Menen Begin mei neemt Menen afscheid van Eric Algoet (63), die na een carrière van 30 jaar van zijn pensioen zal genieten. Drie decennialang was de man één van de pijlers van het stadsbestuur, waarbij zijn liefde voor de stad enkel door zijn discretie werd overklast. “In 2017 heb ik gestagedived tijdens het personeelsfeest. Godzijdank bestaan daar geen beelden van.”
Wie zichzelf Menenaar noemt, liep ooit op één of andere manier Eric Algoet tegen het lijf. De algemeen directeur van de stad, die in 1993 voor het eerst in die stoel plaats nam, is een bekend gezicht in het straatbeeld. Zowel in goede als slechte momenten is de man, veelal erg discreet, aanwezig. “En ik heb eigenlijk nooit de nood gehad om iets anders te doen. Ik stam uit een familie waar de term ‘civil servant’ niets betekende. Opgroeien deed ik in een nest waar we werden aangeleerd dat het niet fout is je in te zetten voor de anderen. Zo heb ik ook mijn eigen levenspad weten op te bouwen.”
Begin carrière
Eric begon zijn carrière in Brussel, al kwam Menen plots aan de deur kloppen. “Ik woonde vroeger in Beveren-Leie en werkte voor de Vlaamse overheid. Na 8 jaar begon het pendelen flink door te wegen en stelde men mij voor om te solliciteren bij het stadsbestuur van Menen. Ik doorstond alle proeven en op 1 juli 1993 kon ik voor het eerst aan de slag. Een verhuis naar Menen was een evidentie en hoewel ik slechts een ‘aangespoelde’ Menenaar ben, voel ik mezelf volledig verweven met de identiteit van de grensstad.”
Bestuurswissels
Dertig jaar lang overzag Eric het reilen en zeilen van de stad, waarbij de verhalen en situaties elkaar opvolgden. “Ik denk dat de grootste uitdagingen terug te vinden waren bij de bestuurswissels. Coalities veranderden, andere mensen komen aan het roer te staan en ik moet mijn taak voor de volle 100% uitvoeren. Ongeacht de personen en hun persoonlijkheden, ze moesten weten dat ze op mijn loyaliteit konden rekenen. Toch was het steeds een intensieve periode waarin ik me moest aanpassen aan de nieuwe cultuur.
“Als ‘aangespoelde’ Menenaar voel ik me verweven met de identiteit van de grensstad
En dan waren er ook enkele gevoelige en zelfs moeilijke dossiers die op tafel werden geworpen. Zo was er de zaak rond de serviceflats van Ter Walle. Die zaak heeft enorme sporen nagelaten, zowel binnen als buiten de muren van het stadhuis. En hoe zouden we de coronacrisis kunnen vergeten. Van dag op dag kregen we een monstersituatie op ons bord geserveerd en we moesten het oplossen. Ik denk dat ik terecht trots mag zijn op iedereen die toen die knop kon omschakelen. Het was niet leuk, het was dramatisch maar we moesten erdoor.”
Positiviteit
Hoewel een negatieve noot niet te vermijden valt, werd de carrière van Eric vooral getekend door positiviteit. “De renovatie van het stadhuis, de manier hoe de veiligheidsdiensten van de stad zijn geëvolueerd of de integratie van het OCMW in de stadsdiensten? Het is maar een greep uit de mooie dingen die werden verwezenlijkt. Ook de renovatie van het zwembad en het badhuis kun je probleemloos in die lijst zetten, al komt die misschien met een aparte anekdote. De verbouwingen van het badhuis zorgden ervoor dat de jeugddienst niet meteen een eigen stek had. Dat was niet naar de zin van de jeugdraad die toen zelfs het stadhuis heeft belegerd. Er werd versterking opgeroepen van de toenmalige Rijkswacht om de zaken te kalmeren. Achteraf bekeken allemaal erg symbolisch, maar op dat moment is het toch even slikken. Ook dat personeelsfeest in 2017 was er eentje voor in de boekjes. Vraag me niet waarom, maar ik haalde het in mijn hoofd te gaan stagediven. De collega’s hebben me goed opgevangen maar ik ben vooral blij over het feit dat er geen beelden van zijn.”
Pensioen
Een leven ten dienste van de anderen wordt nu ingeruild voor eentje waarbij het pensioen de norm zal zijn. “En laat me al meteen stellen dat in de zetel zitten, koffie drinken en TV kijken tot je gaat slapen helemaal niet mijn ding zal zijn. Ik ben gezond en hoop dat ik dat nog lang mag blijven, dus ga ik zoveel mogelijk profiteren. Fietsen en zelfs het starten van een eigen moestuin? Moet kunnen denk ik. Ook een trip naar de VS en Canada, het thuisland van mijn echtgenote, staat op de planning. Toch kan ik onmogelijk ontkennen dat ik de evolutie van de stad zal blijven opvolgen. Dertig jaar schakel je niet zomaar uit natuurlijk.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
