Op zaterdag 8 december worden de Tieltse Zalmvissers ter ere van hun vijftigste verjaardag uitgenodigd in Huis Mulle De Terschueren. “We willen het stadsbestuur bedanken, maar vragen ook de medewerking om problemen zoals het ondiepe water en de vervuiling op te lossen.”
Alles begon met de aanleg van de Ringlaan. “Er ontstond een put door de graafwerken want het traject moest opgehoogd worden. Franz Pattin, Andre Warnez en Arsene Vanseveren vroegen een concessie aan de Stad Tielt. Bernard Willemyns, die toen 14 jaar was, maakte dat mee”, vertelt voorzitter Willy Verhelst.
Vijftig jaar geleden kon men in Tielt niet op een openbare plaats vissen. “De eerste vergadering werd belegd op 4 augustus 1968. Er kwamen veel vissers op af, want men kon enkel in privéwater vissen. De officiële oprichting van de club dateert van 24 augustus 1968. We hadden onze toelating verkregen, maar er kon nog niet gevist worden want er zwom in 1969 amper een snoek en een 50-tal grondelingen in de put.”
Voor 52.737 frank vis
De Ringbaanvijver ging open in 1970. “De eerste bepoting was een cadeau van Stad Tielt”, vult Bernard Willemyns aan. “Er werden 6.900 kleine karpers, 1.200 tinken, 2.000 voorns, 770 palingen, 1 snoek, 100 baarzen, 500 grondels en 550 siervissen gezet. Dat kostte 52.737 Belgische frank (ruim 1.300 euro, red.). Daarna stond onze club zelf in voor de bepoting en we betaalden dat met het clubgeld dat we wonnen uit lidgelden en het organiseren van wedstrijden.”
“De eerste bepoting was een cadeau van Stad Tielt, goed voor 52.737 Belgische frank”
Van bij het begin telde de club een groot aantal leden. “In 1970 noteerden we 124 jaarverloven en 613 dagverloven. Wie een jaarverlof neemt is ingeschreven voor het hele seizoen. Iemand met een dagverlof komt op een bepaalde dag vissen. Onze club groeide snel want in 1971 noteerden we 127 jaarverloven en 1.610 dagverloven.”
De club dankt zijn naam aan het vorige clublokaal. “De eerste drie vergaderingen vonden plaats in het Textielhuis”, getuigt Philippe Vindevogel. “Niet iedereen wilde er naartoe, omdat de zaal politiek gekleurd was. De vierde vergadering belegden we op 5 oktober 1968 in zaal Batavia. Ondertussen telden we zoveel leden dat die locatie te klein werd. We verhuisden naar De Zalm in de Kortrijkstraat, waar nu Kaffee Carlito is.”
Minder jonge leden
Tegenwoordig komen de Zalmvissers samen in het Vissershuisje aan de visput. “We tellen minder vaste leden, maar toch nog veel dagverloven. Mensen laten zich niet meer binden en gaan naar meerdere clubs, zodat ze geen rekening moeten houden met vaste tijdstippen. Er zijn ook minder jonge leden. Een set vissersmateriaal ging vroeger van vader op zoon, tegenwoordig wil men alles nieuw en dat kost algauw rond de 1.500 euro.”
Molenlandvissers
Gevangen vissen worden geteld, gewogen en teruggezet. “We organiseren jaarlijks tien wedstrijden, acht veteranenwedstrijden, vier wintervissingen en een vrouwenwedstrijd”, vult Orel Poelvoorde aan. “We vissen voor de sport en onze leden en deelnemers zijn mensen van alle klassen. Ze vinden het allen ontspannend en houden van de rust en de natuur.”
“Mensen laten zich niet meer binden en gaan naar meerdere clubs, zodat ze geen rekening moeten houden met vaste tijdstippen”
Sinds 1995 komen de Molenlandvissers ook langs de Ringlaan vissen. “De club kwam samen in de kantine van de loopclub en viste eerst op het privédomein Gruuthuse. Later gingen ze naar de Poesta, maar toen dat niet meer kon, kwamen ze bij ons terecht. We vissen nu om de week aan de visvijver.”
Op zaterdag 8 december nodigt Stad Tielt de Zalmvissers ter ere van hun 50-jarig bestaan uit in Huis Mulle de Terschueren. “We willen het stadsbestuur bedanken voor alle jaren dat we van de visput konden genieten. Echter maken we graag van de gelegenheid gebruik om de medewerking van de stad te vragen voor de toekomst.”
Te ondiep
In 1970 was de Ringbaanvijver 80 centimeter tot in het midden 120 centimeter diep. “Die zou eind de jaren 70 twee tot twee en een halve meter diep gemaakt worden, maar er was de schrik dat de Ringlaan zou verzakken. We mochten een omwalling met treinbiels maken en konden het water met 50 cm verhogen. Deze biels staan er nu 40 jaar en zijn ter hoogte van de waterrand kapotgegaan.“
In 1992 is de bodem ontslibd. “Na al die jaren is er weer heel veel slib in de put, zodat die nu overal ongeveer slechts nog 110 centimeter meet, wat echt te ondiep is voor de vissen. Verder hebben we al vaak problemen gehad omdat vuil water uit de rioleringen in de put terechtkomt, waardoor de vissen ziek worden en sterven. Het zou mooi zijn de medewerking van de stad te kunnen krijgen om al deze zaken op te lossen”, besluit Willy Verhelst.
(Vicky Van Compernolle)
