‘Zeeheks’ Katia Van Cauwenberghe: “Met mij zal je zeker nooit in slaap vallen”

Katia Van Cauwenberghe is een creatieve duizendpoot. Ze schrijft, geeft les, maakt muziek en is natuurgids. In Oostende is ze vooral bekend als ‘de zeeheks’ en die rol zit haar als gegoten. “Heksen worden soms in een negatief daglicht gesteld, maar het zijn heel positieve, zij het wat mysterieuze wezens. Dat past bij mij.”

Katia kent de Mercator, al is ze beter thuis op de Amandine, waar ze af en toe gidsbeurten verzorgt. “Op de Mercator doe ik dat niet omdat het veel historische achtergrond vraagt. En die heb ik niet. Mijn specialiteit is veeleer de natuur. Maar ik vind de Mercator wel een heel tof schip. En een symbool voor de stad Oostende.”

Ben jij een echte Oostendse?

“Ik werd geboren in Gent, maar dat is dan ook het enige. Mijn hele jeugd bracht ik in Oostende door. Mijn familie is van Oost-Vlaanderen, maar mijn ouders verhuisden naar Oostende omdat mijn vader als hydrograaf werkte. Hij werkte op de dienst die de zeekaarten maakt en de getijden voorspelt. Ik ben blij dat ik hier mocht opgroeien. Ik zei altijd dat ik hier wou blijven wonen. Ik zou wel zorgen dat ik hier werk vond. En ik ben dus gebleven.”

Waarom woon je hier zo graag?

“Het gevoel van oneindigheid zou ik niet kunnen missen. Ik voel me vergroeid met de stad en met de zee. Onze planeet bestaat voor drie vierde uit water. De aardbol is eigenlijk een waterbol. In het water is alle leven ontstaan. Het geeft me een goed gevoel er vlakbij te wonen.”

Je hebt een veelheid aan bezigheden. Hoe is dat begonnen?

“Ik heb twee bachelordiploma’s, moderne talen en marketing. Dat diploma moderne talen is voor mij supernuttig, mijn marketingdiploma gebruik ik niet echt meer. Ik startte in een secretariaats- en onthaalfunctie met de bedoeling mijn ogen open te trekken en dingen op te zoeken die ik interessant vond. In 2005 bracht ik mijn eerste boek ‘Ontworteld’ uit. Intussen schreef ik al vier romans en een kinderboek, waarvan de laatste drie uitgegeven zijn bij Het Punt in Dendermonde.”

Wat zijn je thema’s zoal?

“Erg uiteenlopend, maar mijn twee boeken die het meest aanspreken zijn ‘Vlucht uit het inferno’, over een gezin dat het door oorlog geteisterde Syrië ontvlucht en hier een nieuw leven opbouwt, en het kinderboek ‘Wie is de zeeheks?’. Het verhaal van de Syrische vluchtelingen is echt gebeurd. Ik leerde hen kennen via mijn andere job als lesgeefster aan anderstalige nieuwkomers. Het thema is erg actueel. Op de Dag tegen Racisme gaf ik een voorstelling over het boek, samen met de dame uit het gezin. En ook de zeeheks is een onewomantheatershow geworden. Momenteel ben ik bezig met een reeks slam poetry, maatschappijbeschouwende of -kritische gedichten.”

Maar het bleef niet bij schrijven.

“Ik was nooit tevreden en wou altijd bijscholen. Vandaar dat ik een cursus natuurgids ging volgen en vervolgens contacten legde met organisaties die gidsen nodig hebben, zoals Horizon Educatief, het Marien-Ecologisch Centrum… Ik speel ook basgitaar en klassieke gitaar. Ik ben actief in twee vaste groepen, een in Gent en een in Oostende, en enkele losse flodders. Zingen? Nee, dat doe ik niet. Enkel onder de douche (lacht). We spelen rock- en popcovers uit de jaren 60 tot 90 en 2000. Heel variabel, maar altijd ambiancevol. Nee, je zal niet in slaap vallen. Op mijn lessen of gidsbeurten ook niet trouwens.”

Ben je altijd zo enthousiast?

“Zeker. Ik wil niet op het negatieve focussen. Het leven heeft veel moois te bieden. Ik concentreer mij op het positieve en zo breng ik ook mijn omgeving veel positivisme bij. Mijn man moet me soms kalmeren. We zijn nu bijna 15 jaar samen en hij weet intussen dat ik altijd enthousiast ben.”

Je geeft ook les aan anderstalige nieuwkomers. Is dat zwaar?

“Absoluut niet. Ik vind het juist erg verrijkend, emotioneel en intellectueel. Ik heb een goed contact met mijn cursisten en zie het als een wisselwerking. Ik ben de lesgeefster, maar ik sta open voor wat zij mij kunnen leren. In mijn eerste les heb ik het altijd over respect. Dat is voor mij het allerbelangrijkste. Als er in de eerste les bij sommigen al wat argwaan is, dan duurt het nooit lang. Enthousiasme en respect, dat zijn echte basisprincipes voor mij. Er is maar één iets dat ik spijtig vind.”

Vertel.

“Het beleid verkiest om de lessen ook na corona online te houden. Dat vind ik jammer. Het menselijke aspect kan je nooit vervangen door een computer. De drempelvrees bij de cursisten is zo hoog. In livelessen kan je die wegnemen, maar online niet. Ik ben ook gewoon om mijn cursisten op sleeptouw te nemen naar organisaties voor nieuwkomers. Maar dat kan ik nu ook niet.”

Met zoveel verschillende bezigheden zal jij wel geen 9-to-5-job hebben.

“Nee. Mijn uren zijn erg onregelmatig. Ik werk eigenlijk altijd, maar ik zie dat niet als een zware opdracht. Ik vind het leuk. Ik wil me ook niet op één iets toespitsen, want het ene beïnvloedt het ander. Zoals het Syrische vluchtelingengezin dat ik leerde kennen via mijn lessen. Dat leidde tot een boek en een voorstelling.”

Hoe zouden de Oostendenaars jou het best kennen, als ‘de zeeheks’ of als Katia?

“Velen kennen mijn naam niet, maar kennen wel de zeeheks. Ik vind het een naam die bij mij past. Ik ben van de zee en een heks is meestal positief. Ik ben een witte heks hé, zo een die het goede wil doen. Heksen worden soms in een negatief daglicht gesteld, maar het zijn eigenlijk positieve wezens, die kruiden zoeken om er mensen mee te helpen. En dan dat mysterieuze… Het is een rol waarin ik me goed voel.”

Info: www.katiavancauwenberghe.be.