkt het graf van Marnick Packet (67) uit Zonnebeke. “Bij consultatie van het aanbod op de website van de stad zag ik deze grafzerk die mij geschikt leek”, vertelt Marnick. “Ik heb dan contact opgenomen met de bevoegde dienst en de bijhorende engagementsverklaring voor onderhoud en herstelling getekend. Omdat ik niet woon in Ieper, moest ik ook een wilsbeschikking indienen met de wens om in Ieper begraven te worden. Ik moest ook een voorstel indienen met beschrijving van de nodige aanpassingen en herstelling voor goedkeuring van de stedelijke commissie funerair erfgoed.”
Marnick liet al herstellingswerken uitvoeren. “Deze zijn goedgekeurd door de commissie en bezegeld met een concessie voor 30 jaar”, vervolgt hij. “De grafzerk is niet bombastisch en somber zoals veel oudere arduinen grafmonumenten, maar mooi en tijdloos door de eenvoudige stijl en vorm en vooral door de prachtige donkere marmer. Ook de locatie op de begraafplaats vind ik bijzonder.”
Waardevol erfgoed
“Het hergebruik van een mooie grafzerk biedt de mogelijkheid om zelf te bepalen hoe en waar je zal begraven worden. Bij een overlijden is het een zorg en een kost minder voor de nabestaanden. Bovendien geeft het veel voldoening om op die manier waardevol erfgoed te kunnen behouden met respect voor de oorspronkelijke eigenaars. Ik hoop er nog lange tijd zelf naar te mogen naar kijken.”
Het hergebruik past binnen de keuze van het stadsbestuur voor inbreiding boven uitbreiding van begraafplaatsen. “Het hergebruiken van waardevolle graftekens behoudt niet alleen ons erfgoed, maar biedt ook unieke laatste rustplaatsen”, stelt schepen Ives Goudeseune (Vooruit). “Dit initiatief laat burgers actief participeren in het behoud van ons funerair erfgoed en bevordert een duurzame toekomst voor onze begraafplaatsen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
