Yvan Herman uit Ingelmunster vertrekt morgen, woensdag 7 juni, omstreeks elf uur vanuit zijn huis in de Meulebekestraat voor een wandeling van zo’n 2.600 kilometer. Bestemming: het bedevaartsoord Santiago de Compostela, in het noordwesten van Spanje, waar hij eind september hoopt te arriveren. “Of mij dat lukt? Dat weet ik niet. Waarom ik dat doe? Ook dat weet ik niet”, lacht de 60-jarige Yvan.
Yvan is getrouwd met Martine Wille en de vader van Bert. Hij is ook de broer van de bekende kunstenaar wijlen Johan Herman. Sinds 1 mei is Yvan – net als zijn vrouw – met pensioen. De voorbije zeventien jaar werkte hij als vrachtwagenlader in het voederbedrijf Vanden Avenne in Ooigem. “Ik heb altijd in de voeders gewerkt. Daarvoor werkte ik bij de firma Haeck in Ingelmunster. In Ooigem werkte ik al die jaren in de nachtploeg.”
In zijn vrije tijd is Yvan actief bij de atletiekclub AVI. Hij is ook een muziekfanaat. En, jawel, ook wandelen spreekt hem aan – vooral in zijn eentje. Helemaal raar is het dus niet, dat hij naar Santiago de Compostela wil stappen. Alhoewel: “Er zijn maar weinig mensen in ons land die te voet vertrekken. Op jaarbasis zijn dat er zo’n tweehonderd. De meesten vertrekken uit Vézelay boven Reims, sommigen rond Lyon. De grote massa vertrekt echter vanuit Saint-Jean-Pied-de-Port, een kleine gemeente in de Baskische Pyreneeën. Je hebt verschillende routes. Ik ga wandelen door de Morvan, bekend als uitloper van het Centraal Massief en een prachtig natuurgebied.”
Eens naar Brugge
De wandeltocht zit al drie jaar in zijn hoofd. “Hoe het komt dat ik dit doe? Dat is een moeilijke vraag, en eerlijk gezegd: ik kan er niet op antwoorden. We hadden thuis bezoek, we spraken daarover – zonder dat ons bezoek daar al ooit was geweest. Mijn vrouw hoorde ons erover babbelen. Ze zei dat ik daarover nog nooit had gesproken. Ik antwoordde: ik kan je toch geen drie maanden alleen laten?”
“Ik had ook nog geen ervaring met wandelen. Toen besloot ik eens een wandeltocht te doen naar Brugge. Ik vertrok op een zondagmorgen, nam de binnenwegen en wandelde 35 kilometer. Dat viel mee, maar ik had wel pijn in de plooi van mijn voet. Ik wist dat het zou kunnen lukken, want je moet toch dertig kilometer per dag kunnen wandelen. Daarna ging ik wandelen rond de Kluisberg, omdat het daar heuvelachtig is. Toen ik weer thuis was, voelde ik dat ik iets had gedaan. Ik begon er almaar meer aan te denken, en op een bepaalde dag besloot ik het te doen.”
“De voorbije maand heb ik zeshonderd kilometer gewandeld. Vorig jaar heb ik met de loopclub 1.500 kilometer gelopen, maar dat is niet hetzelfde als wandelen. Ik ben overtuigd dat het móét lukken, maar… Ik sprak eerst met een vriend van mijn zus, en van hem kreeg ik al een heel goede uitleg. Ik las boeken en blogs van mensen die het hebben gedaan. Uit die blogs heb ik veel geleerd. Daar lees je vooral het persoonlijke dat ze tegenkwamen.”
“In het noorden van Frankrijk zal mijn grootste probleem niet de slaapgelegenheid zijn, maar wel: hoe geraak ik aan eten? Doornik is mijn laatste stad, daarna wandel ik door vooral kleine dorpjes. De bakkers en beenhouwers zijn daar bijna allemaal gesloten. Er rijdt een bakker met een camionette van dorp tot dorp. Heb ik de kans om één brood te kopen, dan koop ik er twee. Beter oud brood eten dan niets”, lacht Yvan.
De natuur zien
De route die Yvan heeft uitgestippeld is ongeveer 2.600 kilometer lang. “Ik zal natuurlijk wel eens een rustdag inlassen. Misschien wanneer ik in een grote stad ben, of wanneer mijn vrouw of vrienden op bezoek komen. Mijn grootste uitdaging is echter het alleen zijn. Ik zal daarmee meer miserie hebben dan met de fysiek. Ik zal ook mijn hondje missen. Maar naar ik vernam kom je als wandelaar veel mensen tegen en begin je spontaan met hen te praten. Daarom heb ik ervoor gekozen om toch alleen op pad te gaan. Heb je een vriend mee, dan is het moeilijker om allebei in hetzelfde tempo te stappen, en heb je misschien andere ideeën. Nu weet ik niet wie ik zal tegenkomen en met wie ik een babbel zal slaan. Ik laat het op mij afkomen.”
Waarom koos hij ervoor om dat traject te voet te doen, en niet met de fiets?
“Ik ben geen renner. Ik wil de omgeving verkennen. Ik wil de natuur in al haar pracht zien en dat kan alleen te voet. Ik moet aan niemand verantwoording afleggen. Heb ik op een dag maar zin om twintig kilometer te stappen, dan zal dat zo zijn. Ik móét in feite niets, hé. Ik wil gewoon genieten, en de rest zien we wel.”
één camping geboekt
“Normaal gezien arriveer ik eind september in Santiago. Ik zal dus meer dan drie maanden onderweg zijn. Of mij dat zal lukken? Dat weet ik niet. Ik heb alleen mijn eerste camping geboekt, in Moen, op 26,5 kilometer van thuis. Dat is vijf uur stappen en normaal gezien ben ik daar omstreeks 17 uur. Ik weet wel waar de andere campings liggen, en via mijn smartphone kom ik nog veel te weten, maar ik leg mezelf geen druk op. En lukt het niet, dan heb ik het toch geprobeerd.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
